De eerste paar weken

Ik weet nog goed dat we naar huis mochten en er 2 dingen door me heen gingen: 1. Ik was dolgelukkig met mijn lieve baby en 2. Pure paniek want ik kreeg het mee naar huis en wat dan.

De verpleegster zei dat je instinct het overneemt en de kraamzorg naar ons huis zou komen. Op dat moment voelde ik totaal geen instinct en zag ik alleen maar een kwetsbaar meisje dat van ons was. (Het enige instinct dat ik voelde was paniek) Eenmaal thuis hebben we haar in de box gelegd en hebben we gewacht tot de kraamzorg kwam. De kraamzorg was echt top het waren twee hele lieve vrouwen die ons in die eerste week erg hebben geholpen en ons zelfvertrouwen hebben gegeven. En achteraf had de verpleegster gelijk, je instinct neemt veel over.

Ik werd overspoeld met berichten van familie en vrienden waarin stond dat we moesten genieten. En begrijp me niet verkeerd tuurlijk genoten wij van onze dochter, maar het was vooral ook heel spannend en soms ook saai. Je baby slaapt, poept en eet en dan begint het opnieuw. Ik vond dat soms best pittig en kon niet wachten tot we wat meer contact konden maken. Dus om nou te zeggen dat ik iedere keer genoot nee. Naast alle nieuwigheid was er natuurlijk ook nog het herstel en daar geniet je verre van 😂

Dus ik zeg nooit meer tegen iemand die net bevallen is geniet ervan. Maar vraag hoe het met de moeder is en vraag hier op door, het is belangrijk dat zij ook de ruimte moet voelen om te vertellen dat het niet altijd geweldig is. 

Na een week ging de kraamzorg weg en begon ook mijn partner weer met werken en dat betekende dat ik alleen was met de kleine meid. Ik vind het geweldig om lekker te tutten en nu is ze inmiddels 2 maanden dus reageert zij ook meer op mij. Ik merk dat hoe meer de weken voorbij gaan hoe leuker ik het vind worden samen met haar. In de eerste weken heb ik wel eens gedacht is dit het nou alleen maar verschonen en eten geven. Ik vond het lastig dat ik nog weinig interactie had. Ik heb zelfs even gedacht dat ik niet normaal was, omdat niemand het besprak en ik alleen maar verhalen hoorde over de roze wolk. Ik ben het uiteindelijk zelf gaan bespreken en merkte dat er meer moeders waren die het zo hadden ervaren. Na een paar weekjes kwam de interactie steeds meer en merkte ik dat de dagen ook steeds sneller voorbij gingen en ik echt genoot (geniet) van haar.