De 20weken echo van onze meisjes

Het was zover de 20 weken echo. Vol spanning stapten wij s´ochtens in de auto hopend dat de 20 weken echo ons goed nieuws zou brengen. Ondertussen hadden wij wel wat goed nieuws nodig na alle echo´s met onzekere uitspraken over hoe het  uitzag voor ons meisje. De ene keer was dit te zien de andere keer dat, was het een tweelingtransfusie syndroom waardoor ons meisje zo achter bleef in haar ontwikkeling of lag het ergens anders aan?

De 20 weken echo ging van start als eerste gingen ze baby nr 1 bekijken ons gezonde dochtertje. Alles zag er goed uit. Wat een geruststelling! Toen kwam het spannende moment, kijken of baby nr 2 vooruit was gegaan in haar ontwikkeling. Het buikje, hartje, armpjes, beentjes, vingertjes en teentjes alles zag er netjes uit, maar toen ze bij de hersenen kwamen werd alles ineens stil en wouden ze meteen de gynaecoloog erbij halen. We wachten en wachten.. het duurde een behoorlijke tijd voordat de gynaecoloog erbij kwam. Toen de gynaecoloog er was had ze helaas geen goed nieuws voor ons, het zag er allemaal erg slecht uit en ze gingen ons doorverwijzen naar Leiden omdat ze daar gespecialiseerd zijn met Eeneiige tweelingen en problemen er rond omheen. 

We kregen te horen dat ons meisje(baby nr 2) geen hersengroei vertoonde maar vooral vocht in het hoofdje. Ze lieten ook het verschil zien tussen baby 1 en baby 2 dat verschil was er heel duidelijk. We kregen helaas ook het slechte nieuws dat baby nr 2 waarschijnlijk in mijn buik zal overlijden als we niks aan de situatie veranderen. Hiermee bedoelde ze dat er een mogelijkheid was om alleen de zwangerschap van baby nr 2 te beëindigen waardoor baby nr 1 geen risico liep ook te overlijden, wat wel het laatste was wat wij zouden willen twee baby's verliezen. Ze gingen voor onze afspraak in Leiden ook aangeven dat mochten we na verder onderzoek wat allemaal op een dag gebeurde ervoor konden kiezen om de zwangerschap van baby nr 2 te beëindigen, dit dan ook diezelfde dag kon gebeuren omdat Leiden erg ver weg is als je in Limburg woont.

Buiten al deze informatie om werd ons ook direct verteld dat er een vruchtwaterpunctie werd geadviseerd om te laten doen. Ondanks dat de NIPT test had uitgewezen dat alles in orde was. Dit zodat ze konden uitsluiten of het om iets erfelijks ging en of mijn dochtertje misschien ook iets hiervan zou kunnen ondervinden uiteindelijk, en zouden mijn man en ik ook een Genetische test moeten laten doen om te kijken of wij soms een oorzaak hiervan konden zijn.

Overal werd haast achter gezet ik was al 20 weken en als wij iets wouden veranderen aan de situatie dan moesten we opschieten. In Nederland mag dit maar tot 24 weken gedaan worden.

Alle emoties kwamen tegelijk binnen wat we nu precies moesten voelen? geen idee.. de gynaecoloog in Maastricht was best duidelijk over wat ze zagen, maar wouden toch de second opinion in Leiden om alles uit te sluiten. Er werd ons direct aangeboden om met de verlieskunde van het ziekenhuis in gesprek te gaan zodat wij konden worden voorbereid op wat ons allemaal te wachten stond, op deze manier hadden wij ook een luisterend oor wat heel fijn was. Ondanks dat wij dit samen meemaakten verwerken mijn man en ik alles op een andere manier, dat is helemaal niet erg maar dan is het erg fijn als je een eigen persoon hebt om mee te praten en dat je toch allebei je ei kwijt kan bij iemand die je begrijpt hierin. 

Huilend kwamen wij uit de echo kamer en werden wij zo begeleid dat wij niet langs andere mensen hoefden te lopen, naar een kamer waar we even tot rust konden komen. Een kamer met een hele relaxte sfeer, normale banken, tafels en een kleurtje op de muur even geen ziekenhuis gevoel! We maakten kennis met de verlieskunde wat een ontzettend fijne vrouw was hebben een goed gesprek gehad en gingen daarna langzaam richting huis. wachtend op wanneer we de andere afspraken zouden hebben.

Word vervolgt..