De basisschooltijd van vroeger

Ik kon zo één, twee, drie geen foto van toen vinden. Ik weet zelf ook wel hoe dat komt en dat ga ik bij deze uitleggen.

Ik ben een late leerling, dus ik moest langer kleuteren waardoor ik niet meer in de klas zat bij, toentertijd, beste vriendinnen. Ik kwam in een klas waar ik zo moest vechten voor wie ik was en tegelijkertijd niet mezelf kon zijn. hier is toen ook de basis gelegd voor wie ik ben geworden. 

Het was op een gegeven moment zo dat ik goed kon lezen en was al snel avi uit. Ik wou alles onderzoeken en meer weten dan verteld werd. Mijn spreekbeurt ging vooral over Mahatma Gandhi, tijgers ( maar dan vooral hoe het komt dat ze uitgestorven raken en wie daar voor zorgt) en India. Zo hoorde je al snel niet bij de rest en werd je al snel gepest. 

Ja, bijna de hele basisschool tijd werd ik gepest. Dat ik te dik was of anders. Daarom probeer ik mijn zoontje nu ook zo op te voeden dat het niet erg is als je van roze houd maar dat je wel voor jezelf moet opkomen. 

Om toch op verjaardagsfeestjes te mogen komen of tijdens buiten spelen mee te mogen spelen deed ik eigenlijk alles wat er van mij gevraagd werd. Ik merkte dat als ik spulletjes weg gaf ik "vrienden" had. Mee ging hangen en kattenkwaad uit ging halen ik erbij hoorde. Ik vond, en vind het verschrikkelijk maar als je jaar na jaar alleen voelt op school, niemand je hielp en je vooral maar te horen kreeg dat het aan jou lag dan doe je wel mee. 

Op een gegeven moment werd het wel zo erg dat ik voor schoolfoto's een bal in mijn gezicht gegooid kreeg, banden van mijn fiets leeg laten lopen, schoppen onder de tafels door waardoor mijn benen vol blauwe plekken zaten, uitgelachen worden door wat ik droeg of doordat ik steviger was. 

Nee, ik kijk niet graag terug naar de bassischool tijd. Maar nu mijn kind op de bassischool zit komt het allemaal wel weer naar boven. Ik moet zeggen dat ik mijn kind aardig opvoed. want als hij gaat spelen dan is hij beleefd, vraagt iets voordat hij wat pakt, hij helpt andere kinderen als die gepest worden, als hij roze gel in zijn haar wilt dan maakt het hem niks uit wat andere kinderen zeggen en zegt hij ook gerust dat hij het wel mooi vind en dat is belangrijk. 

Laten we dit zo nog 6 jaar volhouden. En zo niet weet hij dat hij altijd bij ons terecht kan en kan praten wat hem dwars zit.