De operatie doe nog een meer overnieuw moet

Eindelijk 8 november zou ik geopereerd worden aan de schaamlippen waar ze me na de bevalling verkeerd hadden gehecht, de operatie ging door. 

Ik was zelf toch wel een beetje zenuwachtig en moest om half 8 in jet ziekenhuis zijn. Waar ik te horen kreeg dat ik pas om half 10 geholpen zou worden. Dus mocht nog een poosje wachten. Mijn man maar naar huis gestuurd want daar hoefde hij van mij niet op te wachten. Mijn ouders paste op de kleine meid. 

Op de ok aan gekomen kreeg ik een roesje zodat ze de ruggenprik makkelijker konden zetten. En weg was ik. Toen ik om half 11 wakker werd kreeg ik nog niets te horen over hoe het gegaan was. Ook op de afdeling konden ze mij niets vertellen over het verloop van de operatie behalve dat ik i.p.v. de ruggenprik een algehele narcose heb gehad omdat de ruggenprik mislukt was. Ik kreeg een papier mee en mocht naar huis. 

‘S avonds merkte ik dat het rare tintelende gevoel in mijn been nog wat ik had na het wakker worden nog steeds niet weg was. Ik had pijnstilling gehad en dacht dat het daar wel bij kon horen. 

Het hele weekend bleef ik last houden en maandag de huisarts maar gebeld. Die zou contact opnemen met het ziekenhuis. Daar begon het getouwtrek. De gynaecoloog werd gebeld. Daar kregen we natuurlijk de assistent aan de telefoon en die kon alleen maar lezen in het verslag dat de ruggenprik mislukt was. Maar ze Zou contact opnemen met de gynaecoloog en dan terug bellenZ. 

Dit gebeurde natuurlijk niet dezelfde dag. Dus de volgende dag maar weer zelf bellen. Ze zou vragen of de gynaecoloog terug zou bellen. Dit werd natuurlijk pas woensdag. Toen kreeg ik te horen dat ze alleen maar weet dat de ruggenprik niet was gelukt en ze kon in haar verslag niet vinden waardoor niet. Ze zou contact opnemen met de annestesist. 

Die belde natuurlijk pas donderdag terug. Inmiddels zijn we dus al 6 dagen verder en de klachten blijven maar aanhouden me been tintels en is doof en ook begon ik door mijn knie en heup heen te zakken. 

Hij vertelde dat hij zich meende te herinneren dat hij de ruggenprik niet kon plaatsen maar dat hij eerder dacht dat het zou komen door de houding waarin ik gelegen zou hebben. En ik moest het maar 2.5/6 maanden aankijken. 

Hier was ik het dus niet mee eens en ben terug gegaan naar de huisarts. Deze heeft mij terug gestuurd naar de gynaecoloog omdat ze er toch naar wilde laten kijken. Hier kreeg ik natuurlijk te horen dat dit niet haar vakgebied was en ik terug moest naar de huisarts om een verwijzing te halen voor de neuroloog. 

Dit kom pas de dinsdag erop. Dus weer dagen verder voor ik bij de huisarts terecht kon. Nou goed verwijsbriefje is verzonden en ik kon wachten op de brief met de afspraak. 

De week erop moest ik terug komen bij de gynaecoloog om te kijken hoe alles er uit zAg. Je raad het natuurlijk al. De operatie is mislukt de gaten die er zaten zitten er nog en de operatie moet nu dus overnieuw. Hier zat ik echt op te wachten. 

De afspraak bij de neuroloog is pas de 2e week van januari en ik moet zeggen dat ik het nu toch wel echt meer dan zat ben. Gelukkig kan ik heel veel liefde en troost halen uit mijn meisje dat nu inmiddels al 4.5 maanden is. En heerlijk groeit en bloeit. Maar de naweeen na de zwangerschap die ben ik nu toch wel echt kots beu.