De fase die je wist dat zou komen is daar.

De fase die je wist dat zou komen is daar.

Sinds een paar weken zijn de meisjes in een fase beland die vooral voor mij best frusterend is. Ik heb het over de ‘ overal oplim fase’.

Die twee van mij konden tot voor kort nog heel goed heel even alleen zijn beneden. Ik ging dan snel even klaarmaken of even de bedden verschonen.

Maar nu ze op de bank, stoel of als ze heel slim zijn op de tafel ( met behulp van een krukje ervoor ) klimmen wordt het een heel ander verhaal.

Eerder vond ik het nog leuk om te zien, hoe ze met z’n tweeën de bank op klommen, want zo gaat het. Als de één op de bank klimt, doet de ander het ook. En dan zitten ze met een grote glimlach van oor tot oor naast elkaar op de bank. En begrijp me niet verkeerd, ik ben ontzettend trots op elke stap in ontwikkeling die ze maken, zeker als ze in hun eigen lijn het heel goed doen, ondanks de vroeggeboorte. En het klimmen moeten ze ook leren, de fysio heeft dit ook met ze geoefend. Maar als ze nu ook even leren hoe ze veilig weer van de bank af kunnen in plaats van per ongeluk er vanaf vallen… Met een beetje geluk zijn daar de grote broers, die meestal wel roepen als ze weer eens een poging doen op de bank, ‘ Nee meisjes, niet op de bank’.

Ik denk dat deze fase nooit wend, ik had dit al bij de eerste, tweede en nu bij de derde en vierde. En ik weet, het komt vanzelf goed, het is maar een fase maar lastig vind ik het wel.

Dus wat ik nu vaak doe als ik even naar boven ‘moet’, is ze meenemen en laten spelen in hun bedjes. Ik heb standaard een bak speelgoed boven staan die ik erbij pak als we boven zijn. Zij vinden het helemaal prima en mama kan rustig even haar ding doen.

Hebben jullie kinderen die op dit moment in de ‘klimfase’ zitten?