Dit had ik willen weten voor ik moeder werd…

Flaneren met je mooie bolle zwangerschaps buik door de stad, op je hoge hakken rond paraderen achter de kinderwagen, en heerlijk dagjes weg.. (een baby kan toch overal slapen!?) Dit zijn een paar dingen die ik, voordat ik zwanger was, me zo had voorgesteld. Maar niets is minder waar. Ik denk dat ik, en veel vrouwen met mij het moederschap toch een tikkeltje idealiseren.

Zwanger zijn je hebt van die vrouwen die daar voor gemaakt zijn, die zich 9 maanden lang op een roze wolk bevinden. Ik vond zwanger zijn oké maar het is ook hondsvermoeiend, zwaar of gewoon saai omdat het allemaal nog zolang duurt. En bovendien ben je een gedeelte van de tijd bezorgd en bij vlagen zelfs doodsbang of alles wel goed gaat.

De kraamweek het lijkt zo romantisch maar niemand verteld je voor die tijd plassen dus gewoon echt een hel is, dat je alleen enigszins “normaal” naar de toilet kan met een waterflessen bij de hand. Dat het geven van borstvoeding gepaard gaat met veel pijn en tranen omdat het voelt alsof er een school piranha aan je tepel hangt. Om nog maar te zwijgen over je moeheid. Je bent net bevallen je hebt de Tour de France gefietst zonder enige voorbereiding of training en wanneer je over de finish bent (lees: bevallen)begint de tour gewoon weer opnieuw. Je vraagt je meerdere malen af of je dit allemaal wel kan, en hoe je in godsnaam straks weer “normale” dingen zoals boodschappen kan doen, waar haal ik de tijd vandaan?

Huil uurtje ik kende de term, maar zo erg kon dat toch niet zijn? Nou… Bij ons kwam die altijd aan het begin van de avond, net op het moment dat je lekker op de bank wou ploffen en heerlijk de tijd had om even te relaxen met dat kleine hummeltje op je borst. Maar inplaats daarvan loop je de woonkamer ongeveer 20x rond je baby’tje te wiegen in de meest bijzondere posities in de hoop dat hij wat rustiger wordt. En dit wissel je vervolgens af met je partner in de hoop dat hij nog een grandiose methode weet.

Owja, mensen die zeggen Geniet er van het word alleen maar moeilijker als ze groter worden. En dat terwijl ik tot over mijn oren in de babystress zit.Dus als je de babytijd vindt tegenvallen, dan wordt daarna alles makkelijker, echt waar! Iedereen die anders beweert kan een luier naar zijn hoofd krijgen!

En waarom heeft niemand me verteld dat die zwangerschapsdementie een blijvend fenomeen is. Die grijze massa daarboven heeft de vorm van een zeef.

En wat ik nog het meest heb onderschat zijn de goed bedoelde adviezen van iedereen. Het kan een kersverse mama dus echt heel erg onzeker maken. Echt lief bedoeld hoor, maar het is ons kind en wij als ouders doen ook maar ons best. We doen wat goed voelt en doen alles in het belang van onze baby. Echt!

En er komt een dag dat je je niet meer kunt voorstellen hoe het leven eruit zou zien zónder kind. En die dag komt veel sneller dan je denkt. Je zou ook echt niet meer terug zou willen. ‘Omdat je er zoveel voor terug krijgt.’ En dat is dus zo’n cliché wat helemaal waar is. Ik had me voor die tijd never nooit kunnen voorstellen dat ik zo veel van iemand kon houden. Dat ik zò veel liefde kon geven.

Dus voor alle mama’s to be, ja het is zwaar en het word nog zwaarder maar… het is het dubbel en dwars waard! Believe you can and you're halfway there💪🏼🤍

Wat had jij graag willen weten voor je moeder werd?