Deur(en)

Deur: een beweegbaar element ter afsluiting van ruimtes.

Deuren open en sluit je ook in je leven. Soms definitief, soms ook niet. Maar waar de ene deur sluit gaat er ook weer een open. Soms kijk je dan om het hoekje en besluit je de pas geopende deur toch weer te sluiten om de volgende deur te openen om te zien of je die ruimte of dat avontuur wel wil instappen.

Ook wij openden en sloten deuren. Letterlijk en figuurlijk.

Wij openden de deur van de peuterpubertijd. Suze die haar eigen karakter steeds meer gaat vormen en laat zien. Met alle voors en (voor de meeste ouders heel herkenbare) tegens. Met het openen van deze deur sloten wij steeds meer de deur van de baby en dreumes Suze. De nieuwe Suze maakt plaats voor dat kleine tere babymensje waar wij zo lang naar verlangd hebben en waar we zo lang op gewacht hebben.

Wij ging met het vliegtuig op vakantie. De deur van het Griekse avontuur stond wagenwijd open. Heerlijk naar de zon. Maar bij dat avontuur kwamen ook de vragen naar boven: wat als ons iets gebeurd. Wat als het vliegtuig in de problemen komt.

Letterlijk sloten wij definitief de deur van ons oh zo geliefde (redelijke nieuwe) woning die wij zeven jaar geleden gekocht hadden. Toen geheel naar onze wens van twee fulltime werkende twintigers. Een onderhoudsvrije tuin, grindvloer, niet al te grote keuken maar wel een lekkere grote woonkamer inclusief dito loungebank. Maar naarmate de jaren voorbij vlogen, wij een hond kregen niet wetende dat onze kleine grote meid toen al op komst was, werden onze wensen anders. Langzaam sloot de deur van de “wij zijn altijd weg” ruimte en opende zich langzaam de deur van een ruimte waarin wij zochten naar ruimte ziel en zaligheid. Een oude woning met een grotere tuin zodat onze kleine grote meid samen met de hond kon rennen en ravotten. Een huis in de kern van ons dorp, een huis met een ziel. En die zoektocht zat ook weer vol deuren.

We openden deuren, sloten deuren, deuren werden keihard dichtgesmeten, dicht geduwd, of gewoonweg niet opengemaakt. Maar gelukkig ging een deur open die eigenlijk al gesloten was. Er kwam een huis opnieuw in de verkoop dat vrijwel aan al onze wensen voldeed. Ons toen zo geliefde eigen woning werd binnen 8 werkdagen verkocht.

We opende de deur van de verhuizing en wonderwel was deze ruimte een ruimte die wij vlot en snel weer konden dichtmaken. Geen draaideur gelukkig. Binnen een weekend waren we letterlijk op onze nieuwe plek en alles stond op zijn plekje.

Met die verhuizing openden ook deuren van nieuwe vriendschappen. Deuren die al een tijdje op een kiertje leken gingen open. En deuren waarvan je niet wist dat het deuren waren ook!

Ons nieuwe huis, de nieuwe omgeving, nieuwe herinneringen en tradities en een nieuwe start. Letterlijk. Want na de geboorte van onze kleine grote meid hebben we keihard moeten werken aan onze relatie. Hopelijk hebben we de deur naar de rust en de regelmaat binnen ons gezin nu gevonden.

We vierden voor het eerst Kerstmis in ons nieuwe oude huis. En de deur met nieuwe tradities werd geopend. Wij tuigen samen onze kerstboom op (heel cliché maar oh zo leuk), mijn man en ik kookten samen een diner voor onze familie. En op kerstavond stond we heel stilletjes in de kou samen te luisteren naar de fanfare die prachtige kerstliederen ten gehore bracht op allerlei plekken in ons mooie dorp.

Deuren, ze gaan open en dicht. En nu de deur van 2019 langzaam dicht gaat, gaat die van 2020 met een knal open. En welke deuren ik hoop te openen?! Die van Suze die naar het middaggroepje van de psz gaat. Haar zien groeien en ontwikkelen, haar steeds groter en zelfstandiger zien worden. De deur naar rust in onze relatie. En de deur naar een nieuw avontuur dat klarinet spelen heet. Een deur naar de groei naar een nieuwe functie op mijn werk. Maar het belangrijkste is dat de deur van onze vrienden en familie hopelijk nog lang openblijft.