3 jaar geleden
De allereerste werkdag
(en de heilige tas)
Na 5,5 maand verlof zat het er dan écht weer aan te komen... die allereerste werkdag. Maar niet zoals na een vakantie, die eerste werkdag ná dat je moeder bent geworden. Hoe vaak ik zélf wel niet tegenover ze stond, moeders die voor het eerst weer moesten werken en hun kindje voor het eerst weg brachten...
Terwijl ik hun kindje bij me neem en letterlijk de zorg over hun meest waardevolle bezit overneem voor een dag, zijn er maar weinig moeders die dan hun tranen kunnen bedwingen. Dus, een goede voorbereiding is het halve werk. Hoé vaak ik wel niet dagschema’s en bijzonderheden bijna in boekwerk vorm onder mijn neus geschoven krijg. En dat ik ze dan altijd verzeker zorgvuldig mee te gaan in het ritme en de routine van thuis. Nu was het allemaal mijn beurt!
Ik had mezelf voorgenomen om een compact schemaatje te maken van slaap- en voedingstijden, maar ik blééf naar beneden scrollen toen ik keek hoe veel ik al getypt had. 😅
Net of beide oma’s zelf geen kinderen hebben grootgebracht nota bene... maar ja, tegenwoordig zijn er toch veel dingen veranderd, overtuigde ik mezelf.
‘s Avonds maakte ik zorgvuldig pakketjes met reservekleding, slaapattributen, eerste hulp middelen en ga zo maar door. Een slimme meid is op alles voorbereid. De luiertas was een heiligdom geworden, zonder zou Vie de dag niet overleven.
Eenmaal aangekomen op mijn werk de volgende ochtend verliep alles naar plan, ik had Viviènne mee, de heilige luiertas en zélfs een zorgvuldig samengesteld lunchpakket voor mezelf. Pff, hoezo stress? Zie je wel, als je alles van tevoren maar regelt, kan er niks mis gaan!
Precies op tijd komt Oma binnen om Vie op te halen. Ik heb haar aangekleed en de fles gegeven en de spulletjes zitten weer in de heilige tas. Nog even een dubbelcheck... er kan niks meer mis gaan!
Ik loop met mijn moeder en Vie mee naar beneden en vol vertrouwen zie ik hoe ze wegrijden, ik voel geen tranen opkomen. Bijkomend voordeel, lekker hoor om zo je eerste werkdag te beginnen.
Als ik in de lift sta, bedenk ik me opeens... wie heeft eigenlijk de heilige tas met álles er in in de auto gezet?! Het zal toch niet?!
Ik ren nog net niet naar binnen en zie de heilige tas nog keurig op het kastje staan, met de gestructureerde pakketjes en alle overlevingsmiddelen er in! PANIEK!
Zo zie je maar, hoe goed je ook bent voorbereid, dit kan gebeuren bij elke meid!
(gelukkig nam oma de telefoon op en rechtsomkeert was ze binnen een paar minuten weer op de parkeerplaats om de tas op te halen!)
Eind goed, al goed!
