De zorg in België

Laat me beginnen met het feit dat er heel veel mogelijk is in ons land.En vergeleken met sommige andere landen mogen we niet klagen over de kwaliteit van zorg die we kunnen krijgen, echter de kwaliteit van zorgen voor ligt jammer genoeg een heel stuk lager.

3 jaar geleden kwamen we zonder dit zelf te willen, de medische wereld in toen ons zoontje met het AUTS2 syndroom geboren werd. Dit kwamen we pas na +- 1.5  jaar van onderzoeken te weten.En om de uitslag uiteindelijk te horen te krijgen heb ik zelf ettelijke keren moeten bellen/ mailen en was de factuur van de onderzoeken al verstuurd voordat het ziekenhuis ons überhaupt heeft gecontacteerd.

Dan zit je dus in een medische mallemolen, sommige ouders vanaf de zwangerschap, andere ouders meteen na de geboorte en bij weer andere ouders wordt het duidelijk in de eerste jaren van het leven dat er bij hun grootste liefde  iets niet klopt.

Er zijn 10 tallen dingen waarvoor je zogezegd in aanmerking kan komen als je een kind krijgt met een beperking, of met extra zorgbehoefte, hoe deze er dan ook uitzien.

MAAR wat hier aan vooraf gaat weet en ziet bijna niemand.

De ouders die al op een berg van zorg zitten krijgen dit er nog is bovenop geschept.

Er zijn dikke stapels papierwerk die ingevuld moeten worden om zo'n aanvraag te starten.

Ellenlange checklists waar je aan moet voldoen om in aanmerking te komen,

en nog langere wachtrijen voor je, als je al goedgekeurd wordt, je geld ook daadwerkelijk krijgt.

Je moet hier ZELF achteraan, je moet ALLES in de gaten houden, JIJ moet de mail sturen voor jou kind om maar weer eens te checken hoe het zit met dat geld, dat bed of die hulpmiddelen, en dit terwijl je thuis met een kind zit dat extra zorg vraagt,

die al je tijd en aandacht nodig heeft en je laatste energie van de dag opslurpt,

En begrijp met niet verkeerd, dat doen we met liefde, eindeloze liefde, dat is wat ons vaak op de been houdt.

En als we dan nog eens een beetje energie over hebben willen we die graag met onze partner, familie of vrienden doorbrengen, en niet achter de pc om ons te verdiepen in alle aanvragen en het papierwerk wat daar voor nodig is.

Vandaag wachten wij al 19 maanden op verhoogd kindergeld voor Zayne, we krijgen geen gehoor bij de instanties en ze ontwijken het antwoord op de vragen die ik ze stel.

19 maanden, waarin we recht hebben op extra ondersteuning, sociaal tarief voor gas en elektriciteit, budget voor therapieën, zijn 'gehandicapte' status die nodig is om weer andere deuren te openen...

Ook hebben we vandaag te horen gekregen dan onze prior aanvraag voor Zayne is afgewezen.Dit betekend dat we 5 jaar!!!  moeten wachten op ons budget waar we recht op hebben, en hopen dat er dan wel budget vrij is wat ze aan ons willen geven, en dat de overheid in ons land ondertussen niet bezuinigd op de zorg waardoor de wachtlijsten verder oplopen.

Iedereen met gezond verstand voelt en weet toch dat dit niet klopt?!

Geld waar we recht op hebben, om de zorg voor onze zorgkinderen te dragen maar wat we niet krijgen gewoonweg omdat er geen budget is? Omdat het niet begroot wordt? Omdat er niet genoeg aandacht voor is?Ik vraag me ten zeerste af of iemand daar in het kabinet wel beseft hoe het is om die zorg dagelijks te dragen, zowel fysiek, mentaal en financieel, zo niet dan kom ik het hun graag vertellen, met vele andere zorgouders.We kunnen ze namelijk haarfijn uitleggen welke impact het heeft, op onze gezinsdynamiek, onze relaties met vrienden en familie, en onze eigen mentale en fysieke gezondheid om over onze bankrekening nog maar niet te spreken.Terwijl hun duizenden euro's per maand betaald krijgen zitten ouders met zorgkinderen dieper in dieper in de problemen.En staan we op meer en meer wachtlijsten, wachtend op wat?

Ik trek aan de bel, want dit kan zo niet verder.

Liefs Shauni X