Dat gevoel waarom je het zo graag wilde verdwijnt.

Hoelang je ook al kinderen wilde, hoe graag je ook moeder wilde worden, zodra je zwanger bent en te maken krijgt met HG is het klaar dat gevoel waarom je het graag wilde verdwijnt. Je moet jezelf er vaak aan herinneren waarom je dit wilde, waarom je zo graag zwanger wilde worden want geloof mij 30 +/- keer overgeven op een dag niks meer kunnen eten en drinken en je eigen speeksel overgeven...  Dat doet iets met je. Bij mij begon het praten over hg en het schrijven te helpen en mezelf er aan herinneren dat ik graag moeder wilde worden en waarom ik zo graag moeder wilde worden. Zodra ik wist dat ik een meisje kreeg begon ik aan alles te denken wat wij samen konden gaan doen. Zodra ik wist dat wij een jongen kregen begon ik eraan te denken hoe trots Rosie zou zijn en hoe blij zij zou zijn met een broertje en wat wij allemaal zouden gaan doen met z'n 4e en nu bijna 4 jaar veder en 1,5 jaar veder ben ik zo blij en zo trots dat ik die HG strijd heb gewonnen want ik hield vol ondanks dat het mentaal een hele uitdaging was. Ik heb gevloekt en ik heb gehuild ik mezelf afgevraagd waarom wilde ik dit... Waarom... Maar als ik deze twee nu samen zie en de knuffels die ik krijg en de kusjes, echt Rosie en Noah betekenen alles voor mij/ons. Meer hebben wij echt niet nodig. Hier deed ik het voor en het was het waard. Nu ik mij zus zo ziek zie komt alles weer terug en breekt mijn hart, ik wil haar troosten knuffels geven en vertellen dat het goed komt en dat het de moeite waard is en dat hoe je jezelf nu voelt dat dat overgaat en dat het uiteindelijk goed komt.. Maar dat kan ik allemaal wel zeggen maar ik weet heel goed hoe zij zichzelf nu voelt, toen ze dit bovenstaande allemaal tegen mij zeiden dacht ik ook ja helemaal prima maar dikke doei! wil je ruilen? Want eerlijk is eerlijk bijna niemand kan zichzelf voorstellen hoe jij jezelf voelt ook al wilde je al zolang kinderen... Zodra je last krijgt van HG kunnen je gedachtes zo negatief en zo donker worden dat hoe graag jij het ook wilde dat gevoel kun je jezelf dan niet meer herinneren. Je blijft jezelf afvragen hoe hou ik dit vol? Hou ik dit nog wel vol? Het blijft gewoon zo gek dat je van zo iets bijzonders gewoon zo ziek kunt worden, ik hoop oprecht dat er ooit een medicijn gaat komen dat ook daadwerkelijk meteen gaat helpen en een grootdeel van de klachten meteen wegneemt, zodat je hopelijk kan gaan genieten van de zwangerschap.