De dag dat ik te horen kreeg dat ik een dochter kreeg

Ik liet met 15 weken een geslachtsbepaling doen. Eerst wilde wij het niet weten alleen doordat er bijna niks neutraals was in de winkels groeide de nieuwsgierigheid om te weten wat het zou worden. Diep in mijn hart hoopte ik op een jongen, want dan kon niet het zelfde gebeuren als bij mij was gebeurt. Maar toen de echo werd gemaakt kregen wij te horen dat het een meisje zou worden. En natuurlijk was is trots en blij om te horen dat ze gezond zou zijn. Maar diep in mij knaagde heel veel angst. Voort gebeurt haar het zelfde als mij is overkomen. Als mijn moeder al het niet gelukt is om mij te beschermen hoe moet ik dan mijn dochter beschermen. De drang om alle mannen uit mijn leven te verbannen werd steeds groter. Ik nam steeds meer afstand van mijn vriend. Om zo mijn dochter te beschermen in de toekomst. Ik ben namelijk als klein meisje jaren lang aangerand door mijn opa. Ik dacht dat het normaal was ( ik was 6 toen het begon). Je hoort je opa immers te vertrouwen en wist niet wat die handelingen die hij deed inhielden. Tot dat ik op de middelbare school over seksuele handelingen kreeg te horen. Toen viel mijn wereld in elkaar. Ik heb het altijd voor mijn zelf gehouden. pas na een paar weken na mijn bevalling kon ik het geheim niet meer volhouden. Het was immers mijn schuld ik heb nooit nee gezegd. Ik liet niemand blijken dat ik het eng vond om een dochter te krijgen. Ik moest immers trots zijn dat ik zwanger was van een gezonde dame. Daardoor voelde ik stukje bij beetje mij zelf verliezen in de angst. In de tussen tijd bleef ik voor mijn opa zorgen want niemand mocht door hebben dat er iets was. Toen ik eenmaal bevallen was heb ik zelfs nog mijn dochter aan mijn opa kunnen geven uit overtuiging dat het mijn fout was en dat niemand het mocht weten omdat ik anders zijn leven zou verwoesten. 

Nu ik dit schrijf bekruipt schuld en verdriet mijn weer. Ik wist dat ik deze leugen niet lang ging volhouden. Ik vertrouwde zelf mijn vriend niet meer met mijn dochter en nam ondanks de zware bevalling en meerdere ontstekingen de zorg van onze dochter op ons. In mijn volgende blog zou ik over mijn instorting hebben en hoe ik er aan werk om alles een plaats te geven.