De win-win situatie

Nieuwe week, nieuwe kansen! We, of nouja ik, begon deze week vol goede moed! De juffen hadden wederom gezorgd voor een goed overzichtelijk schema en nieuwe werkblaadjes. Jufmama heeft toevallig bij de kruidvat nog wat nieuwe markeerstiften en stickers kunnen scoren, dus dit moet lukken! 

De 6 jarige was daarentegen niet bepaald vol goede moed. Moe, dat was ze wel. Ze wilde niet wakker worden, wilde in bed blijven en had geen zin in school. En dit 2 dagen op rij. Met de wetenschap dat als ze wel op zou staan ik nog maar een kwartier rust zou hebben en ze daarna de rest van de dag door huis zou stuiteren heb ik even getwijfeld om haar inderdaad te laten liggen. Op een of andere manier kreeg ik vervolgens een klein inkijkje in de wereld van een van mijn schizofrene cliënten. Op mijn linker schouder de moeder die de win-win situatie ziet van het uitslapen. Rechts de strenge jufmama die onderwijs belangrijk vind. Zie je het al voor je, dat die twee bekvechten over wat te doen.. Goed, we dwalen af. Jufmama heeft gewonnen, dochterlief is uit bed getrommeld en zit keurig op tijd achter de laptop. Maar op een of andere manier lijkt het er op dat de klas van jufmama wel steeds wat onverzorgder op school verschijnt. Want hoewel jufmama won bij het uit bed halen, heeft de moeder gekozen voor een win-win situatie. Op tijd achter de laptop zitten betekende de 6 jarige haar zin geven en nu heeft ze naast een shirt dus alleen een onderbroek aan tijdens het videobellen. Uiteraard heb ik dubbel gecheckt of er geen spiegel op de achtergrond staat. Én heb ik haar nu aan de stoel vast getaped zodat ik zeker weet dat ze niet ineens per ongeluk opstaat!

Met de 4 jaar oude spruit ging het precies omgekeerd. Die stond zeeeer levendig op. Had een big smile op haar gezicht. Vertelde hoe leuk ze had gedroomd over leeuwen. Daar is ze gek van! Niet zomaar gek van zelfs. Maar daar een andere keer meer over. Ik kreeg een dikke goedemorgen-knuffel. Dat zijn die momentjes waar je als moeder, zelfs met een ochtendhumeur, echt heel blij van wordt. In de dagelijkse sleur ben je er gewoon niet altijd mee bezig, maar die 4 jarige van ons is echt een heerlijk kind! Tot dat ze haar werkblaadjes op tafel zag liggen dan. Dat engeltje op haar schouder links, werd absoluut compleet knock-out geslagen door het enorme monster op rechts!

Een vermoeide 6 jarige in onderbroek achter de laptop. Een monsterachtige 4 jarige aan de keukentafel die een staar wedstrijd houd met haar werkblaadjes. Ik was blij dat ik een afspraak had staan bij de fysio, meester papa was aan zet. En geloof me dat die fysio behandelingen geen pretje zijn, die doen echt zeer. Maar dat half uurtje pijn lijden was echt een verademing ten opzichte van de situatie thuis. Als je dan met een omweg naar huis fietst kun je er zo nog een vrij kwartiertje aan vastplakken! Met het vooruitzicht dat meester papa ze aan het werk zou zetten en er een aantal dingen afgestreept waren op het schema ging ik met nieuw verkregen moed terug naar huis. Maar toen ik binnen kwam kreeg ik een zeer verontrustend gevoel. Je weet wel, een er klopt iets niet gevoel. En dat werd bevestigd door een 6 jarige die haar lievelings schoolopdracht uitvoerde, lezen. Ze vind lezen het leukste wat er is! Toen ze nog geen 3 was riep ze al dat ze naar school wilde. Op haar 3e verjaardag moest ik haar teleurstellen, de leeftijd voor het naar school gaan is 4 jaar meisje, je bent nu 3 geworden. Groep 1 viel ontzettend tegen, letters wilde ze leren ipv kleuren. In groep 2 was het eindelijk daar, letters leren. En nu leest ze zeer gemakkelijk en graag. En hoor ik je denken wat is dan het probleem, welk onderbuikgevoel heb je het nu dan over. Nou, er stond namelijk helemaal geen lezen op het programma voor vandaag. De 6 jarige had meester papa om de tuin weten te leiden en zat heerlijk te lezen. Terwijl haar rekenboekje nog niet open geweest was, net als het schrijfschrift en het werkboekje taal. Dus toen de pauze van jufmama er op zat en meester papa naar boven vertrok voor een video vergadering, kon jufmama verder met de rekenles. En schrijven. En taal. Top! Had ik net zin in!

En dan is daar het moment waarop je hoopt op een wonder. Dinsdagavond, de persconferentie! Natuurlijk weet iedereen vantevoren al wat er gaat komen. Dat snap ik trouwens niet hoor. Op hoog niveau wordt er vergaderd. Er wordt speciaal een moment gereserveerd op tv inclusief weet ik het hoeveel pers. Maar eigenlijk weet je vantevoren al wat ze gaan zeggen. De aankomst van sinterklaas kon nog beter geheim gehouden worden?! En dat met een malle pietje en een hoofdpiet met matige management kwaliteiten. Heel apart! Ondanks dat, staat de tv ingeschakeld op Rutte en Irma. En waar de kinderen zich elke keer weer verbazen over die mevrouw die zo gek doet met haar handen en dat als aapjes na proberen te doen, het idee van kinderen die gebarentaal kunnen lijkt me trouwens geniaal want wat een rust maar dat terzijde, ik verbaasde me vooral over wie die mevrouw was naast Rutte. Waar in hemelsnaam is Irma! Hopend op een wonder waarvan je al weet dat die niet gaat gebeuren, is Irma écht de troost van de persconferentie. Ze hoort er gewoon bij toch! Na alle bla bla die kloppend was met de eerder uitgelekte zeer deprimerende informatie was daar het wisselmoment van de gebarentolk. Maar de teleurstelling was zeer groot toen bleek dat het wederom Irma niet was. En dus is het enige positieve aan deze hele situatie dat de Gall&Gall nog steeds onder de essentiële winkels valt! Dat moet een voorteken zijn! We hebben al gebarend de kinderen op bed gelegd, grapje. Daarna een wijntje ingeschonken en de juffrouw gemaild dat deze jufmama morgen een vrije dag neemt en de kinderen uit gaan slapen. Wat een heerlijk vooruitzicht! 

Liefs van mij!