8 jaar geleden
De uitslag... Hoe is mijn gesprek gegaan?
Gister stond er een gesprek gepland met iemand van de GGZ, Hoe zou zo'n gesprek gaan? Maar bovenal wat is haar conclussie?
Ik had jullie al verteld dat ik vorige week eindelijk de stap heb durven zetten om naar de dokter te gaan. Die verwees mij door voor een gesprek met iemand van de GGZ. Deze afspraak stond voor gisteren gepland. Super zenuwachtig zat ik daar te wachten tot ze me zou roepen. Mijn hart ging steeds sneller kloppen zodra de deur open ging. Ondertussen spookten steeds weer van alles door mijn hoofd, gelukkig geen negatieve dingen maar vragen als: Wat kon en moest ik van het gesprek verwachten? Zou ze van alles aan mij gaan vragen of moest ik zelf ergens gaan beginnen met mijn verhaal? Hoe zou het er binnen uitzien? Moest ik op een bank gaan liggen en zou ze alles opschrijven net als dokter Rossi in Gooische Vouwen?
Na een kwartier gewacht te hebben werd mijn naam omgeroepen. Nu moest ik toch echt naar binnen, en zou ik nu snel antwoord krijgen op deze vragen
Allereerst geen dokter Rossi taferelen, gewoon een klein kamertje met drie stoelen een bureau met een computer erop. Een boekenkast wat opbergmappen en een plantje.
Ik nam plaats, ze vroeg mij wat ik kwam doen, ik deed mijn verhaal en de tranen biggelden over mijn wangen. Ze dacht eerst dat het misschien te maken zou kunnen hebben met mijn schildklier. Deze kan namelijk ook helemaal ontregeld zijn, hier zouden we via een bloedtest achter kunnen komen. Ik vertelde nog meer, hierbij vond ze toch wel dat het gedachtes en dingen zijn van mensen met een postnatale depressie. Ze vroeg of ik iets wilde slikken. Ik vertelde dat ik op forums las dat heel veel mensen er nooit vanaf komen of na het stoppen toch weer in een diep dal belanden. Als je er vanaf wilt komen, kom je er vanaf antwoorde ze. Als ik mezelf hier beter door zou voelen waar zou ik het dan niet doen?
Uiteindelijk zou ze nog met de dokter gaan overleggen of de bloedtest nodig is en over de medicijnen. Hierover ben ik daarnet terug gebeld. Ik moet dus bloed gaan prikken om te kijken of mijn schildklier niet van slag is. Ook moet ik vanaf vandaag anti depressiva gaan slikken. Hierdoor kan ik de eerste twee weken wel weer wat dieper weg zakken. Beware of me… Over twee weken moet ik terug komen, om te kijken hoe het gaat.
Mamavanliam_
Ik wacht rustig af, ik mort over twee weken terug komen dus ik ben benieuwd hoe het aan zal slaan
pjbg
Nee ik ben toen niet gestopt. Er volgende nog een hoop sessies met een psycholoog. Ik voelde me wel meteen weer goed maar de oorzaak morst natuurlijk nog wel boven water komen en aangepakt worden :) maak je niet te druk over die anti depressiva! Er zijn heel veel mensen die het gebruiken maar je loopt er niet mee te koop. Volgens mijn huisarts is het een stofje die je mist in je hersenen. Die anti depressiva vullen dat stofje aan net zoals iemand met suiker insuline spuit.. Ik werd ook bang van al die verhalen op internet maar maal me er geen dag meer druk om!
Mamavanliam_
Dank je wel. Vond het zeker heel moeilijk maar de stap is gezet. Nu hopen dat het snel weg trekt
Henrike Laning
De eerste stap is gezet! Hartstikke goed van je. Heel veel sterkte en doorzettingsvermogen gewenst. En lekker bloggen om je verhaal kwijt te kunnen en je hart te luchten. Niet altijd makkelijk hulp vragen, maar dapper dat je het toch doet.