7 jaar geleden
Een bijzonder mooie vraag van mijn theezakje
Mijn theezakje stelde me deze vraag al weken geleden. Wauw, wat een mooie vraag. Ik hoefde absoluut niet lang na te denken.
Want wat zou ik graag mijn oma willen ontmoeten. De moeder van mijn vader. Ik ken haar niet, behalve uit verhalen. Ze overleed toen mijn oudste broer zes weken was.
Ondanks dat ik haar nooit heb gekend, zou ik haar dolgraag willen ontmoeten. Ze lijkt me een geweldige vrouw. Ik heb mijn vader geregeld gevraagd naar oma. Wie was ze? Hoe was ze? Was ze lief? Wat herinner je je van haar? Wat deed ze graag? Wat vond ze leuk om te doen? Lijk ik misschien op haar? Op de weinige foto's die ik van haar heb gezien, zie ik een mooie sterkte vrouw. Een vrouw waarin ik mijn eigen vader herken. En een stukje van mezelf. Dezelfde kin. Die hebben we allemaal. Zelfs mijn Kleuter en Diva hebben die kin.
Mijn oma was creatief. Mijn moeder heeft vaak gezegd dat ik dat creatieve van mijn oma heb. Mijn oma kon ook met eindeloos veel geduld iets maken. Ze maakte graag kleding of knutselde iets in elkaar. Ik maak dan weliswaar geen kleding, maar creatief ben ik zeker wel. Haken en schilderen. Ik werk graag met mijn handen, iets wat zij ook deed. En dat eindeloze geduld, dat heb ik ook niet van een vreemde.
Als ik mijn oma zou mogen ontmoeten, zou ik haar heel veel willen vragen. Over haarzelf, wie zij is. Maar ook op creatief vlak. En over mijn vader. Hoe hij als kleine jongen was. Ik zou gezellig samen met haar een kopje thee drinken en een koekje eten. Ik zou haar aandachtig bekijken. De gelijkenissen tussen haar, mijn vader en mij opzoeken. En de verschillen ontdekken. Ik zou veel van haar kunnen leren. Ze is vast en zeker een geweldige en inspirerende vrouw.
Hoewel ik haar nooit heb gekend, mis ik haar toch wel. Mijn oma. Ik weet zeker dat ze trots is. Trots op mijn vader en zijn broer en zus. Trots op mij en al haar andere kleinkinderen. Trots op hoe wij het allemaal doen. Ooit zal ik haar ontmoeten. Al mag dat wat mij betreft nog heel, heel lang duren. Eén ding weet ik zeker. Mijn broer, haar eerste kleinkind, die ze maar zes weken mocht kennen, is nu bij haar. Hoe erg ik mijn broer ook mis, ik weet dat hij bij onze oma is.
Door het overlijden van mijn broer stond ik na de uitvaart oog in oog met de zus van mijn oma. Zij hield me vast en zei: “Ik ben de tante van je vader, de zus van je overleden oma.” Ik keek deze vrouw diep in de ogen en voelde toch een soort herkenning. Ik vertelde haar over de vraag van mijn theezakje. En gaf haar mijn antwoord. Haar ogen glinsterden. En ze nodigde me uit om eens bij haar langs te komen. Om met haar een kopje thee te drinken. Met een koekje. En dan kon ik al mijn vragen stellen. En dat ga ik ook zeker doen!
Mama van Drie Boefjes
Mooi antwoord :-)! Wat mooi dat je foto's van jou en je opa hebt. En dat daarop zo te zien is hoe gek jij op hem was. En vast ook hoe trots hij op jou is!
Mama van Drie Boefjes
Ja lijkt me echt superleuk om een stukje van mijn oma op die manier te ontmoeten. Nu alleen nog een afspraak maken. De zus van mijn oma woont helaas niet naast de deur. Moet er ruim 2 uur voor rijden. Maar dat kopje thee mét koekje gaan we zeker doen!
Loes van der Leer
Heel bijzonder. Ook dat deze wens soord van kan uitkomen! Want wie er nou meer over haar als haar eigen zus?! Ik zou ook mijn opa kiezen (de vader van mijn vader). Hij is overleden toen ik 3 was dus ik herinner hem alleen nog van oude foto's. Waar trouwens goed op te zien is hoe gek ik op hem was als peuter.
Lindsy83
En zo is het toch mooi, dat je via haar een stukje van je eigen oma kan 'ontmoeten' Ik hoop dat jullie het heel gezellig zullen hebben!