Snap
  • Baby
  • kleinkind
  • Revalidatietraject
  • Geen bewustzijn
  • herseninfarcten
  • operaties
  • verlamming
  • strijd

De strijd van de sterkste vrouw die ik ken deel 9

Het gevecht van mijn moeder tijdens mijn zwangerschap

In mijn vorige blog vertelde ik dat mijn moeder voor een deel bij de bevalling was geweest, Voor zover ze bewustzijn had dan. En dat we toch een revalidatie centrum hebben weten te vinden eentje in Breda 2 uur rijden bij ons vandaan. Ook vertelde ik dat ik in mijn kraamweek te horen kreeg dat ik vanwege mama's infectie niet met de baby (Luca) op bezoek mag komen omdat dit voor pasgeborene nog wel gevaarlijk zou kunnen zijn.

Ik wil erg graag met Luca langs mama de kinderarts kijkt daarom nog naar andere optie's. Uiteindelijk mag het dan toch mama moet handschoenen aan en een schort voor, Luca moet een schortje voor hij mag niet te dicht bij haar in de buurt komen ze mogen elkaar niet aanraken en niet knuffelen. Maar dan kan ik wel met hem langs. We zijn voor het eerst bij mama, Ze reageert helaas nog niet zoveel maar later merk je toch wel wat op en dat ze blij is dat ze haar klein zoon kan zien en hij er is.

Mama ligt denk ik nog ongeveer 2 maanden in het ziekenhuis in Hoorn. Er komen ook duidelijke heldere momenten. Ondertussen komen er ook andere mensen op bezoek bij mama dan alleen ons gezin. Vrienden andere familie hier reageert ze af en toe heel goed op! Er wordt geoefend met haar rechterkant zowel door ons als de zusters, Ze kan een balletje overgooien uiteraard gaat niet haar arm helemaal de lucht in maar gooien lukt wel! haar rechter been komt een klein stukje omhoog. En op heldere momenten alles wat je vraagt ( wat in de mogelijkheid ligt ) doet ze. Haar linkerkant blijft voorlopig nog uit als je het vraagt lukt het niet of doet het zeer. Vrienden en familie vertellen allemaal verhalen. Mama kan nog steeds niet praten maar af en toe kan je duidelijk zien dat ze reageert. De zusters geven het ook aan dat ze geen heldere maar er ook wel duidelijk heldere momenten er tussen heeft zitten.

Mama wordt overgeplaatst naar het revalidatie centrum in Breda. (Thebe Aneas). Hier geven ze aan haar eerst 2 weken te willen observeren. Hier is mijn vader het natuurlijk niet me eens nu ze ook heldere momenten heeft moet je daar gelijk mee aan de gang wij willen vooruitgang boeken. Het duurt nog even maar dan zijn Spraak therapie, Beweging therapie en muziek therapie in gang gezet.  Alles wordt op het moment nog in mijn moeders kamer gedaan omdat ze nog niet sterk genoeg is muziek en spraak therapie vanuit bed. En beweging therapie vanuit de aangepaste rolstoel in mijn moeders kamer. 

Er gaat een periode voorbij in deze periode slaapt mama veel, Ze is echt heel erg moe zeker na een korte therapie sessie is ze helemaal uitgeput dan krijg je ook echt geen heldere momenten meer. En ze ligt veel in bed eigenlijk altijd behalve tijdens therapie of de paar tijdjes( half uur of uurtje )dat ze in de rolstoel zit. Dit vergt al super veel van der en hierna is ze helemaal uitgeput. Omdat het 2 uur heen rijden en 2 uur terug is blijf je er de helde dag of middag er zijn dagen bij dat ze de hele dag geen bewustzijn heeft maar dit weet je uiteraard niet van te voren.

Papa is er altijd het hele weekend.  Elk weekend zegt papa als hij komt heb je geoefend ( hier bedoeld hij het praten mee dit kan mama nog steeds niet). En als hij weg gaat wel zegt hij wel oefenen he. In de afgelopen periode is er zeker voor uitgang door mama gemaakt ze is nog steeds elke dag hard aan het vechten om zoveel mogelijk levens behoefte terug te krijgen. Ondertussen zit ze al is in de rolstoel in de woonkamer en kan ze de rechterkant van haar lichaam steeds meer gebruiken. Is ze van voedsel via een PEG. naar vloeibaar en nu kleine stukjes opbouwend naar vast voedsel. Mama heeft de PEG ( sonde in haar buik) nog wel voor als ze niet genoeg eet dan kunnen ze nog wat extra geven of op de dagen dat ze extra vermoeid is en het grootste deel van de dag in bed ligt krijgt ze hier ook nog eten door. 

We zijn een half jaar veder sinds de eerste dag. Papa is er dit weekend weer en vraagt weer aan mama heb je geoefend waarop hij altijd een nee kreeg krijgt hij nu een knikkende ja! Mijn vader zegt niet laat is horen dan waarop mijn moeder fluisterend zegt hou van jou. Mama kan praten na een half jaar komt er weer geluid uit, Niet luid wel is waar maar er zit wat in en hiermee kan aan de gang worden gegaan. Er word hard aan gewerkt samen met spraak therapie. 

Ze kan inmiddels op gewone toon praten en heeft genoeg kracht om volledig te praten. Toch is dit niet altijd even fijn, Hier krijg je ook duidelijke tekenen van mama's herseninfarct op haar bewustzijn. Ze praat namelijk ook een hele hoop onzin en heeft hallucinaties. Zo vertel ze aan me beste vriendin dat er file in der tas zit. en zegt ze tegen me broertje dat hij de vogel van ze schouder moet halen. Mijn moeder kan dan nu wel praten maar een gesprek met haar voeren kan niet. Iets vragen of vertellen uit haar zelf lukt niet. Je kan haar wel dingen vragen nu meer als alleen een ja of nee vraag. Maar ook daarop krijg je soms onzin antwoorden, Gelukkig zitten er ook wel normale tussen. Maar praten met mama zoals vroeger is er niet meer bij. Ook zijn er karakter trekjes af en toe wat anders. Op dit moment doe ik de bezoekjes ook echt omdat mama er altijd voor mij is geweest en ga ik voor mezelf allang niet meer heen. Ik vind het erg lastig. Ik vertel een vriendin dat het soms meer lijkt of ik op bezoek ga bij de vrouw die ooit mijn moeder is geweest.

10 maanden geleden

Vreselijk als je moeder ineens veranderd.. weet er helaas alles van. Wel een andere ziekte. Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe