De dag beginnen met een positieve gedachte over jezelf. Hoe fijn is dat!

‘Er kwamen in de verte twee jongens aan die door het straatje heen moesten. Vol schaamte stapte ik het straatje uit om hen ruimte te geven mij te passeren. Wanneer ze mij passeerde boog ik mijn hoofd om hun blik niet te hoeven zien. Bang om weer een afwijzende, bespottende blik te ontvangen. Terwijl ik deed alsof ik iets aan het zoeken was in mijn tasje op de grond liet ik hen voorbij gaan.’

Bovenstaande tekst is een citaat uit een eerder geschreven blog van mij. Het blog waaruit deze tekst afkomstig is schreef ik op 24 mei dit jaar. Nog geen 5 maanden geleden. In deze 5 maanden is er zo ontzettend veel veranderd aan mijn zelfvertrouwen. Door te geloven in mezelf en vast te houden aan een stukje van mezelf wat ik zelf eigenlijk al best wel leuk vond ben ik gekomen waar ik nu ben. En voor de hen die zich nu afvragen, ‘ben je nu waar je wilde komen dan?’, wil ik antwoorden met een ‘nee’ en een ‘ja’. Nee, ik ben nog niet waar ik toen al over droomde maar ik ben wel enorm gegroeid wat betreft visie, zelfvertrouwen en zelfliefde. Ik ben er nog niet, maar ik ben in ieder geval niet stil blijven staan.

Om even wat meer context te geven aan het citaat waar ik deze blog mee heb geopend; Toen ik begon met Instagram wist ik dat ik niet alleen wilde gaan schrijven over Jay-Dean maar ook over mezelf; mijn gevoel/ervaringen/bevindingen rondom het moederschap. En als perfectionist (als het gaat om werkstukken, verslagen en opmaak daarvan) moest en zou ik ook de juiste foto’s bij de juiste teksten plaatsen. Af en toe en foto van Jay-Dean bij een tekst over mij is niet erg maar er zal toch ook echt een keer een foto van mezelf op de Gram gaan.

De tweede foto van deze post (te zien op Instagram) is de eerste foto die van mij alleen is gemaakt. Ik vroeg een vriend van me om een foto te maken. Toen ik daar in dat straatje stond voelde ik me verschrikkelijk, mijn hart zat in mijn keel en ik denk dat ik me nog nooit zo voorschut heb voelen staan. Toen de jongens, beschreven in het citaat, aankwamen voelde ik me zo verschrikkelijk stom. ‘Wat dacht die dikke, lelijke, kleine sukkel wel niet? Dat ze mooi op een foto kon staan. WHAHAHA Laat me niet lachen!’ Dat is waar ik van uit ging dat die jongens dachten of eigenlijk wat iedereen dacht die langs liep.

Als ik nu terug denk aan dat moment voel ik me trots. Niet op hoe ik me toen heb gevoeld maar trots op het feit dat ik die middag niet meteen mijn hele Instagram en blog heb verwijderd en alles heb opgegeven. Blijkbaar was er iets in mij wat wist dat ik het kon.

Vanaf dat moment liet ik steeds vaker foto’s maken van mezelf. Hoe vaker ik mijn grens over ging en ik iemand vroeg een foto van Jay-Dean en mij of enkel mezelf te maken, des te makkelijker het werd. Ik zag dat er ook mooie foto’s uit kwamen. Foto’s waarop ik stond zonder make-up en waar ik, bij het bekijken van betreffende foto’s, niet de camera uit handen wilde graaien om zo snel mogelijk alle foto’s te deleten.

Ik vind het nog steeds ongemakkelijk om voor de camera te staan maar 1000x keer minder spannend dan 5 maanden geleden. Ik kan mezelf nu zelfs af en toe in de spiegel aankijken en denken ‘Ey, ik zie er goed uit vandaag!’. Daarnaast weet ik wat mijn doel is en dat ik mijn doel, ondanks de mening van andere, absoluut zal gaan halen. Ik laat me niet zo maar meer uit het veld slaan, gelukkig. Ik ben me meer bewust van mijn waarde. En dat is niet alleen maar enorm fijn, maar alle vrouwen zouden bewust moeten zijn van hun daadwerkelijke waarde.

Dat ik ben gegroeid is een feit maar ik ben er nog lang niet. Deze week voelde ik me bijvoorbeeld nog een watje, een opgever en mega onzeker over mijn uiterlijk. Maar ja… deze dagen hebben we allemaal wel eens. En het is juist op die dagen dat je jezelf goed in de ogen moet kijken en moet zeggen; ‘Ik ben leuk, ik ben mooi, ik ben waardevol. IK BEN LEUK, IK BEN MOOI, IK BEN FUCKING WAARDEVOL!’.

Cuz baby, we are!

De #niceforme challenge is dus ook voor mij een enorm leerpunt. Ik moet vaker naar mezelf lachen in de spiegel, ik moet vaker lieve woorden zeggen tegen mezelf en weet je wat; het voelt potverredikkie goed om dit samen te doen met jou!

Om samen met jou als een idioot te lachen naar onszelf in de spiegel (hoe ongemakkelijk ook), om onszelf recht in de ogen aan te kijken en te zeggen dat we een enorm lekker wijf zijn vandaag en van de spiegel weg te lopen alsof we alles wat we daarjuist tegen onszelf hebben gezegd ook echt voor de volle 100% geloven. Het voelt goed om samen met jou sterker in mijn schoenen te komen staan.

De #niceforme challenge wil ik dan ook de hele maand oktober nog laten doorgaan. Een week lief zijn voor onszelf is leuk maar feitelijk niet genoeg. Een maand misschien ook nog niet, maar het is een goed begin!

Ik wil dat jij deze maand samen met mij over jouw grenzen heen gaat. Ik wil dat jij de grenzen van zelfliefde gaat doorbreken. Want die grenzen zijn nu echt bullshit! We moeten liever zijn voor onszelf, ook al is het maar een enkel momentje op de dag! Morgen zijn het er misschien twee. En over een jaar minstens 10, 100, 1000 of zoals het hoort de hele fucking dag. 

En het enige wat je hoeft te doen.. is lief zijn voor jezelf! Lijkt me een prima deal toch? Dat dacht ik! 

Doe jij mee aan de #niceforme challenge? Lach dan vandaag naar jezelf in de spiegel, noem twee dingen op die je mooi vindt aan jezelf (zowel een punt van je innerlijk als van je uiterlijk) en fake it till you make it... Loop bijvoorbeeld vandaag een stukje zelfverzekerder. Elke keer dat je kopje gaat hangen, schouders naar achter, kop op en walk it like you own it baby!

Deel op Instagram dat je mee doet aan deze challenge deze maand en tag de vrouwen wie jij meer zelfliefde gunt. Zo zorgen we samen niet alleen voor meer zelfliefde maar ook voor meer zelfliefde bij andere!

Gaaf dat je mee doet! Bedankt!

Fijne zaterdag!