De opvoedmevrouw #slot

Sinds de opvoedmevrouw in maart van dit jaar is geweest gaan er een heleboel dingen goed, maar ook heel veel niet. Ik ben een zoektocht gestart en begroef mijzelf in de wereld van de diverse opvoedmethodes. Daarbij kon ik een heleboel aan de kant schuiven, simpelweg omdat ik gewoon niet voldoe aan de 'eisen'. 

Ik heb veel gelezen over natuurlijk ouderschap: co-sleeping, borstvoeding, niet laten huilen, dragen, geen agressie. Dat is zo ongeveer het eisenpakket om mee te mogen doen. De laatste tijd doen we noodzakelijk aan co-sleeping, en dan met name in estafettevorm. Sara komt vaak als eerste onder het mom van dat het eng boven is of omdat Iris haar wakker houdt. Een paar uur later breng ik Sara naar haar eigen bed en steevast zet Iris het op een huilen waardoor ik haar ook maar even tussen ons in leg. Meestal rond een uur of 4 is het weer rustig en kan ik met een gerust hart nog een heel uur slapen. Maar ik geloof niet dat dat is wat ze bedoelen met co-sleeping. Borstvoeding heb ik bewust niet gegeven en alleen Iris heb ik veel gedragen. Maar dat was meer omdat ik dan mijn handen vrij had. Dat valt dan wel weer onder de noemer 'huidhonger of mamahonger', maar de benaming is echt afschuwelijk. Iris wilde gewoon bij mij zijn en ik vond dat prima. Over het punt agressie kan ik een heel blog schrijven. Schreeuwen heb ik zo vaak gedaan dat ik bij voorbaat al wordt afgewezen voor deze club. Daarnaast krijg ik echt jeuk als ik lees dat alternatieve geneeswijzen en biologisch voedsel ook min of meer tot het eisenpakket horen. Maar even serieus... Alternatieve geneeswijzen? Zijn we dan massaal vergeten wat er met Sylvia Millecam gebeurde in 2001? Ik zal het onderwerp vaccineren niet aanstippen, daar is al genoeg over gezegd en gediscussieerd. Verder is deze methode niet wetenschappelijk bewezen en zijn onderzoekers het er over een dat een toegeeflijke manier van opvoeden niet ten goede komt van het kind. (Bron: anababa.nl). 

De Gordon-methode is echt doodvermoeiend en ik heb het echt serieus een kans gegeven. Weken heb ik met Sara gecommuniceerd op haar niveau. We voerden gesprekken en maakten afspraken. Soms werkte het wel, maar meestal niet. Deze methode zegt dat je nauwelijks meer conflicten hebt, en als je ze toch hebt kan je ze snel oplossen. De conflicten die ik met Sara heb en heb gehad zijn niet meer op 2 handen te tellen. Ook niet op 10 of 20. Ik heb ook echt geprobeerd om actief te luisteren met terugkoppelingen, maar wellicht is Sara gewoon nog te jong om te snappen wat ik bedoel. 

Onder de noemer vermoeiend vallen wat mij betreft ook 'Omdenken' en 'How2talk2kids'. Wat mij betreft allemaal 1 pot nat en eerlijk gezegd heb ik niet eens de moeite genomen om het te proberen. Ik ben nog aan het bijkomen van alle gesprekken over gevoelens die ik met Sara heb gevoerd en ben blij dat het eindelijk weer gewoon over Brandweerman Sam kan gaan. Of dat ze er gewoon een 'fuck' uitgooit waar we samen heel hard om moeten lachen.

De opvoedmevrouw kwam zelf met 'Triple P' wat staat voor Positive Parenting Programme, opvoeden vanuit een positief oogpunt en staat nog het dichtstbij het Ouderwetsch Opvoeden zoals Vala van den Boomen (Me-to-we) het weer prachtig weet te verwoorden. Gewoon geen gelul of ander zweverig gedoe; gewoon straffen, belonen en complimenten uitdelen. En ja, gewoon gejubel als het maar een enkele zwarte streep op papier is. 

Natuurlijk moet je kijken naar wat bij je kind past, maar zijn al die opvoedmethodes niet vooral gericht op wat bij de ouders past en waarvan ouders denken dat het goed is voor hun kind? Je kan je kind wel in een bepaalde methode willen stoppen, maar het moet bij jullie allebei passen. Ik moet gewoon eerlijk bekennen dat ik echt de kriebels krijg als een kind niet naar opvang of peuterspeelzaal gaat omdat 'de toegevoegde waarde' er niet van wordt ingezien. "Ik kan mijn kind toch gewoon met andere kindjes laten spelen?" is een veel gehoord argument. Op een peuterspeelzaal doen ze zoveel meer dan alleen maar spelen met andere kinderen. Ook veel gehoord is dat men niet wil dat hun kinderen daar snoep krijgen. Nou, dat kan je daar gewoon aangeven en dan houden ze er rekening mee. 
Ik ben echt oprecht blij dat Sara 2 jaar naar de psz is geweest, voor haar was het een perfect voorbereiding op de basisschool en ik hoop dat Iris het daar straks net zo leuk heeft als Sara.

Sorry, ik dwaal af. Ik denk dat ik maar gewoon weer wat ga aanrommelen in plaats mij krampachtig vast te houden aan allerhande methodes. Regelmaat, dus ook in de vakantie op tijd naar bed, vind ik belangrijk. Net als elke dag fruit eten en tanden poetsen. Koekje als ontbijt? Prima, maar uiteraard niet te vaak.
Loslaten is het codewoord in mijn geval. Dat is precies wat ik de afgelopen weken aan het doen ben en het bevalt prima. Daarbij gezegd hebbende dat iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt.