De goedgelovigheid

Wat mis ik dat toch. De goedgelovigheid die ik als kind altijd had.

Het volle vertrouwen hebben. Er volledig van overtuigd zijn dat mensen in hun vak alles weten.

Daarnaast geen leven hebben en al hun tijd en energie in het vak stoppen. Realistisch was het niet, maar ik geloofde er in.

De leraar in de klas wist op alles een antwoord. Voor de klas staan was zijn leven. Hij sliep zelfs op school. Al wist ik nooit precies waar. De tandarts die alles wist van een gebit, alles weer kon repareren en er voor zorgde dat tandpijn niet bestond. De mevrouw in de supermarkt die alle producten zo kon aanwijzen en de beste baan ever had omdat ze tijdens de lunch alles uit de winkel mocht kiezen. De goedheilig man, die wist waar ik woonde, onsterfelijk was en zwom in het geld. En dan nog de dokter die alle zieke mensen kon genezen. Dit alles leek de waarheid. Wat een heerlijk onbezorgd leven heb je dan.

Maar er komt een moment dat je achter de waarheid komt. Dat de tandarts ook niet alles kan oplossen en je naar huis gaat met een kunstgebit, je leraar ook gewoon een klote dag heeft omdat hij thuis ruzie heeft gehad met zijn vrouw, de vakkenvuller gewoon in de rij staat om zijn producten af te rekenen. Jammer dat het voorbij is, het onbezorgde leven. Maar toch hou ik van de waarheid en sta ik in december met een big smile cadeaus te kopen voor onze pasgeboren drieling!