De jarenlange strijd met mijn lijf

Wat heeft mijn lichaam toch veel doorstaan en veel metamorfoses ondergaan.

Van stevig naar zwaar, van zwaar naar dun, van dun naar dik naar slank en gespierd naar extreem overgewicht. Al vanaf mijn 15e ongeveer heb ik een strijd met mijn lichaamsbeeld en eten.

Ik heb zoveel diëten geprobeerd. En steeds viel ik af en kwam ik weer veel bij. Eten, niet eten, alles of niets. Dieetpillen heb ik geprobeerd waar ik hartkloppingen van kreeg en ziek van werd. Laxeermiddelen. Iedere dag stond in het teken van (niet/weinig) eten en mijn verstoorde lichaamsbeeld.

Dit modderde zo jaren door. Op een gegeven moment kwam ik een jongen tegen en we werden verliefd. Alleen, ik moest wel afvallen. Ik was de enige vriendin met “een normaal postuur” die hij ooit had gehad, en hij vond mijn lijf maar niks. Hij beloofde me zelfs een droomvakantie te geven als ik een bepaald gewicht zou bereiken.

Dus, zo verliefd als ik was, daar ging ik; extreem sporten en leven op shakes. Ik werd voor mijn doen erg dun en hoewel ik heus ook complimenten kreeg, zeiden mensen ook tegen me dat ik eens een keer moest gaan eten.

In een paar maanden bereikte ik mijn streefgewicht en ik kreeg de reis naar Mexico. Eenmaal daar werd het een ramp en hebben we zelfs besloten uit elkaar te gaan..... de reis mocht ik terugbetalen....

Na een tijdje ben ik weer normaal gaan eten en uiteraard kwam ik veel aan. Ondertussen had ik wel mijn huidige vriend leren kennen die mij gelukkig mooi vind zoals ik ben!

Echter was ik zelf doodongelukkig met mijn lijf. Ik begon met trainen met een Personal Trainer. Een superleuke dame, ze heeft me enorm veel geleerd en wat werd ik sterk en gespierd! Ik vond het sporten leuk en zag mooie resultaten. Maar ook hier lag op de loer dat ik te snel wou afvallen, te weinig at en alleen maar de focus had op een bepaald getal op de weegschaal.

Tijdens mijn PT traject had ik veel ziekenhuisbezoeken en uiteindelijk kreeg ik de diagnose Endometriose. Een chronische ziekte aan mijn eierstokken en baarmoeder en dit was een hele klap.

Al jaren had ik buikpijn en ik was ergens heel erg opgelucht dat ik nu een diagnose had. Maar het feit misschien wel nog jaren met pijn te moeten leven, en wellicht geen kindje te kunnen krijgen, was een hele grote schok.

Na deze diagnose ging ik al snel achteruit. Ik werkte kei en keihard, had nauwelijks vrije tijd en ik kreeg een burnout. Uiteraard niet echt een hulpmiddel om van de kilo’s af te komen.... Althans niet in mijn geval. Ik eet uit verveling en stress. Slanker werd ik er dus niet op.

Net op het moment dat ik voor de zoveelste keer een dieetpoging wou ondernemen, kwam onze grootste wens uit; ik bleek zwanger! Intussen zat ik nog steeds thuis met stressklachten en ik had vanaf week 25 echt een loodzware zwangerschap. Ook letterlijk; ik ben bijna 40 (!!!) kilo aangekomen......

Mede door extreem veel vocht vasthouden en een hoge bloeddruk. Maar ook omdat ik de touwtjes flink heb laten vieren! Het was die zomer een hittegolf en ik at bijna iedere dag wel ijs. Gelukkig is ons zoontje Kyran in goede gezondheid geboren op 13-8-2018.

Helaas ging mijn mentale gezondheid in een rap tempo achteruit na zijn geboorte. Ik voelde me verschrikkelijk. Ik kreeg een depressie en ontwikkelde een angststoornis. (Achteraf gezien sluimerde dit al tijdens mijn zwangerschap).

Ik had extreme angsten, kon niet voor mijn kind zorgen, ik durfde hem niet eens te verschonen of aan te kleden.De hele wereld ging aan me voorbij en ik voelde me leeg, bang en ongelukkig.Op een gegeven moment wou ik zelfs uit het leven stappen.

Ik zal er niet teveel over uitweiden in deze blog. Maar ik kreeg intensieve therapie, waarbij ook dagbehandeling in het ziekenhuis en hulp thuis. Ook ging ik aan de medicatie.

En je raadt het al; alle bovengenoemde factoren dragen níet bij aan een slanker lichaam....

Ik besloot om eerst mentaal beter te worden en liet me helemaal gaan qua eten. Het interesseerde me ook niet meer. Ik was nou eenmaal een moeder. Ik vond het even “geoorloofd” om dik te zijn.

Maar natuurlijk helpt overgewicht, ongezond eten en een hekel aan jezelf hebben niet aan een gezonde geest.

Ik bleef in een circel zitten die maar niet doorbroken werd. Ik vond mezelf het ook absoluut niet waard om gezond te eten of met mijn lichaam bezig te zijn.

Gelukkig is er langzaamaan een knop bij mij omgegaan, mede door een coachingstraject wat ik ben gaan volgen via Healthy for Me. Ik heb een 1 op 1 coaching gedaan bij Dominique, én ik was de gelukkige winnaar van haar Foodmindset programma.

Er werd niet alleen gefocust op eten, maar vooral ook over hoe je naar jezelf kijkt. Zelfliefde, ontspanning, stress, alles kwam aan bod.

En wat ging ik me steeds beter voelen! Ik heb erg veel geleerd tijdens het traject en ik ben veel gaan toepassen.

Ook heb ik een workshop gevolgd bij Dominique. Dat was zo bijzonder en ik voelde me zo blij en goed toen ik terug kwam.

Natuurlijk heb ik missers gemaakt, zeker in de Corona tijd ben ik ook echt weer wat aangekomen. Maar de lessen die ik heb geleerd blijf ik toepassen!

Daarnaast ben ik aan de slag gegaan met een persoonlijke coach; Coaching met Nico. Ik heb er lang over na moeten denken maar wat ben ik blij dat ik mezelf dit traject heb gegund! Ze heeft me zoveel inzichten gegeven. En hoewel we het niet eens hebben gehad over mijn gewicht of mijn eetpatroon, heeft haar coaching mij zeker geholpen! Ik ben zoveel gelukkiger en positiever. Ik zie in dat ik er mag zijn. Ik ben evenveel waard als ieder ander.

Na jaren van strijd, heb ik nu vrede met mezelf. Ja, ik ben nog steeds te zwaar momenteel. Maar ik ben op de goede weg. Mijn depressie ligt bijna achter me. Mijn angsten beheersen mijn leven niet meer. Het is tijd voor een nieuw hoofdstuk. Een gezondere Tamara. Zowel mentaal als fysiek.

Slank is niet meer waar ik per sé naar streef. Ook focus ik me niet op een bepaald getal op de weegschaal. Lekker genieten en lol maken met mijn zoontje en gezin dat is het allerbelangrijkste. Een beter gewicht is mooi meegenomen en dat komt met de tijd.