Dankbaar dat ik dit nog na kan vertellen

DANKBAAR

Dankbaar dat ik dit nog na kan vertellen.

Dankbaar dat ik van 2 prachtige gezonde jongens mag en kan genieten.

Ik kreeg deze herinnering gister van 5jaar geleden.

Terug naar die dag…

Maandag 22 augustus 2016

Op dat moment woonde ik weer even thuis.

Die ochtend werd ik wakker met enorme buikpijn. Een buikpijn die ik totaal niet kon plaatsen.

Rond een uur of 11 toch maar even de huisarts gebeld. Je krijgt natuurlijk eerst altijd een assistente… mijn verhaal gedaan, enorme buikpijn blablabla…

De assistente: ja mevrouw dan moet u even pijnstillers innemen!

Uhhh en denk je dat ik dat niet al gedaan heb? Je heb buikpijn en buikpijn! Maar deze buikpijn herken ik niet en is best heftig al zeg ik het zelf.

De assistente: ik ga het even overleggen met de huisarts en dan bel ik u terug.

Oke prima!

Wachten, en wachten inmiddels 2 uur later het was al 13:00 uur. Ik verging van de pijn, dit werd nog veeeeeel erger dan 2 uur geleden. Met het kwartier werd het heftiger en heftiger. Ik weer gebeld, dit keer jankend. Weet u al wat? Ik trek het niet meer.

De assistente: Nee mevrouw, ik heb de huisarts nog niet gesproken.

Waarop ik zeg zou je dat niet even kunnen doen dan? Het gaat echt niet goed.

Vervolgens weer wachten, en wachten, en wachten…

Me moeder was tussendoor even een boodschap doen.. en die zei al als ik zo terug kom en je hebt nog steeds niks gehoord dan rijden we zelf wel heen! Want dit kan echt niet.

Inmiddels 16:00 uur. Ik was op van de pijn ik wist niet meer waar ik het zoeken moest.

Ik lag dubbel geklapt op de bank. Nog steeds geen belletje terug van de huisarts.

(Nu ik dit allemaal typ merk ik dat alles nog best gevoelig ligt.)

Me moeder me ondersteund, rechtop kon ik niet meer ik liep dubbel gevouwen om zo min mogelijk me buik te strekken, dit deed gigantisch pijn. Snikkend naar de auto gestrompeld.

Toen was de regel al dat je zelf niet zomaar naar de eerste hulp kon.

Wij dus eerst naar de huisarts. Met moeite de auto uit… weer dubbel geklapt en naar binnen gestrompeld, waar we de huisarts in de gang tegen kwamen…

Direct zij hij in shock… Ohjee dit ziet er niet best uit.. lukt het om naar me kamer te komen..