Dit was 2023!

Deze keer een keer een echt blog en geen gedicht omdat ik dit gewoon van m’n hart moet zonder gerijm.

Vol goede moed begon ik aan het jaar 2023. 2022 was een rot jaar waarin ik erachter kwam dat mijn man was vreemdgegaan met een collega en heel eerlijk het was een wonder dat het niet eerder was gebeurt. Ik was naïef en goed van vertrouwen maar mijn buikgevoel wist al veel langer dat er iets speelde. Zij kreeg begin 2022 een baby en ik ging mee op kraamvisite. Waarom? Om te checken of de baby niet toevallig op mijn man leek, ja serieus. De baby leek gelukkig als 1 druppel water op haar vader en ik haalde opgelucht adem. 

Het contact tussen haar en mijn man was ook even wat minder dus stiekem hoopte ik dat de storm was overgewaaid. Alleen was dat niet zo. Toen zij weer aan het werk ging of eigenlijk daarvoor al toen ze die baby had gekregen werd het contact weer meer. En hoewel mijn man zei dat er niks aan de hand was. Was er nog steeds dat buik gevoel. 

In halverwege 2022 gingen ze samen naar een concert. Ik voelde me er totaal niet prettig bij, ik gaf het aan maar gaf hem de keuze, want als ik het zou verbieden was ik ‘de boosdoener’ en kregen we ruzie. Voor zover ik weet is er toen niks gebeurt.

Maar in juli 2022, vlak nadat wij een romantisch weekend weg waren geweest, die ik mijn man cadeau had gedaan voor z’n verjaardag en waar hij eigenlijk niet blij mee was want hij wilde naar de verjaardag van haar man. Moest er een vracht naar Parijs. Mijn man is vrachtwagen chauffeur. Maar het was op een woensdag en donderdag was zijn vrije dag met de kids. Dus als hij naar Parijs wilde moest er iemand mee anders redde hij het niet om thuis te komen. En je mag 1 keer raden wie er mee wilde.

Ik heb gezegd dat ik me er niet fijn bij voelde maar als het perse moest hij het maar moest doen. 

Achteraf denk ik had ik hier ruzie ommoeten zoeken? Maar eigenlijk weet ik het antwoord: nee want het was anders wel op een ander moment gebeurt.

Het blijkt namelijk dat ze op de terugweg met elkaar in de vrachtwagen het bed hebben gedeeld. Hij stuurde nog een appje: ‘het is erg druk in Parijs, ik ben laat thuis.’ Yeah right. Achteraf was 1 + 1 natuurlijk 2.

3 weken nadat dit gebeurt was en hij mij natuurlijk niks verteld had stond haar man ineens op mijn stoep. Heel zenuwachtig, toen hij op de stoep stond wist ik het al. Maar toen kwam het hoge woord eruit. ‘Jouw man en mijn vrouw hebben seks gehad in de vrachtwagen.’ Ik weet niet meer hoe ik precies reageerde maar ik denk dat ik misschien wel van de zenuwen gelachen heb. Toen hij weg was heb ik eerst haar geappt of het verhaal klopte. Zij stuurde alleen ja en ik heb niet meer gereageerd 

Ik heb mijn man gebeld en alleen gezegd wij moeten praten. Maar wees niet bang ik ga niet bij je weg. Hij raakte compleet in paniek en zei: ‘Heeft er iemand contact met je opgenomen, wat is er aan de hand’ dat zei natuurlijk genoeg. Ik heb gezegd dat ik dat niet over de telefoon ging zeggen en dat we het er ‘s avonds over zouden hebben. Ik heb gezorgd dat de kids bij mijn zusje sliepen en stond echt in de overlevingsmodus.

We vierde de dag erna het feestje van mijn zoon en zouden die maandag op vakantie gaan, waar ik heel erg aan toe was. Maar mijn relatie zou dit hoe dan ook overleven.

We zijn in relatietherapie geweest en het heeft ons oprecht dichterbij elkaar gebracht. Dacht ik. 

Tot ik augustus dit jaar een berichtje kreeg van de man van de vrouw waarmee mij man vreemd was gegaan. Het was een heel verhaal, maar het kwam erop neer dat er vorig jaar meer is gebeurt, waar ik nog niks vanaf wist, dat ze van augustus tot november contact hebben gehouden en dat dat alleen gestopt was omdat hij gedreigd had alles aan mij te vertellen. Maar dat ze de dag ervoor weer contact hadden gehad en dat hij niet wist wat hij anders moest doen, wat ik vond dat hij anders had kunnen doen. Ik was boos op hem omdat ik zijn chantage middel was geworden en daardoor in een leugen leefde. 

Maar ik was woest op mijn man. We zijn in relatie therapie geweest van augustus vorig jaar  tot januari dit jaar en de enige afspraak was geen contact met haar. Ik heb mijn man het bericht doorgestuurd, opgebeld en gezegd dat hij z’n app moest lezen en daarna weer terug moest bellen. 

Hij belde vrij snel terug, maar zei niks. Ik vroeg of het waar was. ‘Ja’ was het enige wat hij zei. Ik heb hem volgens mij een enorme lul genoemd en gezegd dat ik met mijn kids bij m’n moeder ging slapen. 

Toen wist ik nog niet eens wat er was gebeurt in die periode. Hij appte me ‘s avonds of hij mij mocht bellen. Ik stemde uiteindelijk toe, ik had er geen zin in maar ik wilde alles weten. Alleen kwam er niet veel uit hem. Toen ik uiteindelijk vroeg. ‘Ben je nog een keer met haar naar bed geweest’ kwam er een ‘Ja, maar ter verdediging het ging toen niet lekker in de relatietherapie’. Dat maakte me nog bozer hoezo ging het niet lekker wie z’n schuld was dat?! 

Later die week ben ik naar hem toe gegaan om te praten. Hij had nog hoop dat het goed kwam maar ik kon het echt niet meer opbrengen, ik vond het al lastig na de eerste keer, als hij de deur dan uit ging zonder mij. Ik wilde niet in angst zitten of hij misschien met iemand anders in bed lag, want hij had na de eerste keer al beloofd dat het niet meer zou gebeuren. Hij heeft me toen na aandringen van mij verteld waar ze het gedaan hadden. Hou je vast. 

In ONS LOGEERBED! Nou toen barste ik bijna uit elkaar van boosheid en ben ik een stukje lopen. Wat deed zij in mijn huis? En hoe komen ze in het logeerbed? Die stond helemaal op zolder, dit was niet ‘per ongeluk’ in the heat of the moment, sowieso een tweede keer niet maar echt ik kan er met m’n hoofd niet bij. Hij had inderdaad het fatsoen om het niet in ons bed te doen, maar daar is alles ook mee gezegd. 

2023 was niet mijn jaar. Ik ben 30 geworden en heb officieel mijn scheidingsconfenant getekend, nadat ik er vorig jaar alles aan heb gedaan om mijn huwelijk te redden. 

Maar om positief af te sluiten mijn ex man en ik hebben alles keurig geregeld voor de kids en gaan normaal met elkaar om, bijna als vrienden. Geen ruzie, geen gedoe gewoon normaal. We doen voor nu aan birdnesting want er is geen huis te krijgen. Heel fijn voor de kids, maar ik ben blij als ik een eigen plekje heb.  

2023 was kut maar 2024 kan alleen maar beter worden!