De zorg anno 2015‏ gezin & toekomst

Beste lezers,

Dit verhaal schrijf ik niet om alleen maar te klagen, maar om een signaal af te geven en te hopen dat mijn bijdrage bij de juiste personen terecht komen.

De zorg in Nederland:

20 jaar geleden was NL een verzorgingsstaat, waar iedereen recht had op dezelfde verzorging.

Hoog of laag inkomen? Iedereen betaalde 7,50 per uur voor thuishulp- A (poetsen).

Het enige verschil was de particuliere verzekering en de zorgverzekering die bij mensen met een lager inkomen, ingehouden werd op het salaris (gemiddeld Fl 15,- per mnd).

Sinds de invoering van de zorgverzekering zoals wij deze nu kennen, tezamen met de bezuinigingen door de overheid en o.a. óók niet te vergeten:

de mensen die steeds ouder worden en daardoor kostbaarder worden voor de gehele maatschappij.

Om een lang verhaal kort te houden.

Ik ben 31 jaar en heb een 2 jaar oudere zus die meervoudig gehandicapt is. Zij is met 26 weken te vroeg geboren en heeft daardoor vele handicaps.

Moeder is gestopt met werken omdat er geen opvang was.

Toen ik 11 jaar was, werd ik ernstig ziek.

In de tussentijd is mijn zus een aantal keren doodziek geweest, net zoals ik. Wij mogen beiden dankbaar zijn dat wee nog leven.

En hoe vanzelf sprekend de liefde van ouders lijkt, wat onze ouders voor ons over hadden en hébben, dingen laten,

een onvoorwaardelijk luisterend oor, onvoorwaardelijke steun, altijd, echt ALTIJD: 's nachts, overdag, op het werk, zelf op reis: ma en pa staan er altijd.

Nog steeds gaan ze mee naar een arts als dat nodig is, kan ik alles bespreken met moeder.

In 2011 ben ik heel diep gevallen, in een zwart gat.

De begeleiding die ik toen zelf (gelukkig) heb kunnen regelen, heeft mij gered.

En mijn man.

Mijn ouders én mijn man konden iets meer ontlast worden, doordat ik met mijn begeleidster alles besprak en aanpakte waar ik mee zat:

opkrabbelen thuis, zelf mijn huishouden en dagelijkse dingen weer aanleren, de zorgen om mijn gehandicapte zus, zorgen, problemen, praktische zaken en ook o.a. meegaan naar een dokter.

Gezocht naar de oorzaak van mijn telkens ziek zijn.

De littekens zijn diep, bij mijn ouders, en mijn man.

Psychisch, maar ook lichamelijk hebben alle gebeurtenissen en zorg hun sporen nagelaten.

Vader in een zware burn-out, moeder (ondanks super gezond leven) plotseling hartkwalen,

mijn man die er meer en meer klachten bij krijgt (constante hoofdpijn, duizelingen, depressiviteit, pijn aan voeten en rug, slokdarmproblemen en maag problemen, huiduitslag, hartkloppingen en zo krijgt hij er elke 2 maanden wéér iets bij)....

Mijn man en ik hebben elkaar nodig, sinds 2011 zorg ik altijd voor de leuke dingen samen.

Op vakantie, om samen te zijn, samen even wat minder zorgen.

(Zorgen draag je altijd mee).

Dat ik voor deze begeleiding (onder de noemer zorg zonder verblijf) moet men een eigen bijdrage betalen.

Dat wist ik.

Mijn zus vervult een belangrijk gedeelte in mijn leven.

Voor de toekomst hebben we een aantal jaren geleden e.e.a. laten vastleggen bij de notaris.

Voor mij, maar ook voor zus.

Had ik toen maar geweten dat in 2013 eea zou wijzigen....

Schenkingen op papier, als voorbeeld, is box 3 vermogen.

En dat wordt per 01-01-2013 meerekent in eigen bijdragen en zorgtoeslag.

Als gevolg: zorgtoeslag inleveren (ondanks dat ons inkomen p.mnd € 1600 is, netto). Te zot voor woorden!

Tweede gevolg: ik kwam er in medio 2014 achter dat ik die schenkingen ed echt in de Belastingaangifte had moeten aangeven...

In september volgde een nahefffing van de 'zorg zonder verblijf' - eigen bijdrage can maar liefst 1150 euro.

Die begeleiding heb ik stopgezet.

Ik had graag nog even doorgevochten met die begeleidster, die alles was voor ons. We waren aan het werk over 'werk' , doelstellingen maken en 'hoe gaan we dit bereiken'.....

Helaas. Ik ben sinds de stop van die begeleiding dagelijks aan het overleven en houd me vast aan de kleine dingen.

Want mijn gezondheid, is er nog niet helemaal.

Ik heb het gevoel tegengehouden te worden om er geheel bovenop te kúnnen komen.

Zelf zien te redden, met de zorgen van en over mijn man met wie vanalles aan de hand is en de zorgen voor onze toekomst.

Zo ook de zorgen om mijn zus.

Ik weet en zie hoeveel zorgen er zijn om haar fatsoenlijk te kunnen laten leven.

Vader die zijn eigen werk opzij gezet heeft omdat de zorg naar de gemeentes overgaat...

Ontzettend ingewikkeld. Hoewel ik er inmiddels verstand van heb en alles nauwkeurig probeer bij te houden...

Vader is tot aan de Tweede Kamer en kranten-journalisten gegaan, om ervoor te zorgen dat Janneke ook in 2015 kan blijven wonen in Druten,

het 1e ouderproject in Nederland, opgezet door de ouders.....

Niet dat ze daar in luxe leeft, geheel niet.

Maar wat zijn alle regelingen zó ingewikkeld geworden, dat de autoriteiten zélf niet meer weten hoe dingen geregeld zijn en dus daardoor

de gevolgen, voor situaties die niet alledaags zijn,

niet meer kunnen voorstellen.

Niet verwijtend bedoeld, maar dat is haast niet haalbaar.

Ik zie en merk wat dit kost en knaagt binnen ons gezin al 33 jaar lang.

Dit inlezen, bijhouden, zorgen, regelen & opkomen.... Staat mij dat straks ook te wachten?

Nee, ik doe wat ik kan doen om te zorgen dat mijn ouders levenswerk, waar ik van zie dat Janneke een stuk zelfstandiger & gelukkiger is geworden, voort te zetten!

Gelukkiger & zelfredzaam, wat per saldo een stuk goedkoper is trouwens, voor de gemeenschap.

Vrijwilligerswerk ipv de zgn dagbesteding die geld kost.

Nu ik zelf:

Ik probeer de uitleg zo kort mogelijk te houden en houd het bij 2014.

In december netjes onze premies zorgverzekering 2014 betaald: ieder € 1200,-.

Mijn man ging met zijn klachten begin 2013 naar de huisarts.

Die stuurde hem door naar Psyq.

Daar heeft hij een vretend intake-project doorlopen.

Eindoordeel: ga naar de psycholoog.

Eindelijk na jaren, naar de psycholoog.

Het leek te helpen.

Vervolgens in december 2013, na alléén dat intake traject en 2 gesprekken met psycholoog gehad te hebben:

Rekening € 350 eigen risico; Het gehele eigen risico als verrassing, in één klap.

Dit was dat intake traject, wat op niets uitgelopen is.

Als klap op de vuurpijl:

Jan 2014 kreeg hij hiervoor de rekening. 2x psycholoog, 40 euro.

Hij stopte direct, omdat hij het belangrijker vind om deze 40 euro te steken in een positieve ervaring samen. Om ons aan vast te houden.

Sindsdien loopt hij alleen met zijn klachten en komt er stééds meer bij. Geen fut, pijn, lusteloos enz.

Maar vertrouwen heeft hij niet meer en gaat niet meer naar een arts. Niets.

Ik maak me hierdoor nóg meer zorgen en ook dat heeft weer zijn doorwerking op mijn gezondheid.

Niet overdreven.. Ik lig er echt wakker van, letterlijk.

Stress.

En ik:

Om te beginnen heb ik mijn zó zinvolle begeleiding stopgezet.

De naheffing van 1150 euro betaal ik af.

We sparen voor dagjes weg en wat er overblijft, een vakantie.

Dat hebben wij nodig. Zonder die leuke dingen wordt het leven een stuk lastiger, individueel maar ook samen.

We bezuinigen en knokken niet zo hard om enkel en alleen zorgkosten en kosten die met de gezindheid te maken, te bekostigen.

En ik moet zeggen, ik heb er veel voor over. Heel veel.

Ik ben dit jaar 3x naar de huisarts geweest, waar ik geen rekening van gezien heb.

Ik moest bloed prikken vanwege blijvende serieuze klachten.

Ik schrok van de rekening van 99 euro's en centen, wat het eigen risico bleek te zijn.

Vervolgens kreeg ik pillen voorgeschreven vanwege tekorten in mijn bloed. Deze blijken te helpen. Dat merk ik ook.

Helaas worden alle medicijnen en andere zorgzaken, niet vergoed voor mij.

De melatonine die ik zelf niet aanmaak, zo ook de andere tabletten.

Kosten per maand: 90 euro.

Ik ben uit ellende naar die psychologe / begeleidster gegaan, ondanks dat ik wist dat dit € 80 per uur ging kosten.

Het gaat niet goed met mijn man en het werkt door... op een gegeven moment , na elke dag met moeder gepraat te hebben, gesteund en geleund...zei moeder mij naar haar toe te gaan. Zij gaven me hiervoor wat extra's voor mijn verjaardag.

Na een lang jaar, even te praten met Marleen en advies te vragen, om weer door te kunnen.

Dat heb ik gedaan. 2 uren, het was zo voorbij.

Nu te horen dat de premies omhoog gaan, de zorgtoeslag er niet meer is, de begeleiding niet meer te betalen is en die paar dingen die wij nodig hadden, klauwen vol met geld hebben gekost....

Ben ik wel teneergeslagen.

Ik vecht voor onze gezondheid en toekomst en laat heel, heel veel. Gezond eten en drinken, ritme, beweging, vitamines, uitzoeken uitzoeken, uitzoeken....

Wat heeft het betalen van die premie van € 1350, voor 2015, nog voor een zin?

Alles wat ik nodig heb, regel ik zelf, zoek ik zelf uit en betaal ik zelf.

Ondertussen komt de zorg voor man, familie en zus er ook bij.

We worden meer op de proef gesteld als ooit....