De wachtkamer
De wachtkamer van de psycholoog
Als je eenmaal in een hulpverleningstraject zit, kom je nogal eens in een wachtkamer. Wachtkamers vind ik altijd een beleving op zich. Van de inrichting tot de strategisch geplaatste folders en tijdschriften. Het is altijd weer een avontuur. De wachtkamer bij de psycholoog is toch wel de meest interessante om in te zitten. De kleine wachtkamer is sfeervol ingericht met een grote tafel met stoelen eromheen. Op de tafel liggen wat nietszeggende folders en staat er een gigantische pot met planten. Wanneer er iemand de wachtkamer binnenkomt kijkt iedereen 2 tellen op van zijn telefoonschermpje en vervolgens zie je de twijfel toeslaan. Zeg je netjes goedemorgen of geef je een beleefd knikje? Of kies je voor de strategie om naar de vloer te kijken en snel te gaan zitten? Eenmaal op de stoel komt er een nieuw dilemma. De koffie-automaat staat vrij pontificaal naast de tafel in de wachtruimte en het is een beetje de ongeschreven regel dat je met een koffiebeker de behandelkamer binnenkomt. Sta je dan weer op om ongemakkelijk naast de koffie automaat te wachten tot je cappuccino klaar is of stel je dat moment uit totdat de psycholoog je komt halen en vraagt of je nog koffie mee wilt nemen?
Hoe je het ook wendt of keert, de wachtkamer is een belevenis. Helemaal wanneer je een bekende tegenkomt. In mijn geval een joviale dorpsgenoot die net iets te hard een heel verhaal over covid afsteekt. De een kijkt geërgerd op van zijn telefoonstem, de ander kijkt naar de klok en weer een ander glimlacht stiekem achter haar sjaal om het ongemakkelijke tafereel.
Een voor een verdwijnt iedereen uit de wachtkamer in de behandelkamers en gaat het leven weer verder.
Ook ik word eindelijk binnengeroepen en ga aan de slag met mijn eigen traject.
Na weer een intensief uur met veel emoties maak ik voor ik naar huis ga even een tussenstop bij de toilet. Ik vind het toch nog altijd gênant om met betraande panda-ogen langs al die mensen in de wachtkamer te lopen dus ik ben blij dst er voordien nog een toilet is.
Op de wcrolhouder in de toilet staat een bordje met lucifers en er hangt een papiertje boven met de volgende tekst: " ivm een parfum en geurenallergie staat er geen luchtverfrisser meer. U kunt eventueel een lucifer afsteken en deze daarna op het schoteltje leggen." De tranen zijn inmiddels opgedroogd en ik moet stiekem toch wel lachen om dit tafereeltje. Zou iemand hier echt met een lucifer zitten? En gaan er dan geen brandmelders af? En blaas je de lucifer uit voor je hem op het bordje legt? Of laat je hem uitbranden op het bordje? Met in mijn gedachten een drijfnat persoon op het toilet nadat de sprinklerinstallatie was afgegaan door een lucifer, loop ik glimlachend langs de wachtkamer. Daar zit inmiddels weer een nieuwe lading mensen ongemakkelijk te zijn.
De volgende keer dat ik daar zit, heb ik toch wel wat binnenpretjes over de mensen die het toilet verlaten. Want die zwangerschapsneus geeft soms net iets teveel informatie.
Laura Hogendoorn - Hoofdredacteur Mamaplaats
Haha! Nou in ieder geval fijn je hart kunnen luchten. Hou ons op de hoogte hoe het gaat. We lezen en leven met je mee. Liefs, Laura