Deel 2 cystes en urineverlies

Hoi hoi leuk dat je mijn blog leest.

Ik wil graag het vervolg vertellen van de cystes op mijn eierstok en het urineverlies.

In 2019 raakte ik zwanger van mijn dochtertje, gelukkig in de tussentijd geen last van de cystes gekregen, het urineverlies daar in tegen werd tijdens de zwangerschap weer een stuk erger was me wel 2 keer per dag aan het omkleden, durfde niet veel te doen.

Ik kreeg veel last van mijn bekken en door het urineverlies had de verloskundige mij geadviseerd om naar de bekkenbodem fysio toe te gaan.

Zij ging mij inwendig onderzoeken en constateerde dat er niet veel kracht meer in mijn bekkenbodem zat maar wilde hier nu niks aan doen want ik moest nog bevallen dus dat zou elkaar tegen werken. Ook tijdens dit onderzoek had zij het niet over iets in mijn vagina gehad dat er iets niet klopte ofzo. Ik moest bij houden hoeveel ik plaste en hoeveel urine ik verloor op een dag. Ze wilde dat ik na mijn bevalling terug zou komen om bekkenbodem oefeningen te doen en zo mijn urineverlies te verminderen.

Op 1 mei 2020 beviel ik door een vlotte bevalling van mijn dochtertje, ik had mij zelf voorgenomen als ik een beetje herstelt ben ga ik gelijk naar de gynaecoloog om een afspraak te maken over het plaatsen van een bandje om mijn blaas, ik dacht dan kan ik weer lekker sporten, actief met mijn kinderen spelen en hoef ik niet bang te zijn bij alles dat ik in mijn broek zou plassen.

In de kraamweek had ik constant een zeurderig gevoel aan de rechterkant in mijn , de verloskundige en kraamverzorgster dachten dat het kwam omdat ik nog geen ontlasting had gehad. Meerdere keren in de nacht was ik naar de wc gegaan in de hoop ontlasting te hebben en dat de buikpijn zou verminderen.

Helaas werd de buikpijn alleen maar erger, ik had mijn man wakker gemaakt en gezegd dit is echt niet goed wil je de verloskundige voor me bellen. Ik lag te kreunen in bed van de pijn ik wist niet meer hoe ik moest liggen het voelde als een hele erge wee die niet afzakte. De verloskundige hoorde dat ik zo pijn had en ging gelijk het ziekenhuis bellen. Ik mocht langs komen op de behandel unit van de gynaecologie.

Mijn man had mijn moeder gebeld die ging met mij mee , mijn man moest bij de kinderen blijven. Ik met pijn en moeite in de auto gaan zitten, elke bocht elk hobbeltje deed zo pijn. Ik kon me niet bedenken waar dit van kon zijn. Ik dacht dit is nog erger dan mijn bevalling 3 dagen eerder.

We kwamen aan in het ziekenhuis, het was vroeg in de ochtend de artsen hadden net de wisseling van de wacht het duurde wat langer voordat we geholpen werden. Gelukkig zakte de pijn wat en kon ik me een beetje ontspannen. Ineens dacht ik he shit ik heb natuurlijk die cystes om m’n eierstok had er zolang geen last van gehad, in de zwangerschap was alles goed gegaan ze hoefde niet gecontroleerd te worden dus helemaal niet over nagedacht.

Ik werd naar binnen geroepen en kreeg een inwendig onderzoek, wat echt zo naar was omdat ik 3 dagen eerder bevallen was en hechtingen had gekregen dacht ik echt waarom moet dit nu..

Ze kon niks raars vinden, ik vertelde van die cystes toen ging ze kijken bij mijn rechtereierstok en vertelde ze dat mijn eierstok 9cm was en alle kanten op ging in mijn buik. Ze zeg dat is waarschijnlijk waar de pijn vandaan komt, je eierstok is om zijn as gedraaid. Toen dacht ik nog oh daar had toen de gynaecoloog het over toen ik zwanger was dat dat een voordeel was nu weet ik waarom.

Ik vroeg en wat gaan we hier nu aan doen, ze zegt ja op dit moment kunnen we hier niks aan. Oke dus ik ga nu naar huis en hoop dat het niet nog een keer gebeurd, ging van alles door m’n hoofd straks loop ik lekker met m’n kinderen buiten of boodschappen aan het doen en dan gebeurd het weer. Ik vond het zo eng om naar huis te gaan en maar te hopen op het beste.

Ik kreeg een afspraak voor over 4 weken dan zouden ze nog een keer naar de cystes gaan kijken om een verder beleid te maken. Als ik weer zo pijn kreeg moest ik bellen en dan mocht ik weer langs komen nou daar ging ik dan naar huis met een onzeker gevoel.

Het werd een 6 weken post partum afspraak, cystes zagen er goed uit ik had gelijk gevraagd over het urineverlies wat de mogelijkheden waren en dat ik er aan geholpen zou willen worden.

Ik kreeg een afspraak bij de bekkenbodem poli en die zouden mijn verder helpen.

De weken gingen voorbij en had eigenlijk geen pijn meer en wilde de zwangerschap kilo’s kwijt dus wilde beetje gaan sporten thuis voor de tv mocht ik dan urineverlies hebben was ik gewoon thuis.

Ik merkte dat ik na een drukke dag last kreeg van mijn buik, vooral de rechterkant en meer naar mijn flank toe, als ik ging zitten zakte dit na een tijdje weer. Ik weet nog goed op een zondag was ik bij mijn ouders, en het wilde maar niet zakte en wist niet meer hoe ik moest gaan zitten.

Die maandag ochtend was het weer over ik dacht ben zo goed bezig ik ga even een rondje hardlopen, ging nog even snel naar de wc mijn blaas legen dacht dan kan ik dat onderweg niet verliezen.

Halverwege mijn rondje kreeg ik zooo pijn in mijn buik, ik wist van narigheid niet of ik moest stoppen met rennen of dat ik juist door moest rennen des te sneller was ik thuis. Ben kruipend bij moeder beland daar kwam ik als eerste langs. Ik heb daar de huisarts gebeld dat er na gekeken moest worden. Kon gelijk terecht bij de huisarts spiraaltje laten verwijderen dat zou wel weer de boosdoener geweest zijn.

ik had eindelijk een afspraak bij de bekkenbodem poli, ik moest plassen op een bepaalde wc en die zou dan meten met hoeveel kracht ik plas en of dat zo bandje wel haalbaar zou zijn. Want als mijn straal niet goed genoeg was konden ze dat niet doen want dan moest ik mijzelf elke dag gaan katheriseren. Hij keek ook nog een gelijk een keer bij de cystes en dat zag er goed uit ze waren geslonken.

De gynaecoloog had alles uitgelegd over de operatie en ik vroeg aan hem gaat dan dat in mijn vagina dan ook weg. In je vagina vroeg hij.. kom maar dan ga ik je nog even onderzoeken ooh zegt hij je heb een baarmoederverzakking WAT een baarmoederverzakking dat hebben toch alleen oudere vrouwen…..

Niet dus ik ben 30jaar en heb een baarmoederverzakking en had dit dus al na mijn bevalling van mijn zoontje in 2017 toen was ik 25 jaar.

Ik heb jullie nog zoveel te vertellen maar ik laat het voor nu even hierbij. Volgende keer vertel ik hoe het verder ging met het urineverlies en de cystes, want dat heeft ook nog voor veel narigheid gezorgd.

Liefs Shirley