Een blik uit mijn leven

Hier een blik uit mijn leven.

Ik wil nu niet zeggen dat ik een rare of aparte opvoeding heb gehad van me adoptie ouders maat nu dat ik zelf kinderen heb zie ik wel dat het allemaal anders kan en wat de grenzen zijn en tot hoe ver ze kunnen gaan. Wat ik wel weet is dat het nu veel makkenlijker is als kind zijnde veel meer tv tablet of computerspelletje. In de tijd dat ik jong was waren wij veel buiten en wijnig binnen te zien. Maar goed buiten dat terug op mijn blik uit mijn leven. Zo als jullie weten ben ik misbruikt en zo als jullie weten teminste als ik dat verteld heb woond die gek hier bij mijn in de buurt het maakt me onzeker door en voel me er niet prettig bij. Maar goed zo als jullie weten ben ik geadopteerd door Nederlandse ouders en woon  ik me helle leven al in Nederland en weet niet beter dat dit me vaderland is.  Heb lang geloofd omdat me adoptie ouders het zeiden dat er geen papieren waren van hoe en wat dat ik niet kon zoeken naar mijn biologische ouders. Toen ik een jaar of 24 was kreeg ik me adoptie papieren in me handen gedrukt waar ik opeens allemaal vraag tekens in me hoofd kreeg van hoe kan dat. Tuurlijk zou ik nu best wel willen weten of mijn biologische moeder nog zou leven of dat ik zusjes of broertjes zou hebben. Maar de reis er heen is duur want ik zou graag me kinderen en me man het land laten zien en echt bij spoorloos hoeft niet perceel voor mijn ik hoef niet op tv. Ik neem mijn adoptie ouders sommige dingen heel erg kwalijk waar door ik geen echte sterke vrouw ben me adoptie vader kan me altijd dingen zegen waar ik dan me eigen hellemaal de grond in duw.

Woorden  doen echt pijn en kunnen kwetsend overkomen. Ik ben vaak uit gegaan na me eerste keer samen met me broer ik was toen 14 a 15 jaar. Ik ging vaak alleen naar het plein en kwam altijd laat alleen thuis zonder dat me adoptie ouders het door hadden. Toen me ouders gingen verhuizen naar Friesland was ik poos alleen in het huis waar We woonde gelukkig moest ik toen veel naar school en ging ik vaak met vrienden op stap. Ik zelf heb ooit een scooter ongeluk gehad ik alzat achterop bij een vriend en ik moest toen naar het ziekenhuis. Me adoptie vader toen wel geweest maar boos was hij niet dat ik stiekem weg was gegaan. 

Nu met me eigen kinderen ben ik heel alert ze gaan gewoon naar school als ze geen koorts hebben en alleen verkouden zijn. Moeten voor vijf uur smiddags thuis zijn als de oudste hier in de buurt gaat spellen of bij vriendje in de buurt. Hij mag alleen naar vriendje en alleen naar huis het is allemaal heel dicht bij vind dat wel moeilijk om los te laten maar hij vind het leuk dat hij alleen mag. Net zo als hij om 15.00 uur alleen naar oma mag fietsen van uit school. Hij is daar zo trots op maar wat hij nu ook fijn vind is dat zin zusje op school zit bij hem en weer heerlijk wordt op gehaald om 15.00 uur door oma. Ik weet niet waar me onzekerheid qua opvoeding vandaan komt maar ik denk dat het heel erg veel met vroeger te maken heeft.