De strijd van de sterkste vrouw die ik ken deel11

In mijn vorige blog vertelde ik dat mama in de afgelopen tijd heel veel stappen had gemaakt en geen onbewuste momenten meer had. Ook vertelde ik dat bij mijn moeder af en toe het besef zelf in kikte en dat ze erg graag naar huis wilde maar dit helaas nog geen optie was ( vanwege de intensieve nodige zorg). Dat ze steeds meer op zichzelf begon te lijken. En dat ze ergens anders therapie zou gaan krijgen omdat hier erg nalatig gehandeld werd. ook kon je nog steeds geen gesprek met haar voeren en ik ging er niet vanuit dat dit ooit nog zou gaan gebeuren. En als laatste vertelde ik dat mama altijd zo moe en nooit uitgeslapen was dat we gingen kijken of ze slaap apneu had.

We zitten inmiddels in Februari 2023 ik zit enorm slecht in mijn vel. Mama begint dan wel steeds meer op zichzelf te lijken. Met haar trekjes en doen en laten. Maar toch zijn er delen die ik al zolang mis en waarvan ik bijna zeker weet dat die ook nooit meer gaan komen. Daarnaast heeft een vriendin mij vorige maand verteld dat ze euthanasie gaat plegen, Iets waar ik met mijn hoofd totaal niet bij kan. Mijn moeder heeft keihard meerdere keren voor haar leven gevochten en doet dit op een bepaalde manier nog steeds. Veder is in 2020 mijn opa overleden en hebben we een vriend van ons verloren. Ik snap het gewoon niet en wil het ook niet snappen denk ik. Op dit moment ben ik eigenlijk aan het rouwen, Rouwen om de delen van mama die wel  verloren zijn. Ik mis de dingen die voor een ander zo gewoon zijn. Even op kunnen bellen, Even langs gaan. Om advies vragen. Een moeder en dochter gesprek voeren. Of samen wat leuks doen. Vooral het niet zomaar even langs gaan of mama op kunnen bellen, Vroeger als er iets was was zei de eerste die ik belde. En juist nu met een kleintje bijvoorbeeld wanneer Luca  weer aan een stuk door huilt of om gewoon even je verhaal kwijt te kunnen kan dit niet. Ik heb het in de afgelopen tijd ook erg veel om mij heen gehoord oh ik vraag dat dan aan mijn moeder, Mijn moeder hielp mij tijdens de kraam week, Oma past op. Het is niet dat ik het een ander niet gun absoluut niet. Maar ik had het zelf ook zo graag gewild. En dan steekt het want mijn moeder ligt 2 uur veder op in een revalidatie centrum die ik 1 x per week zie en die middag moet ik het dan doen met het minimale. Geen leuke gesprekjes. Mama is er dan nog wel maar een groot deel van der is er allang niet meer.

Ik merk dat het gemis hiervan zoveel pijn en zoveel verdriet doet en ook het besef dat het nooit meer zo zal worden als toen. Daarnaast merk ik dat andere dingen mij niet zoveel meer boeien, De laatste keer dat ik dit voelde had ik een depressie die heb ik toen 1,5 jaar gehad voor dat ik aan de bel trok. Ik heb het idee dat ik hier nu weer tegen aan zit, Alleen dit keer is het anders ik heb nu een kleintje waar ik voor moet zorgen. Dus ik maak gelijk een afspraak bij de dokter en word inderdaad doorverwezen naar een psycholoog. Voor het verwerken van het deel van mama dat er niet meer is. Maar ook voor de verwerking van wat er in de afgelopen periode (heel mama ziektebeeld) allemaal is gebeurd. 

Ik ga altijd 1x per week op de Dinsdag naar mama. Deze Dinsdag kan dat niet, Papa gaat met haar naar het ziekenhuis testen laten doen voor de slaap apneu.  Hopelijk is dat de reden dat ze aldoor zo oververmoeid is en krijgt ze een masker aangemeten. Mama heeft inderdaad slaap apneu normaal heb je ongeveer 15 stopt mijn moeder heeft er 46 geen wonder dat ze altijd moe en nooit uitgeslapen is. Ze krijgt een masker zodat ze die tijdens het slapen bij haar op kunnen doen. Het masker word over een paar dagen gebracht. Voorlopig wordt therapie even stil gezet zodat mama even bij kan slapen en hopelijk kan ze daarna ook weer wat actiever meedoen tijdens haar therapie sessies. Voor nu is het belangrijk dat ze eerst goed uit rust

Het is zaterdag mama slaapt inmiddels met het masker op. Nu is het afwachten of het verandering gaat brengen, Volgens mijn vader leek mama wel steeds wat minder moe dus lijkt het te werken. Deze zaterdag is mijn moeder een beetje ziek en heeft ze koorts, Ze geeft gelukkig niet over. Wij zoeken er veder niet zoveel achter mama is in de afgelopen tijd wel vaker ziek geweest en heeft koorts gehad. Haar weerstand is nou eenmaal een stuk minder geworden.