De feestdagen en daarna

De feestdagen volgen. Eerst natuurlijk sinterklaas. Mijn ex schoonouders vonden dat ik daar gewoon bij moest zijn. Dat heb ik dan ook gedaan. Ik had t niet willen missen. En dat kon ik ook echt niet... T was heel gezellig. Mijn meisje heeft mooie cadeaus gekregen.

En dan kerstmis. Mn meisje is 1 dag met haar vader meegeweest. Wat vond ik dat moeilijk. En vooral ook zwaar. Met zulke dagen hoor je bij elkaar te zijn. Des te blijer was ik toen ze in de avond weer thuis kwam. Ik telde de uren af. Want alleen thuis zitten vind ik niks. Als mn meisje op de psz is dan vind ik t geen probleem maar als ze met haar vader mee is voelt t verschrikkelijk. Uiteraard ben ik blij als ze met plezier mee gaat. Maar voor mama is t niks hahaha..

Na het oud en nieuw volgt januari. Op een zondag brengt m'n ex haar thuis. Hij is haar muts vergeten en met de kou die destijds heerst vraag ik hem of hij die maandag wil brengen.

Die maandag ben ik er vroeg uit omdat hij die muts komt brengen.

En op t moment dat hij binnen is gebeurt er iets. De aantrekkingskracht overvalt me en we kussen elkaar... en... daar blijft t niet bij. Het moment is kort maar t voelde even heel erg vertrouwd. Verder denk ik op dat moment nergens aan.. het is gebeurd. Tijdens dat moment vraagt hij of ik de pil gebruik. Ja natuurlijk gebruik ik die!! En dat deed ik ook... we spreken af om t onder ons te houden. Natuurlijk doe ik dat. Men verklaart mij voor gek als ik vertel dat ik met hem nog een keer t bed heb gedeeld

Een aantal weken later tijdens de stopweek van de pil gebeurt er niks. Raar. En dat terwijl ik anders altijd op tijd ongesteld ben. Kan er de klok op gelijk zetten. Maar niks.

Een aantal dagen later is er nog steeds niks. Ik krijg er flink de zenuwen van. Dit kán bijna niet. Echt niet. Maar toch even een test halen. Met knikkende knieën en bibberend hand doe ik die test.

Deze 2 minuten of waren het er 5... die duren lang. De zenuwen gieren door mijn lijf. De tijd die als uren lijkt zijn voorbij. En dan zie ik t.

2 streepjes. Nee echt niet. Dat kan niet.

Ik gebruik de pil en t was maar 1 keer. Hoe is dit mogelijk. Maar de streepjes staan er echt. Zwanger.

Ik heb echt een week nodig om ervan bij te komen. In die week vertel ik het niemand. Ik laat alle scenario's de revue passeren. Laat ik dit kindje weghalen?? Deze gedachte maakt mij misselijk. Wil ik dit kindje?? Eerlijk? Ja!! Het heeft zo moeten zijn... Ik ben nu wel alleenstaand maar wel 'al' 33 jaar. Dit kindje wordt mij nu gegund. Dan moet ik dat met beide handen, spreekwoordelijk, aannemen. Vooral als ik dan uitreken wanneer ik uitgerekend ben. En dat is 8 oktober. En laat dat nou precies mijn moeders verjaardag zijn. Dít is een teken van boven. Van mijn moeder. Dit kindje komt er als t aan mij ligt.

Maar dan... dan komt de dag dat ik toch écht m'n ex moet vertellen. De zenuwen gieren weer door mijn lijf. Dit kan alle kanten op gaan....