Die mama van die drieling, of te wel Danielle
Mijn eerste blog voor mamaplaats! Dus ik zal mij eerst even voorstellen. Voor velen word ik die mama van die drieling genoemd (al wordt dat de laatste tijd al wel wat minder), maar mijn naam is Danielle Ravenshorst, 34 jaar. Ik ben nu bijna 8 jaar samen met mijn man, Michel, waarvan 6 jaar getrouwd. Naja geregistreerd partnerschap, maar dat voelt, voor mij, bijna als het zelfde ;).
Waar ik erg van geniet/leuk vind om te doen is op vakantie gaan (kamperen), weekendjes weg, dagjes uit (zoals pretpark, dierentuin), wandelen, diamond painting, gezelschapsspellen en netflixen.
Sinds 15 februari 2015 zijn we ouders van ons prachtige (iedere ouder vind zijn/haar kind(eren) prachtig) drieling, Fleur, Mees en Tess. Hoe bijzonder om zwanger te zijn van niet 1, niet 2, maar 3 kindjes. Ja oke natuurlijk waren we wel even in shock en dacht ik echt 'oooh hoe dan'. Mijn man dacht eerder in praktische dingen, 'oh ons huis en auto zijn groot genoeg'. Ik hoor het hem nog zeggen. Nou daar zou hij later nog op terug komen, de auto was te smal voor 3 maxi cosis naast elkaar 🤣 en ons huis.....daar hebben we eind 2020 ruim 3 maand aan verbouwd 🤣 maar hee uiteindelijk komt het goed 😉. En wat betreft mijn gevoel na die eerste echo, ik was toen verpleegkundige in het ziekenhuis op een interne afdeling en hier was het geregeld zeer hectisch. Ik ben dus wel wat gewend aan drukte. En er zijn meer ouders die een drieling krijgen, die redden zich er ook mee, dus dacht ons gaat dit ook lukken.
Ik werk sinds de kids 11 maand oud waren als wijkverpleegkundige. Eerst nog in combinatie met zorg aan bed maar helaas is dit voor mij lichamelijk niet meer haalbaar. De afgelopen 2 jaar werk ik als wijkverpleegkundige en dan niet meer aan bed. Kantoorwerk, huisbezoeken, intake, evaluaties, zorgteam aansturen. Deze baan heb ik opgezegd per 31 maart 2021. Ik ga 1 april aan een nieuwe uitdaging beginnen, namelijk casemanager dementie. Zoooo zin in!
Ons drietal is inmiddels al weer 6 jaar, wauw wat vliegen de jaren voorbij. De dag dat ik ze voor het eerst zag liggen ieder in zijn/haar eigen couveuse, kan ik me herinneren als de dag van gisteren. Alle 3 ontwikkelen ze zich op hun eigen manier en alle 3 hebben ze hun eigen karaktereigenschappen. Zo verschillend zijn ze. Ik zal hier later meer over bloggen.
In mijn blogs zal ik het hebben over mij en mijn gezin. Leuk als je me zou willen volgen. En voor de volger: plaats gerust reacties en/of vragen. Op dat laatste zal ik proberen terug te komen in mijn blogs.
Voor nu even genoeg over mijzelf.
Ik ben op zoek geweest naar een foto van mijn gezin, voor boven deze blog. Conclusie: deze worden dus veeeeeeeeel te weinig gemaakt. Bovenstaande foto is van augustus 2019 🙈
Een doel in 2021: zorgen voor meer gezinsfoto's.
Tot snel
Liefs Danielle
Ps: voor wie het leuk vind ik post ook geregeld wat op insta en fb, zie links in m'n profiel overzicht
Daniellemomoftriplets
Hey haha grappig dat je ons herkent. Ja die skippydieren dat was wat hier 😅🙈 is toch al weer bijna 3 jaar geleden (zo uit mn hoofd) Wat jammer dat zo'n skippydier bij jullie minder aanslaat, maar zo zie je maar hoe verschillend we allemaal zijn.
SuusGro
Hey! Ik herken jullie! ‘De mama van de kinderen met de skippydieren’. Haha toen ik zwanger was heb ik dus direct een skippydier voor mijn kind gekocht. Ook al maakte jou kinderen ruzie erom, ik vond het fantastisch hoe dol ze er op waren.. haha helaas kijkt mijn kind er niet naar om. Maar wat een geweldige uitzendingen waren dat bij de opvoeders!
Daniellemomoftriplets
Dank je voor je leuke reactie. Ik moest eerst wel erg wennen aan de brillen van de kids. Ze hebben ze alle 3 zelf uitgekozen (t is hun bril en zij moeten er mee lopen, dus vind ik het belangrijk dat ze zelf kiezen). Nu is het dat als ik ze soms zonder bril zie lopen ik denk: he wat anders en vreemd
Lyoness
Grandioze foto, love it 👁👁twinning met brilletjes. Vooralsnog ben ik zelf de enige brildrager in huis, maar mochten mijn kids ook aan de bril moeten in de toekomst, dan houd ik deze foto in gedachten 🤓