De geplande opname

Pff wat waren de afgelopen dagen hectische en emotioneel. 

Vinz is sinds 20 december gestart met forlax. Dit om overloop diarree uit te sluiten. Maar de krijs buien(buikpijn aanvallen) bleven, kwamen vaker maar waren korter kwa duur.. in overleg met de MDL- arts werd Vinz dinsdag 21 januari ter observatie opgenomen voor een langere duur. Dit om zo'n "aanval" te tackelen, maar meneer dacht vast "Ha jij laat mij opnemen dus ik ben een voorbeeldig kind" want je raad het misschien al, Vinz liet geen aanvallen zien, was makkelijk te troosten en bleef vrolijk lachen naar iedereen die hij tegen kwam. Hij had ze allemaal om zijn mini vingers gewonden... hij heeft 1 krijs bui gehad die 5 min duurde en natuurlijk kwam de verpleeging niet.. dit frustreede mij enorm want wij waren er juist voor die krijsbuien.. ik voelde me alsof ik een labiele moeder was omdat hij er perfect uit ziet.. na wat overleggen met de zaalarts besloot zij dat ik vanaf de eerste nacht niet meer bij Vinz mocht slapen.. dit was denk ik het meest moeilijke moment van heel de opnametijd.. 

het RMD huis wat op 160 meter afstand van het ziekenhuis ligt was vol en ik werd op de wachtlijst geplaats.. alles in mij zei dat ik desnoods maar beneden in de grote hal zou gaat zitten, dan maar een nacht geen slaap.. al snel werd een gekeken voor de ouder kamer maar ook dit liep op niets uit. Uiteindelijk werd ik gebelt door het RMD, het huis vlak bij het ziekenhuis zat vol maar het huis wat op 2,5km afstand lag was nog beschikbaar.. instectief wees ik hem eigenlijk gelijk al af. Maar een moeder die samen met haar kind bij Vinz op de zaal lag vertelde dat ze waarschijnlijk wel een fiets te leen hadden.. dus terug gebelt en gevraagd en idd er was een fiets te leen.. dus meteen maar geaccepteerd gezien ik toch ergens moest slapen en ik geen idee had hoelang het andere RMD bezet zou zijn.. ik ben gebleven tot dat Vinz sliep en ben toen huilend naar het RMD gegaan op 2,5 km afstand.. na een rondleiding waarbij ik niks heb onthouden, heb ik de sleutel van de kamer gekregen en ben ik naar de kamer gegaan. 

Het is inmiddels al 21:45 en mijn onderbuik gevoel speelt op, ik wil de afdeling bellen maar ik besef dat ik helemaal geen nummer heb van de afdeling dus hup google is my best friend, na een paar min zoeken vind ik het nummer en bel het... er wordt opgenome  en meteen hoor ik  Vinz schreeuwen op de achtergrond en mijn hart breekt. De verpleeging zegt dat Vinz goed af te leiden is en dat hij zo weer in bed wordt gelegd met een fles. Ik hang op en vervolgens ben ik in janken uitgebarsten en heb ik mijn ogen uit me kop gejankt. Na 5 min herpak ik mijzelf weer en ben ik gaan googelen naar een taxi nummer voor morgen of misschien wel voor vannacht, naar een paar zoekopdrachten overvalt langzaam mij de slaap, maar mijn hoofd loopt over, de gedachtens gaan van positief naar ontzettend negatief en weer terug.. inmiddels is het al laat en ik zet mijn wekker op 7 uur want wil asap naar hem toe en sla het nummer van de taxi op. Om 1 uur vind mijn hoofd eindelijk wat rust en vallen mijn ogen dicht..