Snap
  • Mama
  • dreumes
  • tiener
  • Zelfontwikkeling
  • onvoorwaardelijkouderschap
  • hoogbegaafdheid

De reis van mijn leven, met de meeste geweldige reisgenoten ooit

Een terugblik naar ons verleden, een kijkje in ons heden en een verwachtingsvolle sneak peak van de toekomst.

“Een reis, over hoge bergtoppen en door diepe dalen. Een reis waarbij het ene moment standje overleven is en waarbij je het andere moment heerlijk met de flow mee kunt gaan. Een reis van zelfontwikkeling en kennis vergaren. Jezelf compleet verliezen en/of juist vinden. Ik ben op reis, met de meest geweldige reisgenoten die ik mij ooit kon wensen. De reis van mijn leven.”

Het moederschap. Voor mij het meest geweldige dat mij overkomen is. Tien jaar geleden kreeg ik een prachtige rol, een rol die mij overigens inmiddels op het lijf geschreven lijkt. Ik werd ‘moeder van…’. Onze eerste dochter, Noa, werd geboren in augustus 2010. Mijn zwangerschap was een grote verrassing. Het leven dat ik had als 22-jarige student sloeg ineens een flinke zijweg in. Maar oh wat was ze gewenst! In januari 2019 werd onze tweede dochter, Juna, geboren. Ik ben gezegend met twee geweldig mooie meiden. Totaal verschillend, maar ondanks het leeftijdsverschil samen één.

Ik ben op dit moment thuisblijfmoeder, dat is geloof ik de term waarmee ik mijzelf officieel zou moeten omschrijven. Ergens voelt het maar raar, het heeft naar mijn gevoel in de huidige maatschappij maar een negatieve lading. Erg jammer, want het heeft zoveel mooie kanten. De eerste jaren met Noa stortte ik mijzelf nog vol op mijn studie. Elk jaar weer opnieuw, vol goede moed. Ik ben ernaast ook nog parttime gaan werken. De keuze om uiteindelijk thuisblijfmoeder te worden zal ik binnenkort toelichten. In onze situatie is het op dit moment gewoon ook even goed zo. Door het onregelmatige werk van mijn vriend (lang leve de horeca) komt er vrij veel zorg omtrent de meisjes en de thuissituatie op mij neer. Ik doe het met liefde. Hij doet zijn ding, voert zijn passie uit, terwijl ik hier thuis het mijne kan doen. We zijn hierin een team. Zonder hem kan ik niet doen wat ik doe, graag wil of zou wensen, maar zonder mij kan hij niet doen wat hij doet, graag zou willen of zou wensen. “Teamwork makes the dream work”. No worries overigens, want alleen maar ‘moederen’ en poetsvrouw spelen doe ik nou ook weer niet. Verre van zelfs. Ik vind het fijn om creatief bezig te zijn. Naaien, tekenen, ontwerpen, schrijven… ik heb genoeg om mijn creativiteit in kwijt te kunnen. Met twee lastige slapers is het soms even zoeken naar wat momenten voor mijzelf om ook daadwerkelijk te doen wat ik wil doen, maar ach… heeft niet iedereen dat?

De afgelopen tien jaar hebben wij, zeker met onze oudste dochter Noa, veel meegemaakt. Zoals ik al omschreef is het een reis over prachtig hoge bergtoppen, maar ook door diepe dalen. Sinds twee jaar weten wij dat Noa hoogbegaafd is, met kenmerken van ASS (autisme spectrum stoornis). “Leuk, een slim kind!” denken helaas velen. Maar niets is minder waar. Het is een zware, ellenlange zoektocht, voor zowel Noa als voor onszelf. En bam… kom ik mijzelf ook nog eens even flink goed tegen in deze zoektocht. Alsof ik soms tegen een spiegel aanloop bij Noa. We gaan inmiddels de juiste kant op, vanaf volgende week kunnen we doelgericht weer verder in onze zoektocht, dit keer met gespecialiseerde hulp voor Noa. Een fijn vooruitzicht, waar we voor ons gevoel al jaren voor strijden.

Ik kwam een tijd terug de quote tegen: “Als je hoofd te vol is, passen er geen goede ideeën meer bij.” Een rake zin die mij aan het denken zette. Daar was dan nog net een klein plekje voor vrij in mijn hoofd. Het is dan ook tijd om van mij af te schrijven. Ik heb zoveel mooie doelen, dromen en ideeën. Mijn creativiteit staat nu te vaak on hold. Ik durf niet, denk niet goed genoeg te zijn, denk dat men niet zit te wachten op wat ik maak of wat ik te vertellen heb. Maar hé… ik doe het voor mijzelf en voor mijn dochters. En al kan ik maar één van jullie vermaken tijdens een kopje thee, kan ik iemand inspireren of helpen met onze verhalen, dan ben ik een gelukkig mens. Verhalen genoeg, inspiratie genoeg. Mijn blog wordt een terugblik naar het verleden, een kijkje in het heden en een verwachtingsvolle sneak peak van de toekomst.

Ik ben Sharon, 32 jaar, thuisblijfmoeder met een hoogbegaafde tiener en een zeer enthousiaste, ontdekkende dreumes. Het is hier nooit saai en graag geef ik jullie een kijkje ons leven. Leuk dat je al tot hier gekomen bent. Vragen en respectvolle opmerkingen zijn van harte welkom. Volg mij op Instagram (@sharonarife) om op de hoogte te blijven van mijn volgende blog. Hij staat al bijna klaar voor jullie, dus stay tuned!

Liefs,

3 jaar geleden

Zo, zo, zo lief zus! Dankjewel! En zonder jullie zou ik niet zijn wie ik ben. Maar dat is iets voor een volgende blog 🤎

3 jaar geleden

Ondanks dat ik de situatie ken, raak je zelfs mij zus! ❤ Je schrijft het zo mooi en ik ben trots op wie je bent en wat je doet! Waarin wij ook vaak verschillen ben je de beste moeder die jou meisjes zich kunnen wensen en een geweldig lieve tante voor mijn prinses en je andere neefje! Trots is wat ik nu voel en dat ben ik op jou ❤😍