9 jaar geleden
Een blog over mijn MAMA
Ik ben moeder van 4 dochters en probeer ze samen met mijn man zo goed mogelijk op te voeden. Mijn moeder was er altijd voor raad.
Als je moeder wordt ben je soms best onzeker over hoe je de dingen moet doen. Wanneer doe je het goed. Hoe ga je bv om met verdriet of met pesten.
Mijn moeder was er altijd om mij te adviseren. Dat was altijd zo fijn, ik kon altijd bij haar terecht.
Ze was er toch altijd, als de kinderen iets belangrijks hadden op school of bij sport. Of de 2 avonden in de week dat ze gezellig bij ons kwam. Gewoon zomaar omdat het kon.
En toe heel plotseling,...ging ze dood. Zomaar, zonder aankondiging of aanleiding.
Wat nu? Op deze vraag zou mij moeder wel een antwoord weten. Hoe om te gaan met het verdriet van ons en onze kinderen bij het overlijden van een zeer dierbare.
Daar worstelen we wel mee. We praten, huilen en lachen maar wat is het moeilijk. Tot overmaat van ramp, moesten we gister ons puppie hondje laten inslapen omdat die niet te redden was. Dat komt nog eens op het verdriet van oma/ mama.
Het gemis is groot, enorm.
Maar we moeten door, hoe moeilijk dat ook gaat worden.
Met deze blog wil ik eigenlijk iedereen laten weten dat als iemand je dierbaar is dat je die dat dan moet vertellen. Voor je het weet is het te laat.
anoniem2017
Gecondoleerd met het plotselinge overlijden van je moeder. Advies hoe je hier mee om moet gaan. Blijf eerlijk. Leg uit dat je verdrietig bent, dat je kinderen verdrietig mogen zijn. Leg ook uit dat je niet weet hoe dit nu zo plotseling kon gebeuren. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar laat ze merken dat ze ook echt verdrietig mogen zijn. Jullie hond is nu bij oma, kun je ook uitleggen om het verdriet erbovenop iets te verzachten. Ik weet niet hie het is als het plotseling gaat, wij zitten al 4 jaar in de achtbaan met een oma die ongeneeslijk ziek is. Dus ik heb de tijd gehad om ze overal rustig aan te kunnen laten wennen. Ze weten nu wel dat oma hieraan doodgaat maar dat wij ook niet weten wanneer. Ook leggen wij uit, dat je hier heel verdrietig over mag zijn, maar dat we ook aan de leuke dingen denken die nog gaan komen. Want oma wil daar ook niet steeds aan denken. Heb ook weleens van iemand gehoord dat ze bellen deden blazen als de kinderen oma misten en dat die dan naar oma gingen.
linda79
Ik heb dat ook vaak tegen haar gezegd. Maar omdat zo plotseling bij ons is weggerukt is t alsof ik t nooit genoeg heb gezegd. Misschien komt dat ook wel omdat ze pas een week niet meer bij ons is.