De mooie maar o zo zieke wereld

Nu ik moeder ben kijk ik toch anders naar het nieuws en dan met name naar nieuwsberichten waar kinderen bij betrokken zijn...

Vermiste en vermoorde kinderen, kinderen en ouders die omkomem bij ongelukken, de kinderen die in Manchester betrokkenen waren bij de aanslag, de huidige aanslag in Londen maar ook de kids in de gebieden waar de gevreesde terreurorganisaties aan de macht zijn.

Kinderen die hun ouders verloren zijn, ouders die hun kinderen verliezen. Nu pas snap ik hoe dat voelt, het maakt me verdrietig.

Ik zit deze blog te typen, op de achtergrond staat de tv aan op CNN die verslag doen van het terreur in Londen, naast mij zit mn kleintje te spelen met zijn rammelaar, heeft de grootste lol en hij schenkt me z'n mooie glimlach.

Ik snelt van binnen en geef m een dikke kus maar ondertussen denk ik....op wat voor wereld heb ik jouw gezet, waar gaat het heen? Wat kan ik doen om jouw hiervoor te beschermen? 

Ik wil mijn kop wel in t zand steken, gewoon doen of is het hier niet. Helaas weet ik beter en weet ik ook wat me te doen staat. Zoveel mogelijk genieten van ons kleintje en me niet te druk maken. 

Carpe diem!