De onmogelijke zoektocht naar werk

Ooit begon ik met mijn opleiding richting de psychologie met als idee om dit fulltime te gaan doen, thuis.
Leuk idee maar achteraf niet iets waar ik gelukkig van word. Van de opleiding op zich wel hoor maar 24/7 thuis zijn tussen 4 muren is niet mijn ding. 
Mijn wens is om 3 dagen in de week te gaan werken en natuurlijk heb ik mijn voorkeur qua beroep maar ik solliciteer mij letterlijk in de rondte. Ik solliciteer op schoonmaakwerk, callcenterwerk, kledingwinkels, supermarkten, de kinderopvang en natuurlijk als woonbegeleider, waar ik tenslotte voor geleerd heb. Achteraf vraag ik mij af, waarom eigenlijk? Ze nemen mij toch niet aan. 

De meest bizarre eisen worden gesteld voor je aangenomen kunt worden maar wanneer ik dan aan alle eisen voldoe, pas ik alsnog niet in hun profiel. Waar je vroeger zo kon binnenlopen bij een uitzendbureau en je de volgende dag al aan het werk kon, moet je nu minstens 3 testen afleggen voor hetzelfde werk. Waar je vroeger de winkel in kon lopen, moet je nu alles via internet sturen en word je alleen om je leeftijd al afgewezen.

Wanneer ik solliciteer binnen de maatschappelijke zorg heb ik de pech dat interne kandidaten voor gaan. Wanneer ik solliciteer voor wat voor callcenterbaan dan ook, moet ik eerst een aantal testen afleggen. Dit heb ik tot nu toe al 5x gedaan en deze testen behaal ik allemaal met een 9.5. En nog, word je niet uitgekozen voor die vacature. 
Wanneer ik de perfecte vacature heb gevonden, waarbij ik exact aan het gevraagde profiel voldoe, krijg ik een mailtje met de boodschap: er waren andere kandidaten die meer aan het gevraagde profiel voldoen. Eh, hoe dan?

Dan denk je, prima ik vergroot mijn zoekgebied. Ik ga solliciteren tot ongeveer 45 min rijden van huis qua afstand. Met als gevolg dat je afgewezen wordt omdat ze dan teveel reiskostenvergoeding moeten betalen.

En dan word je eindelijk uitgenodigd voor een gesprek, ga je door naar ronde twee, loop je dagdelen mee op de groep en dan word je uiteindelijk alsnog afgewezen omdat de ander meer ervaring had. Ja, dat wist je toch ook voordat je mij uitnodigde denk ik dan.
Het is tegenwoordig echt onmogelijk om aan werk te komen en daar erger ik mij aan. Ben ik te eerlijk? Ja ik vertel wie ik ben, ik ben open over het feit dat ik een zoon heb en dus niet op het laatste moment kan komen opdraven zonder oppas. Dat is dan ook de enige flexibiliteit die ik nodig heb, ik kan alle dagen werken, met een max van 24 uur per week. Hoe moeilijk kan het zijn?

Ik ben gemotiveerd om te werken, ik zoek ver buiten mijn woonomgeving, ik solliciteer op vacatures ver buiten mijn interesses en diploma's en ook op vacatures ver onder het niveau waarvoor ik gestudeerd heb en nog is er niks te vinden. Hoe kan dit?

Wie deelt met mij zijn ervaring in het vinden van werk? Hoe ben je er terecht gekomen, hoe is het jouw WEL gelukt? En heb je tips voor mij? Ik sta ingeschreven bij alle uitzendbureaus, stuur open sollicitatiebrieven en reageer daarnaast op alles wat lost en vast zit! Wie heeft voor mij de tip? Zijn er meer moeders die niet weer aan werk kunnen komen?

Hoewel ik bevoorrecht ben om thuis te kunnen zijn, wil ik mezelf ook in de maatschappij nuttig maken. Ik ben niet alleen mama, ik ben ook nog Susan. Ik wil ook geld binnen brengen, ik wil mijn CV ook aanvullen.
En natuurlijk het liefst als begeleider binnen de maatschappelijke zorg maar daar kom ik ooit nog wel, alles wat op mijn pad komt op de weg daarnaartoe is prima.