Deel 5: 2 miskramen in 2 maanden tijd

Daar lag ik dan, opgenomen in het ziekenhuis omdat de restanten opwekken als miskraam zijnde niet goed ging.

Het kon zijn dat ik nog wel naar huis mocht, maar dan moest ze kijken of ze het stolsel er uit kon krijgen. Ik ging akkoord met wat ze ook maar wilde proberen, ik wilde gewoon zo graag naar huis en dat ding uit me.

Het eerste wat ze probeerde was met een eendenbek en een grijpertje. Op deze manier probeerde ze het stolsel er uit te krijgen. Deze poging lukte niet.

Op naar poging 2: ze ging proberen met haar vingers het er uit te krijgen. In de hoop dat ze er dan meer grip op had. Ook deze poging lukte niet.

Toen was het duidelijk: de nacht moest ik sowieso blijven. Ik zou rond 21:00 uur nog eens 2 van de tabletten die ik vaginaal in moest brengen en we gingen kijken of mijn lichaam het nog eens zelf kon doen.

Ik werd de Kraamafdeling opgerold en kreeg een kamer helemaal aan het begin. Ze vertelden dat ze dit deden omdat ik dan op die manier zo weinig mogelijk baby's zou horen huilen, het was namelijk al erg genoeg en dat wilden ze me er niet bij aan doen. Ik had een kamer voor mezelf van ze gekregen, ook zodat ik volledig tot rust kon komen en als er iets nodig was dat ik me dan nergens voor hoefde te schamen.

Vlak voor de verpleegkundige naar me toe kwam met de 2 tabletten kwam de gynaecoloog weer langs. Ze wilde nogmaals kijken of ze het toch nog los kon krijgen. Als de tabletten namelijk niet zouden lukken dan zou ik een curettage krijgen. Dit wilde ik het liefst vermijden dus ik gaf aan dat ze alles nogmaals mocht proberen. Hoe pijn het ook deed, ik wilde proberen die curettage te vermijden vanwege de risico's voor een volgende zwangerschap. Echter, beide pogingen mislukten. 

Ik kreeg de tabletten om zelf in te brengen en moest gewoon gaan slapen. Als er iets veranderde dan moest ik de verpleegkundige bellen door middel van het knopje. 

Die nacht gebeurde er niets, sterker nog: het bloeden was zelfs bijna gestopt. Maar dat stolsel zat er nog steeds. 

De volgende ochtend was er een andere gynaecoloog, dit keer een man. Ook hij wilde eerst nog wat proberen voor hij een curettage in ging plannen. Hij koos voor de optie met de eendenbek en kreeg dit keer op die manier er toch wat vanaf. Hij was nog steeds te groot om er volledig uit te kunnen, maar een deel was er al af. Hij gaf aan dat hij twijfelde over de curettage: het stolsel moet er uit, maar ik bloed zo weinig. Is het dan wel verstandig een curettage uit te voeren gezien de risico's die een curettage met zich mee brengt.

Uiteindelijk rond 16:00 uur kreeg ik te horen dat ik naar huis mocht. Het stolsel zouden we nog zelf z'n kans geven vanwege het lichte bloedverlies nu. M'n controle van 3 juni bleef staan, was hij dan nog niet weg dan werd het toch een curettage.

De volgende ochtend thuis voelde ik me weer raar, ik ging naar de wc en daar was ie: het laatste stukje wat er nog uit moest komen!

3 juni bij de check-up bleek dat het stolsel inderdaad z'n uitweg gevonden had, echter zat er nog een stukje van 1 bij 0,5 cm. Hiervoor wilden ze geen curettage uitvoeren, maar gewoon m'n menstruatie af gaan wachten, als ik het daar natuurlijk ook mee eens was. Verder kreeg ik weer groen licht voor alles: ik mocht weer in bad, ik mocht weer gaan zwemmen. 

Ik bleef nog wel wat lichtjes bloeden, licht roze was het steeds. Op dit moment is dat nu enkele dagen geleden volledig gestopt. Op het moment dat ik dit schrijf is het 14 juni en heb ik vanmorgen weer een zwangerschapstest gedaan. Ik wilde namelijk zien of het hcg inmiddels m'n lichaam uit is. Ik had nooit verwacht dat ik dit ooit zou zeggen: maar ik kan eindelijk mee delen dat het hcg m'n lichaam ook heeft verlaten! 

Positief nieuws met een negatieve test!