digitale vriendschappen

Het begon een jaar of tien geleden. Op een forum van een tijdschrift kwam ik terecht in een pittig en divers groepje meiden. Anoniem, met een bijnaam, postten we lief en leed, maakten we fiks ruzies, hadden sommigen van ons een enorme klik. Na een tijdje bleek dat een groepje van deze meiden weleens in real life met elkaar afsprak. Ik wist niet zo goed wat ik daarmee aan moest en vond het vaak te ver weg. Wel heb ik een keer1 op 1 met iemand afgesproken, ik mocht toen fungeren als personal shopper. Dit was een ínvloedrijk' type binnen het groepje en ik was binnen. Het forum werd opgeheven en het pruttelde wat door met Hyves. Nu heb ik met een van deze meiden (degene met wie ik toen het minste contact had) nog een facebookvriendschap. Ik kan dit nog niet zo goed verbreken, vanwege de leuke tijd die ik elke dag toch wel op het forum had.

Mijn dochter is nu 5 jaar en ik heb met andere moeders van kinderen van dezelfde geboortemaand nog dagelijks contact. We zijn op een priveforum gegaan en een groepje whatsappt veel, en we zijn fanatiek op facebook.

Deze contacten zijn erg belangrijk voor me. Maar hoe noem ik deze meiden, die ik bijna nooit zie? Maar die mij wel bedanken voor mijn steun tijdens overlijdensgevallen ("ik kan meer bij jou kwijt dan bij mijn vriendinnen") en die eerder dan wie dan ook wisten dat ik voor de tweede keer zwanger was? Andersom merk ik het ook. We hebben een alleenstaande vriendin met zijn allen door de kerst geholpen, er bleken twee meiden vlak bij elkaar in de buurt te wonen die elkaar nu dagelijks zien.

Naast deze vriendinnen heb ik mijn eigen echte vriendenkring. Vriendin 1 houdt niet van internet, vriendin 2 heeft geen smartphone, we werken allemaal, vriend 1,2, en 3 zijn principieel tegen social media. Met hen heb ik wekelijks contact en maandelijks als we mazzel hebben tijd om bij te kletsenmet een etentje ofzoiets. De ervaringen die ik deel met mijn virtuele vriendinnen zijn voor mij echt, maar lastig te bespreken met mijn echte vrienden. Hoe kun je nu bijvoorbeeld huilen om een miskraam van een vrouw die je bijna nooit ziet?

Mijn nieuwe vriendin "in het echt' begrijpt dit wel. Zij is een alleenstaande moeder met een autistisch zoontje. Zij heeft hulp ingeroepen omdat ze verzoop in de zorg die ze in haar eentje moest dragen. Daarom kwam er een Eigen Kracht Conferentie. Bij deze conferentie waren naast haar kleine kringetje, ook 2 whatsapp vriendinnen, ook van een forum ooit, aanwezig. Bijzonder om te zien dat zo'n vriendschap dus inderdaad even belangrijk is/kan zijn dan vriendinnen 'in het echt'.

Bij sommige meiden merk ik dat zij het wat genant vinden dat zij dit (online-gewatsapp) ook als echte vriendschappen zien. We blijven toch ook even noemen dat we heus wel met andere vrienden en vriendinnen afspreken. Ik merk ook wel dat ik oplet dat ik deze 'vriendschappen', sommigen zijn altijd beschikbaar en altijd gezellig, dit in tegenstelling tot mijn eigen vrienden die gewoon hun leven leiden en soms ook lekker bitchy kunnen doen, niet TE belangrijk maak. Het is erg makkelijk merk ik om mijn dagen te vullen met geklets met hen op de tijden dat het mij uitkomt, ipv een echte afspraak met een 'echte' vriend of vriendin te maken en dat laatste koester ik toch het meeste. Al is het soms moeilijker in te plannen. Dubbel dus.

Is dit herkenbaar?