De tweeling alweer bijna 3 jaar

Pfff wat een weekend... Toen wij zaterdag in de trein weer naar huis zaten na een geslaagd bezoek aan een vakbeurs kregen wij het verschrikkelijke nieuws dat er bij ons in de straat 3 lijken in een huis waren gevonden. Op dat moment zakt de grond onder je voeten vandaan... Toen we erachter kwamen dat we wisten om wie het ging werd het alleen maar erger... Het enige wat je dan nog wilt is naar je eigen kinderen en ze even flink knuffelen... 

Toen we bij mijn schoonmoeder aankwamen en ik ze inderdaad kon vasthouden brak ik dan ook echt en heb even mijn tranen de vrije loope gelaten. Ben altijd al een emotioneel geval maae in combi met zwanger zijn is dit allemaal nog erger...

De kids weten niet wat er zich daar heeft afgespeeld en denken dat ze het huis aan het schoonmaken waren. Maar toch voelen ze dat papa en mama hierdoor niet lekker in hun vel zittsn en zijn ze hangerig, huilerig en strontvervelend...  En ik merk dat ik dat er nu net effe niet bij kan hebben... 

Donderdag worden ze alweer 3! Wel heel dubbel om daar nu zo mee bezig te zijn... maar ja het leven gaat door en voor de kids moeten we ook wel.

Nu druk bezig met twee taarten te maken.. Zoonlief krijgt een Cars taart of zoals hij het zegt een stoere auto taart en dochterlief een Hello Kitty taart.. We vieren het zaterdag.. donderdag zijn we wel allebei vrij en gaan we lekker met ze naar zo'n binnenspeeltuin.. even genieten van mijn gezinnetje want dat leer je dan wel weer van zo'n drama: count your blessings everyday!