de onvoorwaardelijke liefde

plotseling tranen...

Uit mn vriendinnengroep ben ik tot nu toe de enige met een kindje.
Eén van mn vriendinnen vroeg me via een groeps whatsapp: Joh hoe is het nou om moeder te zijn?
Mn eigen antwoord zorgde er voor dat de tranen van geluk over mn wangen stroomden, namelijk:

'Het is geweldig! Ik zou het iedereen aanraden! Zo'n klein wezentje dat volledig afhankelijk van je is en onvoorwaardelijk van je houdt.
Het kleine mensje dat echt helemaal van jou is, dat door jou en je geliefde gemaakt is en werkelijk perfect is!"

Ik las het terug en de tranen stroomden over mn wangen.

'Natuurlijk is het niet altijd rozengeur en manenschijn en die eerste weken was het echt wel bikkelen vooral snachts en het uitvinden hoe het voeden gaat en wat wil mijn mannetje nu precies. Maar nu hij behoorlijk door slaapt, een behoorlijk ritme heeft en de voeding behoorlijk goed gaat is het genieten echt begonnen. Alle 'minder leuke dingen' zijn beter op te vangen juist door die onvoorwaardelijke liefde van mijn mannetje, mijn wondertje, mijn lieve kindje"
Dat voegde ik toe aan het whatsapp bericht.

En nu nog, ik typ het en ik lees het terug en weer komt dat gelukzalige gevoel naar boven. Mn kleine man, mn lieve kindje ligt heerlijk te slapen en straks wordt hij wakker met een heerlijke slaperige glimlach, een gezichtje dat wederom die onvoorwaardelijke liefde uitstraalt... heerlijk... moederschap <3