Daten in ons tijdperk

Nu komt er al een aantal maanden een aantrekkelijke vent haast iedere week voorbij. Mijn vriendin heeft van die dating apps op haar telefoon en verhip, zijn profiel kwam voorbij! Hartstikke awkward vond ze zelf eerst, maar ze raakten toch aan de praat. Zij helemaal hoteldebotel, hij blijkbaar niet, want na een dag of twee chatten, reageerde hij nergens meer op. En dan vraag je je toch af: Het 'daten' van tegenwoordig, is dat niet een beetje grof en kort door de bocht? Je spot een leuk profiel (vooral gebaseerd op wat je vindt van de foto) en wanneer je een match bent, ga je leuk met elkaar chatten. En als je er weer genoeg van hebt, negeer je de ander gewoon. Maar eerlijk, hoe goed leer je iemand dan kennen? Waar is het ontmoeten, het aanraken, de lichaamstaal en alles gebleven in dit hele gebeuren? En niet te vergeten, de kriebels die dit alles met zich meebrengt? Die leuke, spannende, gekke vlinders in je buik wanneer je iemand voor het eerst ziet, of zelfs de tweede en de derde keer wanneer de eerste keer echt superleuk was? 
Ik ben persoonlijk een vrouw (meisje ;)) die echt van aanraken houdt. Had ik vroeger toen ik klein was al; ik hou van knuffelen, handjes vasthouden (bij papa en mama vroeger) en bijvoorbeeld gewoon naast elkaar zitten, maar dat je arm of je been de ander net raakt. Ik hou van het fysieke contact (daar bedoel ik overigens niet per se iets seksueels mee). Ik vind dat dat een groot onderdeel is van het leren kennen en ook een goede leidraad is om te bepalen of je goed bij elkaar past of niet. Aanraking creëert vertrouwen. Ik probeer dat ook over te brengen aan mijn kinderen, er wordt heel wat af geknuffeld hier in huis (gelukkig).
Maar dit dating tijdperk is dus best wel lastig voor mensen als ik. Want tegenwoordig zoek je scharrels als je op stap bent en zoek je relaties via het internet lijkt het. HOEZO DAN?! Ik wil juist weg, dingen samen doen, maar ook gewoon lekker thuis zijn, samen onder een fleece dekentje op de bank film kijken, pizza eten en wijn drinken. Als we maar tijd sámen doorbrengen. Zonder telefoon. Hoe heerlijk is dat dan? Lekker afgesloten met z'n twee. Lijkt me genieten. 
Nu ben ik nog op zoek naar mijn prins op het witte paard, maar ik ben er (nog) niet aan toe om deze via het internet op te sporen. Ik ga nog lekker even op de ouderwetse manier proberen een lieve, gezellige en trouwe man te vinden die past bij mij. En mijn kinderen, want zij zijn mijn gezin natuurlijk. Dus, de week is nog niet voorbij, maar zaterdag ga ik lekker naar de kroeg en drink ik er eentje op alle vrijgezelle dames die samen met mij deze uitdaging aan gaan! Proost! Laat je niet gek maken en vooral, geniet ;)