Dit is haar lieve en stoere naam!

Een tijdje geleden opende ik een blog met hierin de vraag wat "de" naam is voor je kindje. Wanneer weet je zeker dat je de goede naam hebt? En wat doe je met twijfels? 

Er werd me gevraagd of ik wel de naam bekend wou maken zodra de kleine er was. De kleine meid is nu bijna 16 weekjes en nu ga ik het dan eindelijk vertellen.

2 weken voordat onze kleine meid geboren werd was het geboortekaartje klaar om ingevuld te worden en besteld te worden, maar toen.... toen sloeg de twijfel toe.... ik twijfel over de naam, het voelde niet goed, het paste niet bij haar, ik werd gek!

Mijn vriend was heel nuchter en zei: als je twijfelt doen we het niet. Wat was hij makkelijk en wat voelde dat fijn. Ik riep gelijk de naam waar ik echt achter stond, deze naam stond namelijk ook op ons lijstje en hij was er gelijk mee eens. Dus mama snel achter de laptop om een heel nieuw geboortekaartje te ontwerpen, want het andere kaartje paste niet bij haar naam. De vorige naam was lief en schattig en deze naam is lief en stoer! Dus er moest ook een lief en stoer kaartje komen.

2 weken later belande ik te vroeg in het ziekenhuis ivm bloedverlies en na 3 nachtjes blijven kwamen ze me vertellen dat ik ingeleid zou worden. Het klinkt heel erg, maar god wat was ik blij met deze woorden. Ik had het helemaal gehad met de zwangerschap, ik voelde me slecht, heel slecht, ik was een emotionele truttebol, had veel last van maagzuur en was zo opgeblazen als een dikke gestrande walvis.

Hoe blij je bent dat je word ingeleid, hoe angstiger ik ook werd. Hoe gaat het lopen? Doet het veel pijn? Hoe lang gaat het duren? Want normaal laat je het op je afkomen maar nu wist ik, ze komt vandaag! Het besef dat je vandaag echt papa en mama gaat worden. Het besef dat je ze straks echt mag knuffelen. Het besef dat je leven gaat veranderen met een mooi lief kindje er bij...

Nou, ik had denk ik veel geluk met de bevalling want ik kreeg weeënopwekkers en daarna een ruggenprik omdat de weeën erg heftig waren en daarna was ik helemaal zen en voelde niets meer.

4 tot 5 uurtjes later voelde ik de weeën heel minimaal terug komen en mocht ik starten. Toen ik 5 minuten bezig was riep ik NOOIT MEER! En nog 20 minuten later was ze er en zei ik: oh dit kan ik nog wel een keer haha... zo vreemd dat je gedachten alle kanten op gaan tijdens de bevalling.

Vol trots werd ons meisje bij mij gelegd. Zo mooi om dan papa met een dikke vette grote glimlach en waterige ogen naast je te hebben staan. Zo trots op zijn meiden, zo verliefd!

Hoe heet ze vroeg de verloskundige? Ze heet LIZ <3

En ja, het klinkt erg en iedereen zegt het, maar alle clichés zijn gewoon hartstikke waar. Zodra je kleine gezond op de wereld terecht komt vergeet je alles. Nu 3,5 maand later kan ik me de pijn niet meer herinneren.

GENIET!