Een belangrijk gesprek

Gisteren heb ik een voor mij heel belangrijk gesprek moeten voeren en ik was dan ook flink zenuwachtig.

Ik ben op en gesprek geweest bij een gynaecoloog in een ziekenhuis hier in de buurt. Ik wil namelijk graag gesteriliseerd worden. Omdat ik nog vrij jong ben hebben verschillende ziekenhuizen in de stad me aan de telefoon al afgewezen en mocht ik niet eens op gesprek komen.

Een paar weken geleden was ik bij mijn eigen gynaecoloog voor mijn halfjaarlijkse uitstrijkje en een nieuw recept voor de prikpil. Hier in Duitsland is men niet zo’n fan van de prikpil omdat het botontkalking kan veroorzaken. Ik gebruik echter al sinds mijn 15e de prikpil omdat ik nogal een moeilijk geval ben qua anticonceptie. De pil is voor mij bijvoorbeeld niet geschikt omdat ik zo’n chaoot ben die na 3 weken ineens het stripje ziet liggen en denkt “oeps, ik ben de laatste 3 weken iets vergeten”. Ook een spiraaltje of implanon is geen optie omdat mijn lichaam geen lichaamsvreemde dingen in zich accepteert. Dit uit zich in ontstekingen die binnen een paar dagen optreden waarna het weer verwijderd moet worden. Dat is een duur grapje kan ik je vertellen.

Tijdens mijn zwangerschap van Zoë heb ik trombose in mijn been gehad en een paar maanden later nog een keer in mijn arm. Nadat ik toen mocht stoppen met de bloedverdunners wilde mijn huisarts dat ik me door een hematoloog zou laten onderzoeken. Hier kwam uit dat ik de aandoening Factor VIII Leiden heb. Er is nog niet zo veel over bekend maar hierdoor is wel het tromboserisico verhoogd. Op dit moment hoef ik nog niet permanent bloedverdunners te spuiten maar zodra ik nog een keer trombose krijg kom ik er niet onderuit.

Door deze aandoening wordt hormonale anticonceptie ten strengste afgeraden. De prikpil is ook hormonale anticonceptie. Dit is de reden die de gynaecoloog van het ziekenhuis aan mijn zorgverzekeraar gaat doorgeven zodat de sterilisatie (hopelijk) vergoed wordt. Dat ik na 3 risicozwangerschappen met veel complicaties, een doodgeboorte en 2 sectio’s beter niet nog een keer zwanger kan raken speelt natuurlijk ook een grote rol.

Ik was heel bang dat de arts vanwege mijn leeftijd niet zou willen meewerken. Gelukkig stond hij open voor mijn verhaal en hij vond dat ik goed overwogen kon beargumenteren waarom ik dit wil en waarom het noodzakelijk is.

Helaas kan ik door Corona pas over 8 weken bellen om een afspraak in te plannen maar daarna kan het heel snel gaan. Zoals het er nu uit ziet zal ik in mei of juni onder het mes gaan. Door eerdere operaties aan mijn buik (2 sectio’s, het verwijderen van mijn galblaas en het verwijderen van mijn blindedarm) en brandwonden heb ik veel littekens op mijn buik. Ze gaan proberen de oude littekens te “hergebruiken” zodat er niet nog meer littekens ontstaan.

Ik was en ben zo ontzettend opgelucht! Gisteren in de bus naar huis liepen de tranen over mijn wangen van blijdschap en opluchting. Ik hoop ook dat na het stoppen met de prikpil mijn hormonale klachten minder worden of zelfs verdwijnen. Is ook wel zo fijn voor mijn directe omgeving.