Deel 1: Daan, ik was zwanger

Oktober 2015, Ik was zwanger. Ik kwam erachter toen ik op een vriendinnenweekend was. Ik werd maar niet ongesteld dus we gingen “voor de grap” een testje doen, want dat was grappig! Overigens, ik was nog helemaal niet “bewust” bezig om zwanger te worden. 

Ik ging er vanuit dat ik gewoon wat later ongesteld zou zijn... Ik was immers nog maar 2 dagen over tijd. Daarnaast was ik echt nog maar net gestopt met de pil, dus zwanger? Nee, dat geloofde ik niet. Mijn moeder (ze is overleden toen ik 17 jaar was) werd heel moeilijk zwanger, het duurde wel een paar jaar voordat ik er was. Daarom had ik altijd in mijn hoofd zitten dat dat bij mij ook wel zo zou gaan. Behoorlijk naïef achteraf.  

Ik deed de test, en ineens zag ik een kruisje! Positief! Ik schrok, ik was echt in shock! Mijn vriendinnen ook. Ik had nooit verwacht dat ik zó snel zwanger zou zijn. Maar goed, natuurlijk weet ook ik hoe je zwanger wordt. Omdat ik op vriendinnenweekend was, was mijn vriend er dus niet bij. Met een smoes hebben we hem naar ons vakantiehuisje gelokt, mijn vriendinnen belde hem op en vertelde dat ik ziek was geworden en dat het beter was dat ik naar huis zou gaan. Mijn vriend vond het allemaal nogal overdreven, maar goed. Hij zou me komen halen. Wat later belde hij om te zeggen dat hij ons huisje niet kon vinden. We besloten om op een plekje in de buurt af te spreken, dan zou ik daar naar toe komen. Ik was hartstikke zenuwachtig om het te vertellen. Waarom? Geen idee?! Misschien omdat ik nooit had verwacht dat ik zó snel zwanger zou zijn. En ik het totaal niet kon bevatten. Begrijp me niet verkeerd, ik hield nu al van dit kindje, maar daarnaast was ik ook in shock! Ik was gewoon zwanger! Mijn vriend reageerde heel positief maar ook wel een beetje geschrokken, op het nieuws. Ook hij had niet verwacht dat ik zo snel zwanger zou zijn. Maar goed, het zou allemaal wel goed komen.

De dagen na de positieve test kwam het besef steeds meer. Ik wende steeds meer aan het idee dat ik zwanger was en kon er ook echt van genieten! Ik merkte wel dat ik (over)bezorgd was. Er mocht absoluut niks mis gaan! Een soort onbestemd gevoel.. ik was super voorzichtig! Alles deed ik eraan om het kindje in mijn buik te beschermen. 

Mijn schoonzusje werkt als verpleegkundige op de kraamafdeling op het ziekenhuis. Zij regelde dat ik langs mocht komen voor een vroege echo. Met ongeveer 8 weken mocht ik langskomen! Ik was zenuwachtig want het enige bewijs wat ik tot nu toe had was de positieve zwangerschapstest. Een kloppend hartje en de bevestiging van de verloskundige maakte de zwangerschap ineens “echt”. Tijdens de echo zagen we daadwerkelijk een kloppend hartje.. GEWELDIG EN PRACHTIG! De verloskundige vertelde dat alles er goed uit zag en dat de kans op een miskraam nu zeer klein was, genieten dus! Wat een opluchting... voor ons het teken om de zwangerschap aan iedereen bekend te maken! 

Als we toen eens wisten.........