Dwangmatig en kindjes.

Ok. Daar ga ik dan. Na tig keer annuleren. Schaamte en wetend dat er onbegrip kan zijn maar toch ook blij met de dwang naar o.a schoonmaken. Wat volgens de behandelaars ergens vandaan komt en ik hier serieuze hulp bij kreeg. Had ik hulp nodig dan? Schoonmaken. Toch normaal. Ook daar zit kennelijk verschil in. Besef ik me nu. Van ons 2e zoontje moest ik vanaf 28 weken rust houden ivm kans op vroegeboorte. Gelukkig heeft dit niet doorgezet maar betekende rust. Heel veel rust. Dat is pittig als stuiterbal. Mijn oma en moeder o.a waren vrouwen die nogal dol zijn op de poetsdoek en alles daaromheen en was dit voor mij dus niet meer als normaal gedrag. Ook met ons eerste kindje en in combinatie met werk en opleiding ging dit me goed af. Resultaat; happy me. Soms gebroken maar toch; happy. Mijn moeder is vanaf de dag dat ik met 28 weken naar het zhuis moest bij ons in huis geweest maar dat was blijkbaar niet genoeg voor mij. Al had ik de gedachte dat als ze er zou zijn het "wel goed zou komen want dan ging alles enigzins op mijn manier". Ik had het toch van iemand geleerd nietwaar. Het was uiteraard  heerlijk schoon en iedereen en alles kwam niks tekort in huis. Incl beestjes. Toch doet iedereen het anders, partner merkte op dat "alles veranderd in huis". Hier kon ik zelf redelijk in meegaan maar heb ook dingen teruggedraaid. Een best lang herstel na de bevalling (achteraf bleek ook een verstoord hechtingsprobleem met de jongste hierdoor) en moeder was zo lief om nog langer te blijven. Mijn partner is al meer dan tien jaar bij mij en kent mij niet anders. Wist hij veel van dwangmatigheid en bijhorende tics etc. Wel zag hij al snel een duidelijk contrast tussen de huishouding bij zijn moeder en mij en is hij altijd trots met een "schoon vrouwtje". Maar met 2 van die kibbelende mafkezen in huis die discussies voeren over schoonmaak was het toch wel veel. Zijn woorden! Het wordt doorgevoerd tot ook in zijn kledingkast. Maar nu lijkt ook hij het te snappen. Na zoveel weken was ik weer op de been en kwam het terug. Harder dan ooit. Blijkbaar nam ik de controle weer terug. Dit is ongezond voor ons zoontje van bijna 2 die mijn gedrag kopieert. Tot in alles toe. Nu heb ik hulp gekregen van een hele lieve ondersteuner die thuis komt vd hechting en de dwang. Nu weet ik ook weer hoe ik me als meisje vaak geiiriteerd heb aan m'n moeders schoonmaak gedoe. Hoe ik mijn huis zo schoon kon houden? Hoe verdeel ik de tijd? Hoe ga ik straks weer aan het werk? Want echt waar; ook al werk ik momenteel niet, 24 uur is soms te weinig. Heb ook echt opdrachten gekregen gericht op mijn zoontje. Deze vrouw gaf aan dat mijn zoontje op het kdv buiten de boot zou vallen omdat hij loyaal is aan mama en dus niet vies mag worden. Van verven tot zandbak. Dit was een bewustwording. Ik probeer het te minderen maar het is zo moeilijk. Dit moet, dat moet. Zus en zo. Totdat ik soms met knikkende knieeen toch maar besluit m'n bed op te zoeken. Tuurlijk heeft het z'n voordelen maar ook beperkingen. Details laat ik er voor nu uit want alleen dat zou al tig blogs kosten. Zo heb ik amper rust in m'n lijf en lig in bed al m'n lijstje vd volgende dag af te vinken. Loopt m'n oudste me natuurlijk voor de voeten want die helpt graag. Kan ik te laat komen op afspraken en geiiriteerd raken om de kleinste dingen. Tuurlijk, ook ik laat de dag weleens de dag en heb de luxe dat ik de hele dag bezig kan zijn met de jongens. Dat halen we morgen weer in. Nu komt de kerst.... een echte kerstboom..... drama. En een zoontje die de hele dag naalden oppikt en weggooit in de prullenbak ipv te spelen met zn auto's. Of beter; vingerverven. Totdat ik er zelf geiiriteerd van raak. Voorheen was dit er dus niet, hij is pas bijna 2 jaar in ons leven. In het nieuwe jaar is gelijk de oudste jarig, dit wordt een dagje weg wss en kort daarop de verhuizing van ons appartement naar een nieuwbouw eengezinswoning. Helemaal nieuw, vers.. zonder oud huidvet van een wildvreemde in de douche. Heerlijk, al brengt de gezonde stress hiervan me weer aan het stuiteren. Gelukkig neemt m'n moeder het serieus na aanleiding van een gesprek waar ze eens bij toeval bij was en helpt ze hierbij en doet zij deze dingen al wel met hem. Zij kan zich als oma hier wat sneller overheen zetten en ik krijg m'n kind brandschoon en levend terug. Maar ook "niet douchen na zandbakbezoek" gaat er bij oma niet in! In het nieuwe jaar wil ik deze strubbeling met mezelf aangaan voor onze kindjes wat me al meerdere huilbuien heeft opgeleverd