5 jaar geleden
De buurvrouw
Ik ben 6 maanden zwanger, thuis in verband met de bekkeninstabiliteit, harde buiken en voorweeën. Ik besluit een wandelingetje met Noah (20 maanden) te gaan maken. Even samen in beweging na een bewogen nacht.
Noah werd om 02:00 uur wakker en zette het op een krijsen. Hij werd rustig toen we bij hem kwamen, maar de kamer verlaten mocht niet meer. Vanaf 02:30 zette hij een boze bui in. Gillen, krijsen, schreeuwen, niet stil te krijgen! Tot 05:00 uur ‘s ochtends en toen werd hij stil. Eerst gewoon rustig en daarna viel hij in slaap.
Ik hoopte dat de buitenlucht ons even goed zou doen, maar al snel kwam de buurvrouw eraan. Eigenlijk zat ik daar op dat moment niet op te wachten. We hadden al het een en ander met elkaar meegemaakt. Onze band was sinds Noah 4 maanden was echt niet zo goed meer. Toen was er ook een nacht dat hij ontroostbaar was en hoorden we de buren op de muren kloppen. Mijn man is er de volgende dag wel even heen gegaan, maar een gesprek was niet mogelijk. Noah moest midden in de winter (het was december) maar op een niet geïsoleerde zolderkamer gelegd worden, zodat zij er geen last van had.
Vanaf dat moment zijn wij erg op ons hoede geweest en was er van beide kanten niet echt meer een ‘normale’ band mogelijk.
Dus na weer zo’n nacht, goed 1,5 jaar later, zat ik even niet te springen om een gesprek. Maar om een goede ‘omgang’ te bevorderen glimlach ik en hoor ik haar verhaal aan.
Buurvrouw: ‘buurvrouw, ik wilde toch even met je komen praten. Ik hoorde hem zo schreeuwen vannacht. Wat is er mis met dat kind?’
Mijn radartjes gingen af! ‘DAT kind?’ ‘Mis?’. Ik schrok van de toon en het enige wat ik eruit kon stamelen was ‘Ehm geen idee? Niet echt iets, behalve dat hij 2 weken geleden zijn armpje heeft gebroken?’
Buurvrouw: ‘Ohja ik zie het.. maar dat gegil! Dat gekrijs! Ik kan er echt niet tegen. Ik gebruik oordoppen, ik ben in de andere kamer gaan liggen, ik moet maar medicijnen gaan gebruiken om te slapen. Dit kan echt niet! Ik heb de kinderbescherming gebeld, voor advies en zij zeiden dat ik maar even met jou moest gaan praten. Misschien moet jij hen maar bellen voor advies.’
Daar sta ik dan, mijn mond vol tanden. De tranen voel ik omhoog komen. ‘De kinderbescherming’? Heeft zij dit echt gedaan?
Noah: ‘ikke jopen!’
Buurvrouw: ‘ja je bent wel schattig, maar je hebt ook echt je niet leuke dingen’ en ze rent haar huis in ‘daag! Fijne dag!’
Is dit echt gebeurd? Ik spoor Noah aan om door te lopen. Terwijl het gesprek steeds meer bij mij binnenkomt biggelen de tranen steeds meer over mijn wangen. Waarom deed zij dit? Zei ze echt die dingen over mijn zoon? ‘Je niet leuke dingen’ tegen een kind van ongeveer 1,5 jaar?
In de speeltuin barst ik in tranen uit. Ik voel mij schuldig dat ik niets tegen haar heb kunnen zeggen. Ik ben niet voor Noah opgekomen. Ik ben verdrietig, komen ze Noah straks nog bij mij weghalen? Die buurvrouw is misschien tot nog veel ergere dingen in staat. Eigenlijk weet ik dat wel zeker. Langzaam begin ik boos te worden. Dat word ik niet snel, maar zij komt niet meer bij mij in de buurt en al helemaal niet meer bij Noah. De volgende keer krijgt zij wel met mij te maken en sta ik klaar.
bloemenschoen
Wat een gestoord wijf, die buurvrouw van jou. Je kind gilt na 1.5j eens en ze belt de kinderbescherming omdat ze zich zogenaamd zorgen maakt? Yeah right, als je je zorgen maakt bel je wel aan om te vragen of je kunt helpen, of je belt de politie. Wat een bullshit verhaal, als ze al echt gebeld heeft. En logisch dat je niet reageerde, heb ik ook altijd als iemand mij zo overvalt. Achteraf bedenk je altijd een hoop om te zeggen.
Misssomebody1
Je word op dat moment overvallen door haar woorden, lamgeslagen! En begrijpelijk ook! Wat een viezigheid komt er uit die mond van haar! Ik zou haar vertellen dat jij er tijdens z'n bui net z'n last van heb als zij en je er alles aan doet om hem rustig te krijgen en als ze nog eens wat te zeiken heeft (1 nacht in 1.5 jaar) dat ze maar lekker moet verhuizen of in de kelder moet gaan liggen #doeihe..... ✌️
Mama van D&E
Wat een naar mens. Zelfs al was je wel opgekomen voor je kleine zoals je het zelf noemt met dat soort mensen ga je toch niet tot ze doordringen. Ook de kinderbescherming zal om deze reden echt niet je kinderen komen afpakken. Wat is er nou meer normaal dan een kind wat af en toe is kan huilen of boos kan zijn? Wat ik je wel nog als tip wil mee geven indien mogelijk probeer het gedrag van je buren vast te leggen als het weer eens voorkomt.
Estherc1983
Wat een naar mens! Is er geen mogelijkheid om als nog een gesprek met haar aan te gaan? Aangezien je zwanger ben van een tweede en een beetje begrip wel erg fijn is. Gelukkig hebben wij hele lieve buren aangezien onze jongste het ook echt op het gillen kon zetten ieder uur van de dag. Zij was tot 7 maanden soms gewoon niet stil te krijgen ?. Hier hebben wij het toen gewoon met onze buren over gehad, ook dat wij het erg vervellend vonden voor heb, zeker omdat het midden in de zomer was en ze hierdoor veel meekregen met de deuren en ramen open. Nu is ze ruim 9 maanden en heeft gelukkig haar rust gevonden en huilt bijna niet meer.