1 jaar geleden
De band met je eigen kind weer opbouwen
Hoe je van enorm veel liefde naar paniek en schuldgevoelens gaat
Een band met je eigen kind opbouwen, een zin die ik niemand gun om uit te spreken. Maar helaas heb ik dit wel moeten doen… De band is bijna vijf maanden weggeweest of minimaal aanwezig. Ik kon niet meer genieten van ons kleine ventje, vond hem maar irritant en was blij als hij weer uit logeren ging. Want dat gebeurde heel erg veel vanaf eind maart tot eind juli.
De eerste drie maanden van Jack zijn kleine leventje liet ik alles vallen en was mijn focus volledig op Jack gericht. Alles draaide om hem en ik paste hier alles op aan. Ik zorgde voor hem, ging er ‘s nachts voor hem uit. Maar ik vergat daarbij vaak wel mezelf, maar alles voor je kind over hebben is toch juist goed? Ik heb nu wel geleerd dat je niet voor je kind kan zorgen als je niet goed voor jezelf zorgt.
Want toen ik weer aan het werk ging werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Het leek wel alsof mijn leven op automatische piloot stond. Maar niet de automatische piloot die op 50% voor mezelf en 50% voor anderen stond. Nee, mijn automatische piloot stond op 90% op anderen en voor maar 10% op mijzelf. Ik cijferde mijzelf helemaal weg en ging mij volledig op Jack, mijn vriend en zelfs werk focussen. Zo erg, dat ik zelfs ging overwerken en daarna nog naar mijn schoonouders reed om Jack op te halen, naar bed te brengen en de volgende dag weer om 07.00 klaar stond om voor Jack te zorgen aangezien hij weer wakker was.
Kun je je voorstellen, ik had die dag ervoor van 09.30 tot 21.30 gewerkt. Had Jack in bed gelegd rond 22.00, kon zelf vaak eindelijk rond 23.00 naar bed, werd ‘s nachts nog een paar keer gewekt door de kleine man en stond ‘s ochtens weer om 07.00 klaar. En dit zonder een pauze, middagdutje of even tijd voor mezelf.
Je snapt wel dat mijn liefde langzaam weg trok, mijn irritatie level steeds meer opliep als Jack moest huilen (door mijn vermoeidheid). Dat Jack dit ook merkte en echt niet stiller werd. Mijn irritatie level zo hoog kwam dat mijn liefde, agressie werd. Na mijn agressie kwam de schrik, de schuldgevoelens. En op het einde, toen het mis leek te gaan, kwam de paniek…
Nu ik dit schrijf zitten we in begin september, vind ik het weer heerlijk om voor Jack te zorgen. Vind ik het ook heerlijk als hij uit logeren is bij mijn schoonouders zodat ik even rust heb en ben ik langzaam mijn band weer aan het opbouwen met Jack. Maar ik zal niet liegen… soms heb ik echt nog wel paniek als hij huilt, schiet mijn hartslag en ademhaling omhoog en ben ik bang dat het weer eventueel mis kan gaan. Maar hier moeten we niet aan denken. Voorlopig focus ik me puur en alleen op ons gezin, de band met Jack weer goed krijgen. En als dat allemaal op een rijtje zit, kan ik mijn werk weer gaan opbouwen.
Anoniem
Lieve Mama heb wat vertrouwen in jezelf. Wat jij hebt doorgemaakt kan elke vrouw overkomen. Gelukkig heb je zelf aan de bel getrokken. En alles is gaan rollen je hebt hulp gekregen en daar krabbel je stapje voor stapje weer van omhoog. Ik las in je vorige blog dat je man vanaf nov weer 1 dag in de week extra gaat werken. En dat je daar tegen op ziet. En dat is logies en helemaal niet erg. Zorg er voor dat je die maandag waar je zo tegen op ziet. Voor een vangnet iemand die je kan bellen appen als je er even doorheen zit. Of dat je dat gevoel krijgt. Zodat je weet dat er iemand is waar je op terug kunt vallen. En je doet het goed echt heel goed. Vertrouw jezelf daarin en wees niet bang dat je Jack op welke manier te kort doet. Zorg dat je op de maandagen een bepaalde struktuur krijgt. Ga lekker samen ontbijten jullie dan samen aankleden ga een stukje wandelen. Eventueel een paar kleine boodschapjes halen uit de winkel. Tussen de middag samen een broodje eten en dan even zijn middag slaapje en neem dan even rust voor jezelf met een kopje thee of koffie of eventueel ook een uurtje slaap. En zodra hij wakker is even naar een park wandelen of even heerlijk met hem spelen. Zo is de dag ook snel om en is je man ook weer thuis van zijn werk. En laat je man s avonds ook iets meer doen zoals Jack even in bad doen of even op bed brengen zodat jij even je handen vrij hebt om domweg even de afwas of even die ene wasmand die er staat op te ruimen of noem maar iets. Maar dat je even geen mama hoeft te zijn. Maar het allerbelangrijkste is vertrouw in jezelf.
Louanneov
Dankjewel voor je lieve woorden, had nu pas de tijd om te reageren. Maar je woorden doen me goed. Op dit moment gaat het gelukkig al weer een stukje beter en kunnen Jack en ik samen goed onze draai vinden. Helaas werkt mijn man in de avonden en begint hij daardoor rond 15.00 en is hij rond 2.00 ‘s nachts pas weer thuis. Wel helpt hij voordat hij gaat werken veel mee en brengt hij ook even tijd met Jack door zodat ik even mijn rustmomentje heb. ❤️
Angel Been
Heel veel liefde voor jullie! Het is namelijk ook zo lastig balans te vinden als je weer gaat werken 🤭