9 jaar geleden
Dan zijn er die gezichten
Het is best zwaar hoor, mama zijn. Maar je krijgt er zoveel onvoorwaardelijke liefde voor terug. Maar dan zijn er die gezichten...
Ondertussen ben ik toch al bijna een jaartje mama, van Ryder. Mijn lust en mijn leven. Nooit gedacht dat ik zoveel kon houden van iemand anders! Ik las laatst een blog over het mama zijn en dat sprak mij zo aan! Het klopte gewoon, woord voor woord, terwijl het mama zijn toch best moeilijk is om te verwoorden, denk ik.
Ondanks dat het zo fantastisch is, zit er ook een mindere kant aan. Tenminste, vanaf de buitenwereld. Ik woon helaas in een niet zo leuke buurt. Toch probeer ik iedere dag wel op pad te gaan met ukkie zodat we ook een frisse neus halen. En iedere keer als ik een voet buiten de deur zet, met Ryder in de wandelwagen, krijg ik van die blikken. Ik ben zelf 25 jaar oud en bewust moeder geworden. Gelukkig in mijn relatie met de papa van mijn ukkie en toch blijkt niemand het te geloven. Eerst inspecteren ze mijn ukkie of hij echt geen donkere huidskleur heeft (hij is zo wit en blond als maar zijn kan) en vervolgens krijg je de vraag: Moeilijk hé, alleenstaande moeder. Als ik dan vervolgens zeg, ik ben aardig gelukkig in mijn relatie met zijn papa, krijg je het antwoord: Tja tienermoeders, wat weten die er nou van. Uh PARDON! Ik ben 25 jaar! Beide bewust gekozen voor het ouderschap! En onze wens is in vervulling gegaan met een prachtkindje! Vervolgens krijg je de leukste scheldwoorden om je oren en druipen ze allemaal verloren af.
Is dit jaloezie? Is het echt te ongelooflijk dat er nog mama's zijn van midden 20 die er bewust voor gekozen hebben en gelukkig zijn in hun relatie? Is de maatschappij zo verknipt aan het raken dat iedereen er maar vanuit gaat dat je alleen mama wordt als je tiener bent, verlaten bent door de vader, of als boeren Hollandse meid alleen nog maar met iets met de minder wit gekleurde medemens nageslacht kan produceren?
Anoniem
Wat kunnen andere mensen toch zeuren! Het kan tegenwoordig allemaal: een kind krijgen alleen, samen, met 2 mannen of 2 vrouwen, jong of oud. Het gaat erom dat je er zelf voor hebt gekozen en dat het jou gelukkig maakt. Andere mensen moeten zich daar helemaal niet mee bezig houden. Ik kan in ieder geval 1 positief ding uit je verhaal halen: blijkbaar zie je er nog heel jong uit! Op je 50e zul je dat vast kunnen waarderen haha... Verder sluit ik me helemaal aan bij de andere vrouwen die hebben gereageerd op jouw verhaal: 25 is een prima leeftijd, volgens mij gewoon gemiddeld. Ik wilde vroeger ook op mn 25e kinderen krijgen, maar het is ietsje later geworden. Het loopt in het leven nu eenmaal niet altijd zoals je het zelf zou willen. Geniet van je gezinnetje en laat ze maar kletsen!
Anoniem
Zelf ben ik op mijn 25e bewust zwanger geraakt, en op mijn 26e van onze eerste zoon bevallen. Mijn vriend en ik waren allebei afgestudeerd, hadden een baan, een mooie woning, en waren toen al 8 jaar samen. Dus waarom wachten? Ik vind mid 20 mama worden juist prachtig! Inmiddels ben ik 28 en 27 weken zwanger van onze tweede zoon. Nog steeds dolgelukkig met mijn vriend. Inmiddels bijna 11 jaar samen, groter huis gekocht, en ik heb een nieuwe baan. Niks in deze wereld maakt me gelukkiger dan mijn twee (straks drie) mannen. Ik zie er een stuk jonger uit dan ik ben en heb ook weleens blikken of opmerkingen gehad tijdens mijn eerste zwangerschap. Maar weet je? Het is nooit goed, het lijkt wel of mensen altijd wel een mening ergens over hebben. Gewoon niks van aantrekken, het is jouw leven!
Anoniem
Zo herkenbaar. Ik was 24 toen ik zwanger raakte van mijn dochter (niet gepland, maar zeker wel gewenst!) Ik wilde altijd al graag jong moeder worden, maar we hadden net een huis gekocht en wilde eerst nog even sparen. ik ben nu 26 en heb een prachtige dochter van 1,5 jaar. Uiteraard met de papa van mijn dochter (inmiddels alweer 10 jaar) Ik had op dat moment een inval contract waar ik al jaren werkte. En toch kwamen er nare vragen van zowel collega's als ouders (werkte op een kinderdagverblijf) Jeetje wel gewenst, was zeker niet de bedoeling, je hebt geen vast contract hoe ga je dat doen, en financieel wordt het wel zwaar zeker! My god!! Ik schrok mij dood van zulke nare reacties van mensen die je al jaren kende! MAAR wij hebben het financieel goed, ik werk thuis zodat ik bij mijn dochter kan zijn, hebben lieve familie die helpen waar nodig, en het belangrijkste wij zijn een stabiel en gelukkig gezin die alles op orde hebben.
Anoniem
Ook 26 met dochtertje nu 4 maanden ik vind dat je mooie leeftijd hebt hoor, is wel compliment zie je der nog jong uit;) De pappa en ik zijn wel niet meer samen na 9 jaar maar goed hij ziet jaar om de dag en we hebben een goeie vriendschaps relatie.