Deel 4: 2 miskramen in 2 maanden tijd

Op vrijdagavond 20 mei - op onze trouwdag nota bene - moest ik een tabletje nemen die ik door moest slikken, zondag middag bracht ik de andere tabletten vaginaal in.

Ongeveer een half uur na het inbrengen van de medicijnen vernam ik dat het begon: ik kreeg wat buikpijn en had het idee alsof ik naar de wc moest.

Op de wc zag ik dat m'n maandverband - Kotex degene met de meeste druppels - al helemaal vol was en er viel een stolsel direct uit. Ik bleef even zitten want het bloedde best wel. De ene na de andere stolsel bleef maar komen en ik bleef maar bloeden. 

M'n man en zoontje waren met z'n tweetjes op visite geweest bij mijn opa en zusje en kwamen net weer thuis. Ik zat op dat moment al 20 minuten op de wc omdat het maar bleef bloeden. Stolsels bleven zelf soms vast zitten, die ik er dan zelf uit moest gaan halen met een wc papiertje.

Ik durfde niet te hard er aan te trekken vanwege de angst dat het misschien geen stolsel was maar heel wat anders.

Zoals ik in mijn vorige blog al zei heb ik deze tabletten al eens moeten gebruiken. Echter, toen had ik veel buikpijn, overgeven en veel bloedverlies, maar niet zo erg als nu. Dit was totaal niet wat ik me kon herinneren, of überhaupt waarvan ik het idee had dat het normaal kon zijn. 

Na een tijdje liet ik mijn man de spoedpost bellen, die wilden me uiteraard direct zien. We belden m'n schoonmoeder zodat zij op Jonathan kon passen en Lars met me mee kon naar het ziekenhuis. 

Ik deed weer zo'n Kotex maandverband in m'n ondergoed en we gingen naar het ziekenhuis. Voor ons is dit een rit van 12 minuten. We kwamen aan en werden bijna direct opgehaald uit de wachtkamer. Ik kreeg een kamer in het begin van de spoedpost en het voelde op dat moment alsof er weer een stolsel uit kwam. 

Ik schaamde me dood, was ik al doorgelekt? Kon je al iets aan m'n joggingbroek zien? De verpleegkundige stelde me gerust dat ik niet doorgelekt was, maar dat ik me er ook geen zorgen over moest maken. Als het gebeurde dan hadden ze in het ziekenhuis wel kleding voor me. M'n bloed werd geprikt en er moest een infuus geprikt worden, dat gingen we alvast regelen aangezien we moesten wachten tot de dienstdoende gynaecoloog er was.

Het bloedprikken ging zowaar in 1 keer goed, het infuus was pas raak bij poging 4. Love it.. Sidenote: ik ben dus bang voor naalden, maar heb ook nog eens dunne, wegspringende aders waardoor ze regelmatig vaker moeten prikken dan bij een ander.

Zodra de gynaecoloog er was, vroeg ze om een echo te maken zodat we konden zien of  er een reden was van het overmatige bloedverlies. Ik moest m'n broek en dergelijke dus uit doen en daar kwamen de stolsels al. Kotex compleet vol, joggingbroek nog schoon gelukkig. Ik kreeg een inwendige echo en daar zagen we direct de boosdoener: een grote stolsel die voor de uitgang van de baarmoeder zat en er niet door heen kon. Daarom bleef ik dus bloeden.

Vervolgens kwam ze met de woorden waar ik al bang voor was: "Je zult moeten blijven tot dat stolsel uit je lichaam is, je wordt dus opgenomen."