4 jaar geleden
Dit is hoe inclusie hoort te zijn!
In een blog van een aantal jaar terug schreef ik al eens dat het mij verdriet doet dat kinderen door hun ouders gesommeerd worden niet te kijken of vragen te stellen als ze Mirthe zien
Mirthe (8 jaar) zit in een rolstoel en is meervoudig gehandicapt door een zeldzame afwijking.
Om inclusie in de samenleving te krijgen moeten kinderen de ruimte krijgen om vragen te stellen, te ontdekken dat Mirthe niet eng of zielig is. Want dat is vaak wat ouders tegen hun kinderen zeggen wanneer ze de vraag krijgen wat er met dat Mirthe is: “Dat kindje is ziek”. “Shhht. Dat mag je niet vragen dat is zielig”. We maken zelfs mee dat kinderen worden weggehouden bij Mirthe.
Een paar weken geleden hadden Mirthe en ik een fotoshoot bij Patricia van Pure Photography By Patricia. Zij blogt hier op Mamaplaats onder de naam Pure Momlife.
We ontmoetten elkaar op een dijk in onze woonplaats. Tess (bijna 3), de dochter van Patricia was ook mee.
Ze vond Mirthe wel een beetje spannend in het begin en kroop tijdens de shoot steeds tegen haar moeder aan. Ik snap het ook wel, want Mirthe maakt ‘rare’ geluidjes, zit in een grote rolstoel en praat niet.
Zowel Patricia als ik probeerde Tess er een beetje bij te betrekken. Ik vertelde waarom Mirthe in een rolstoel zit, we lieten zien wat Mirthe kan en dat Mirthe niet eng is.Langzaam zagen we dat Tess steeds meer naar Mirthe toe trok.Wij namen wat afstand van de meiden en lieten Tess Mirthe ‘ontdekken’.
Patricia stimuleerde Tess om met Mirthe te spelen: “Misschien kan je Mirthe kietelen”. Tess liep op Mirthe af en begon haar te kietelen. Vervolgens werd er van alles op Mirthe’s schoot gelegd en in haar handen gegeven. Mirthe genoot van de aandacht. Tess liep naar de achterkant van de rolstoel en begon te duwen. Wat een plezier hadden de meiden.
Patricia en ik stonden geëmotioneerd naar het tafereel te kijken.
Geen vooroordelen, geen nakijken en geen nare woorden.Samen spelen en samen delen, samen de wereld ontdekken en samen kijken naar de mogelijkheden.
Dit is hoe inclusie hoort te zijn!.
De Groentjes (Sarah Groen)
Dat is uiteraard ook prime. Maar vooral niet je kind weg houden en als het staart en of vraag lekker laten en ontdekken😀 is zo belangrijk. De meeste ouders en begeleiders vinden het juist fijn als er wat gevraagd wordt.
Jeltje86
Gaaf hè zo kinderen met elkaar!! Ik vind het zelf wel een 'lastige', elke ouder vindt wat anders van hoe er gereageerd wordt. De een vindt het oké als een wildvreemd kind vraagt wat de ander heeft. De ander niet. Ikzelf vind het niet gepast als mijn kinderen zomaar aan een willekeurig iemand vragen wat die heeft. Net zoals dat je niet zomaar vraagt waarom iemand een bepaalde haarkleur heeft. Maar goed, als mijn kind zou vragen waarom iemand in de rolstoel zit, of die ziek dan zeg ik zoiets als: dat kan. Of de spieren doen het niet zo goed of zijn niet zo sterk. Als je meer contact krijgt met de ander vind ik het oké als de kinderen gewoon open en eerlijk vragen wat er met diegene is. 😉
Letige
Zo mooi zo puur.
Maaikey/levenmeteenziekkindje
Ja snap helemaal wat je bedoeld. Maar als we gewoon de kindjes het werk zouden laten doen dan zouden ze het vaak niet eens doorhebben. Hoe jonger ze leren dat iedereen er bij hoort en op wat voor manier dan ook willen spelen hoe makkelijker het samen gaat. En het is natuurlijk ook enigzins zo ingeregeld dat ze niet bij elkaar zijn ivm medisch of speciaal kinderdagverblijg etc. Maar dan is inderdaad daarna aan de ouders om mee open te staan naar eigenlijk wie dan ook. En ik denk dat je dat perfect omschrijft het begint bij nieuwsgierig zijn en er naar willen en durven vragen. Want de meeste vragen wil en zal je echt beantwoorden. En door samen te praten en open te zijn leren de kinderen ook dat dit "goed" is en dat iedereen er bij hoort. 👍