Doe het op je eigen manier

Er werd mij gezegd, Vivian, ik heb het idee dat je het lastig vindt om Boaz uit handen te geven aan een ander. Deze opmerking moest even landen. Vinden wij moeders het niet allemaal lastig om ons kind uit handen te geven? Maar deze opmerking werd anders bedoelt, het werd nog aangevuld met, voor mijn gevoel wil je alles alleen doen. Ja, het liefst wil ik dat. Maar is dat gek na 8 maanden moederschap? Dat ik de drang heb alles zelf te doen. Nee, zeker niet. Vandaar dat deze opmerking nog even na dreunt in mijn hoofd en ik het dan maar beter even van me af kan schrijven. En waar kan dat beter dan bij jullie, de mama’s onder elkaar.

Toen ik 8 maanden geleden moeder werd onthulde ik de leeuwin in mij. De drang om hem te beschermen en om alles zelf te doen. Voor mijn gevoel iets heel natuurlijks als je net moeder bent. Stapje voor stapje, dag bij dag leer je steeds meer om je eigen weg te vinden in het moederschap. Zoiets wordt alsmaar meer eigen. Mijn wederantwoord op deze opmerking was dan ook, ik ben inmiddels 8 maanden onderweg als moeder en volgens mij gaat me dat prima af. Maar alsnog dacht ik, waarom verantwoord ik me hier eigenlijk over? Dat een ander er zo naar kijkt maakt dat ik me moet verdedigen? Nee, absoluut niet nodig. Ik doe het op mijn eigen manier, op mijn eigen manier vervul ik mijn rol als moeder en hoe een ander daar over denkt is bijzaak. Gelukkig zijn we allemaal verschillende mama’s maar bij ons allen is de rode draad liefde. En dat maakt ons mama.

Voor mijn gevoel geef ik Boaz het veiligste gevoel en de fijnste liefde. Maar dat neemt niet weg dat ik de extra handen om ons heen minder waardeer. Ik koester ons ‘vangnet’ en onze lieve familie die met vaste oppasdagen zorg dragen voor Boaz. En in die dagen dan ook al hun liefde en geborgenheid geven aan hem. Zij genieten er intens van maar Boaz net zo, net als dat ik hem naar de opvang breng. Ik breng hem altijd weg met een goed gevoel. Wanneer hij lachend de ‘oppas’ begroet voelt het voor mij goed. Ik merk aan hem als het oké is en dat is goed. Dat ik die dag dan weer even Viv kan zijn, gewoon even mezelf, de flauwe collega en de zorgzame pedagogisch medewerker is voor mij net zo goed heerlijk. Ook dat heb ik nodig als moeder.

Kortom, wat ik duidelijk wil maken met deze post, wij moeders doen het allemaal even goed op onze eigen manier. Niemand hoeft ons daar in te corrigeren. We hebben goeie dagen, we hebben slechte dagen, eb en vloed. Dat is allemaal helemaal oké. En als je nou net een paar maanden onderweg bent als moeder of al enkele jaren. We leren elke dag weer van onszelf, we kunnen prima reflecteren. Daar hebben we andermans mening niet voor nodig.

Ik ben trots op alle liefdevolle mama’s op hun eigen manier.