De plus en minpunten in deze tijden (ons gevoel)

We zijn al zeker 2 maanden verder nadat iedereen in Nederland ineens aan iets heel nieuws moest wennen. Het wat wij kennen als het 'normale leven' werd van de één tot op de andere dag compleet anders. Van die max 100 mensen maatregel werd alles ineens sinds 2 maanden geleden een stuk strenger. Uiteraard voor iedereen zijn welzijn, dat op 1. Ik heb gemerkt dat ik bepaalde dingen niet leuk vind aan deze hele periode, maar er zijn stiekem ook wat punten geweest waarin ik het even niet erg vond dat het nu niet mag...Dit is mijn lijstje geworden met de dingen die ik zo hard mis en mee struggle, en de dingen wat ik nu even niet zo erg vind ;)Waar ik moeite mee had/heb:- Met 3 kinderen van net 2, 5 en 8 is een routine hebben heel prettig, zowel voor ons als voor de kinderen. Toen van de één op de andere dag besloten werd dat de scholen dicht zouden gaan, en wat we nu weten hoe lang dat geduurd heeft...was dat echt in het begin vooral een flinke uitdaging. De 1e anderhalve week werd ik net niet gek, daar ben ik gewoon eerlijk in. Je hebt een peuter met haar eigen nodige persoonlijke aandacht, dan heb je een kleuter in groep 1 waarmee je dagelijks opdrachten mee moest doen, en de oudste van 8 had zoveel schoolwerk dat je soms even door de bomen het bos niet meer kon zien. Al die pagina's die je ineens moest gebruiken waarvan je nooit eerder had gehoord, alle inlognamen en wachtwoorden waarvan ze soms ervan uit gingen dat je kind als een robot nog alles wel weet...Rommelige 'planning' zoals 'hij doet rekenen' en geen idee hebben welke les je moet openen...Het huis werd even op een laag pitje gezet die anderhalve week...Gelukkig, dacht ik, kwamen weken later toch mooie roosters voorbij incl wat waar gevonden kan worden en wat er precies gedaan moet worden. Alleen nu was het ineens meer werk leek het haast, en dan tel ik de creatieve opdrachten etc nog niet bij op :/ 

En toen kwam er ook een moment dat ik van alle stress er gewoon genoeg van had, ik liet de teugels wat meer vieren. De middelste was toen nog 4, het gaat om kleuterwerkjes, waar maak ik mij zo druk om als het niet gedaan word?? Moet ik nou echt in deze tijden de stad dan in om dagelijks alle nodige materialen te halen om het maar te doen? Nee, ik was het zat. Onze planning werd dat zodra de kinderen wakker waren de oudste gelijk zelf aan zijn schoolwerk begon, jongste en middelste konden dan samen spelen in de tuin die helemaal voor hun is ingericht. Dan als de kleine op bed ging, kon ik wat wij leuk vonden en konden doen mee aan de slag met de middelste. Dat deden we eigenlijk elke dag zo...Tot de kleine meid dan wakker werd, er weer wat gegeten werd, je dan het avondeten moet doen etc. En weg is je dag, gewoon zomaar. - De maatregel 1,5 meter afstand houden kan je niet omheen, en nog zijn er blijkbaar zoveel mensen die er OF lak aan hebben, OF het nog niet weten? Ik heb geen idee...Maar de keren dat ik in de winkel was voor de nodige boodschappen, vaak uit nood, winkelkar of niet, mensen zitten soms net niet op je lip. Die mooie streepjes op de vloer in de kassa rij? Mensen hadden er vaak nog lak aan, doodleuk ging iemand over mijn schouder even 'een praatje maken' of alvast zijn spullen neerleggen. Loop je met een kar in de winkels, heb je toch altijd mensen die helemaal langs je met hun kar je passeren...Tja, ik denk dat iedereen wel wat heeft meegemaakt deze afgelopen weken wat herkenbaar is hierin...Zo dan ook ruzie's gezien om die maatregel in de winkel...

- Het nergens heen kunnen gaan, dat vind ik echt onwijs moeilijk. Ik ben een mama die (maak geen grap) eigenlijk elk weekend wat te doen had met het gezin of de kinderen. We deden altijd wat, of ergens, of dagje uit, gewoon familietijd en lekker genieten van de blije gezichten. Toen dat hatseflats ineens niet meer kon begin je creatiever te worden in 'het nieuwe normaal'. Meer spelletjes spelen, genieten van kleinere dingen, bakken, speeltuintjes soms of het bos, buiten spelen noem het op. Maar na 3 weken was ik dat echt zat. Dan heb je eigenlijk alles wel gezien. Kinderen die vragen wanneer het wel weer mag...Of ergens heen te gaan, tja geen idee...En nu gaan langzaam aan veel dieren/pretparken open, maar op welke manier? Je betaalt de volle mep, het is en blijft corona tijd, je moet dingen reserveren, of je kan veel dingen van waar je heen gaat niet zien of doen...Dus dat klein moment dat ik even blij was dat het oude leven weer wat terug kwam, was ik kort daarna ook weer minder blij. Want het is nog steeds niet leuk of zoals het moet zijn. Het even je hoofd vrijmaken en genieten is er dan echt niet.

- Familie niet mogen zien...De mensen die ik vaak zag was vooral erg moeilijk, die je bijna nooit zag of ziet was geen gemis ;)

- Vooral met je man 'even' bijkomen met zijn tweeën, dat is wel op een laag pitje gekomen sinds de Corona tijd. Dan heb je nog de optie om een oppas te hebben, maarja wat wou je dan doen als nu nog niks mag min of meer? Ik kijk ernaar uit als iig de bioscoop straks open gaan, dat zijn dan die kleine dingen waar je even naar uit kan kijken, Of dat word met zijn twee, of met het gezin, maar het is iets :)

-------

Dingen die ik stiekem niet zo erg vond:- Dat je drukte moet vermijden, dat weten we. Dus ook de verjaardagen etc zijn nu eigenlijk een no go. Je durft het niet zo uit te spreken, maar ik ben geen verjaardagstype. Die gedwongen begroetingen geven, in een kringetje zitten met bijna alleen vreemden, en dat dan uitzingen, ik word daar niet gelukkig van. De verjaardagen die geweest zijn of komen geef ik wel wat, maar op een andere manier en niet zoals het eigenlijk gaat. En stiekem vind ik dat nu helemaal niet erg...

- Geen geroddel van en op schoolpleinen, dat vond ik de afgelopen weken heerlijk. Ik ben al niet de mama die uren gaat lopen praten bij school, en nu hoefde dat dus helemaal niet meer, dat op en af racen paar keer per dag en klokje turen vond ik dat ook geen gemis!

- Geen schoonfamilie over de vloer. Ik wil niet zeggen dat onze band zo slecht is, maar het is een ingewikkelde relatie laten we het daar bij laten...Ze laten zich normaal alleen zien met de verjaardagen van ons of de kinderen, echte liefde noem ik dat niet...Dus dat hun er even niet konden zijn of andersom, nope geen moeite mee.

- Op een rare gekke manier, was ik soms ook rustiger in mijn gedachtes dan hoe het voorheen was. Omdat ik juist altijd een planner ben, en nu dus eigenlijk bijna al weken niet, ervaar ik daarin ook wat meer rust? Oké er zijn een hoop andere stress factoren bij gekomen haha, maar als je het over dat onderwerp hebt met een dikke streep erdoorheen, stiekem heel fijn soms. En ik merk aan mezelf dat het echt niet hoeft om elke weekend wat te moeten doen, een uitje per maand als het later ooit normaal kan, zal denk ik meer de realiteit worden. 

- Dat het normaal is dat je vaak binnen zit, haha. Ik vond het altijd al fijn om lekker op onszelf te zijn, en af en toe af te spreken met iemand anders of met iemand samen wat te doen. Maar nu dat nog 'niet mag' voel je die verplichting ook niet als het daarom gaat en is af en toe wat met elkaar babbelen genoeg. Stiekem best heerlijk. Maar ik kijk er nu toch langzaam aan wel naar uit om even weer iemand te zien om gewoon ergens anders over te praten dan alleen de kinderen ;)

En zo zal er misschien nog wel wat zijn waar ik nu even niet op kan komen, maar ik vind hem wel lang genoeg zo! ;)Liefs!