Deel 1: Het begin van mijn verhaal

Na een tijd vrijgezel te zijn geweest en verschillende mislukte relaties te hebben gehad, was ik vast besloten de ware te vinden. Niemand is perfect was het motto wat ik had meegekregen..

Na een avondje stappen, leek hij daar te zijn, mr. Right! Alles leek perfect en dook dan ook vol overgave de relatie in. Ergens ver in mijn hoofd was er een klein stemmetje dat dit het niet was... Maar niemand Is perfect toch en het komt allemaal wel goed! 

Verhuisd naar een andere plaats om samen te wonen, bij hem ingetrokken. Het leek allemaal wel prima te gaan. We hadden lol en konden praten en de dingen die niet liepen zouden vanzelf wel beter worden.

Beide een kinder wens. Dus al redelijk snel kwam het besluit dat we een kindje zouden willen. Dus, gestopt met de pil en na 5 maanden zwanger. Een maand voor de bevalling getrouwd, want dat 'hoort erbij' natuurlijk

Tijdens mijn zwangerschap kwamen steeds meer zaken aan het licht die ik miste in de relatie. Maar ondanks dat mijn hele gevoel nee zei, toch getrouwd. Wie A zegt, moet B zeggen, iedereen twijfelt vlak voor het huwelijk en het zullen de hormonen wel zijn, waren de zinnen die door mijn hoofd gingen.

Het huwelijk was klein, alleen familie en weet niet of ik me nou echt gelukkig voelde.

6 weken later werd onze zoon geboren. Lange bevalling met uiteindelijk een vacuümpomp. Maar hij was gezond en mijn geluk kon niet op. Mijn kleine mannetje! Na 2 dagen mochten we naar huis en een paar dagen later was ook de kraamhulp weg.

Nu stonden we er alleen voor.... Zouden we dat wel gaan redden?